UNUTTUĞUM YERDE HATIRLAT

Geç Kalınmış Dakikalar

Bu sefer uzatmadan hemen bölüme geçmek istiyorum.

Sizi çok seviyorummm, bölüme geçmeden önce oylarınızı vermeyi unutmayınnn.

Hepinizi öptüm.
İyi okumalarrrr.🤎

- Geç Kalınmış Dakikalar -

Duymak bazen yeterli gelmez bilirsiniz, eğer acıyı tatmışsanız. Duydukları hakkında hiçbir fikri yoktu çünkü ilk defa buradan gideceğimi ima etmiştim. Geldiğimden beri çok kişi gitmiş çok kişide gitmek için hazırlanmıştı fakat onların aksine ağzımdan hiçbir zaman böyle bir istek çıkmamıştı. Hatta halimden gayet memnundum ancak artık gitme zamanı gelmişti bunu hissediyordum. Hani böyle büyük bir his kaplar bir anda kalbinizi işte o his tam bir haftadır tüm ciğerlerimi dolduruyor.

Zaten çatık olan kaşları kelimelerimin ağırlığı ile daha da çöktü içe. "Anlamadım ne oyunu ne dışı?" Nasıl anlamazdı o tanıdığım en zeki adamdı? İçimdeki ses bir anda yine kendisini belli etti belki de anlamak istemedi. Olamazdı, o kimseye bu zamana kadar kal demedi.

Elimde tuttuğum kazağı sıkarak ifademi bozmadım bir kaç saniye sadece valize baktım. Dediklerim açıktı daha ne kadar açık konuşabilirim?

"Bugün gidiyorum." Bakışlarımı ona sabitledim hareket etmeden hatta nefes bile almadan beni dinliyordu. "Oyun bitti neresini anlamıyorsun? Game over." Kaşlarımı havaya kaldırarak zoraki bir gülümseme ile gülmeye çalıştım. Dudaklarım benim aksime gülmemek için direniyordu.

Bir adım öne geçerek yaklaştı fakat arada hala hatırı sayılır bir mesafe vardı, bu yüzden sakin kalabiliyordum. "Sen neyden bahsediyorsun? Nere gidersin onca sene sonra?" Alayla güldü bu alaylı gülüşü benim tepkilerime mi yoksa bu acımasız hayata mı anlamadım, bazen o da duygularını çok iyi gizleyebiliyordu hiçbir şey göremiyordum.

Hırsla elimdeki kazağı valize atarak bende bir adım öne çıktım, sesimi yüksek ama dışarıdan birinin duyamayacağı kadar da kısık tuttum.
"Seni ne ilgilendirir nereye gideceğim? Sen kimsin ha kimsin?" Sinirden dolan gözlerim her şeyi ele veriyordu, beni tamamen sergiliyordu onun karşısında tüm acizliğimle.

Yutkundum, yutkunuşum onunda yutkunmasına sebep oldu adem elması bir ileri bir geri giderek yerine yerleşti. Parmağım ortamız da asılı kalarak aradaki mesafeyi koruyordu. Cevap vermesini bekledim ama ondan gelen ufacık bir ses bile yoktu.
"Sen kimsin biliyor musun? Ben söyleyim mi? Sen beni yıllar önce oturduğun yerde yükselmek için harcayan bir hiçsin." Bir yandan ağlayıp bir yandan gülerek kahkaha attım dışarıdan çok mu acizce görünüyorum? Ne o umursuyor musun yoksa? Başımı iki yana salladım hayır umursamıyorum.

Dişlerini sıkarak başını iki yana salladı,inkar etmek kurtarmaz onu, dedi bir yanım. İnkar etmek kimseyi kurtaramaz yerine sağlam kanıtlar gerekir kurtulmanız için. "Sebebini sormadın anlatmam için zaman tanımadın." Ben mi suçlu oluyordum dinlemediğim için?

"Sen cidden-" kelimeler boğazıma dizildi daha fazla duymak istemiyordum. Peki onu dinlemedim diyelim ne için beni onca zaman görmezden geldi? Yokmuşum hatta hiç onunla tanımıyormuşuz gibi davranmasının ne gibi bir sebebi olabilirdi?

"Çık odadan bir daha tekrar etmeyeceğim." Dişlerimi sıkarak bende onun gibi sert ve ifadesiz durmaya çalışarak elimle kapıyı gösterdim. O ise tek bir adım dahi atmadan yüzüme baktı, çıkması lazımdı yavaş yavaş hislerimin değiştini anlayabiliyordum.
Bu bana öyle bir yük gibi geliyordu ki omzumda taşıyabileceğimden fazlası vardı.