De deur slaat met een harde klap dicht, gevolgd door geschreeuw, maar ik luister niet. Ik ren en ik ren. Alsmaar rechtdoor, recht door de ontzettend lange gang. Bochtje naar links, rechtdoor, naar links, rechts, rechtdoor, richting de klapdeuren. Ik duw ze open, ren naar buiten. Een alarm achter mij gaat af. Steken in mijn enkel. Geluid vanuit mijn enkel. Dat klote alarm!
Gehijg. Van mij?
Voetstappen die met bonken neerkomen. Van mij?
Geschreeuw. Van mij?
Handen om mijn voeten. Een val.
~
"Hoe haal je het in je hoofd om alweer te ontsnappen?!" Drie mensen om me heen in een veel te kleine ruimte. Twee hijgende mannen achter mij. Één veel te strenge blik voor mij. "We gaven je die enkelband niet voor niks hè!" Alsof ik luister. Ze praten Chinees, Spaans of weet ik veel wat voor taal. Wat voor hun Nederlands is, is voor mij een taal waar ik niet naar luister. Ze moeten oprotten. Denken dat ze alles over mij weten. Alsof ze mij kunnen helpen. Ik zit in een donker gat, niets haalt mij hieruit. Al helemaal niet deze bloedhonden.
----------------------------------------------------------
Goedd alweer een nieuw boek? Ben benieuwd wat ik er nu weer van ga maken en vooral hoe lang ik het een leuk boek vind :)
JE LEEST
Donker // Bankzitters
FanfictionZijn leven was goed, hij was vrolijk en gelukkig. Tot er iets heel erg veranderde. Nu zit hij opgesloten in een jeugddetentiecentrum, moet praten met psychologen. Begrijpen ze hem wel? Komt hij ooit uit dit donkere gat?
