Benim Dünyam

412 64 82
                                    

Judas geldiii

Sizlere bol içsel tartışmalı bir bölüm getirdim
Umarım beğenirsiniz

Ve şimdiden önemle rica ediyorum,
Oy verin ve yorum yapın

Ben her gün saatlerimi yazmaya ayırıyorum ve sizler için hep daha iyisi olmaya çalışıyorum

Lütfen bunun karşılığında bunları çok görmeyin

Öyleyse,
Bölüme geçelimm💗

*****

"Sıradaki haberimiz hepinizin tanıdığı bir caniden... Kimliği hala tespit edilemeyen Black bu sefer kurban olarak ünlü iş adamı David Stark'ı seçti.
Cani katilin cinayetten sonra cesedi 11 parçaya ayırıp Texas'ın farklı bölgelerine dağıttığı anlaşıldı. Korkunç cinayetin detayları haberimizde... "

Spikerin yumuşak sesi beynimin içindeki katilin saçlarını usulca okşadı ve ona daha da güç verdi. Black damarlarında dolaşan iğrenç hazzın zevkinde boğuldu. Ve Jeongguk yalnızca izledi. Bu yıllardır değişmeyen tek şeydi.

Black sahnedeki bendim. Her şeyiyle göz önünde olan, dikkat çeken ve nefret edilen.

Jeongguk ise Black'in izleyicisiydi.
Ne yapsa suspus olup sadece izliyordu. Çünkü onun durdurulamaz olduğunu biliyordu.
Belki de yanılıyordu...
Belki de Black durdurulabilirdi.

Ancak bu yalnızca tek bir şekilde mümkündü.

Ölüm.

Black'i yalnızca ölüm durdurabilirdi. Ki bu ölüm büyük ihtimalle çok da uzak değildi. Yani sonuçta sonsuza kadar tüm Dünya'dan kaçmak imkansızın da ötesiydi. Bir gün illa ki yakalanacak ve idam edilecektim, hem de arsız bir katil olarak.

Hayır, hiçbir şeyden pişman değildim. Ben  kendi lügatımdaki doğrulara göre hareket eden biriydim. Ve yaptığım her şey bana doğru geliyordu.

Öldürmek, belki de çok fazla öldürmek, işkence etmek, kanla boyanmak ve bir katil zihniyetine sahip olmak... Hepsi bana hiçbir zaman yanlış gelmemişti.
İlk cinayetimde bile.

Sahi ya, ilk cinayetim.

Bir insan için ne kadar ağır bir şey olduğunu az çok tahmin edersiniz.
İlk defa birini öldürdüğünüzü ve artık bir 'katil' olduğunuzu fark etmek...

Ben yalnızca küçücük bir çocukken kazanmıştım bu kirli ünvanı.
Daha 12 yaşında küçücük bir çocukken...

Yeniden yıllar önceki sesler beynime doluşunca sert bir şekilde yutkundum.

"O bir çocuk değil, katil."
"Tüm ailesini kurşuna dizen bir şeytan."
"Ona bakarken iğreniyorum. Tanrı bunun gibileri yok etmeli."
"Ölüp gitse herkes kurtulacak."

"Hepiniz iğrençsiniz. Küçücük bir çocuğu dinlemeden yargılayacak kadar iğrençsiniz."

Çocuk zihniyetimle bile bana yapılanları biliyordum ben.
O zamanlar bile her şeyin farkındaydım.

Bedenim üzerinde denenen uyuşturucuların ne olduğunun farkındaydım.

Her gün işkence dolu bir güne uyanırdım.
Ailem denilen iğrenç insanlara katlanırdım.

Bu yıllarca böyle sürüp giderdi belki de, ben o gece tüm ailemi yani annem ile babamı yataklarındayken iki kurşunla öldürmeseydim.

Bu korkunçtu.

CF Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin