Donker // Bankzitters

12.

"Ik vind hem echt zo kut!" Hoor ik Max tegen Stijn zeggen. "Ja, hij denkt echt dat hij geweldig is." Over wie hebben ze het?

Beide kijken ze me aan. Ineens een hand voor mijn gezicht. "Aarde aan Matthy." hoor ik Stijn zeggen. Ik schrik op. "Huh wat is er?" Vraag ik nog steeds verward. "Vind jij die De Graaf ook zo kut?" Vraagt Stijn. Max knikt dat hij het helemaal eens is met Stijn. Ze hadden het dus over Raoul.

"Hmm nee, ik denk dat het wel een prima gast is." Mompel ik, alsof ik bang ben voor hun reacties. En blijkbaar was het goed dat ik het zacht zei, want niet veel later krijg ik de ene na de andere negatieve reactie op mijn antwoord. "Nee man, hij is zo kut. Hij vind zichzelf geweldig en is hier absoluut alleen voor het geld." "Het boeit hem echt niet hoe lang je hier bent." "Hoe langer hoe beter waarschijnlijk, krijgt ie meer geld."

"Doe is rustig joh. Hij is echt best wel prima als je een paar sessies hebt gehad. Veel beter dan die vorige." Zeg ik een beetje geïrriteerd. "Ben je verliefd op hem ofzo?" Spottend kijken ze me aan. Het maakt me boos. Ik negeer ze, want waarom zou ik hierop reageren. "Is onze Matthy een beetje gek op zijn psycholoog, schattig hoor! Misschien ben je wel iets te jong, maar leeftijd maakt niet uit toch?" Stijn blijft maar doorgaan en port me af en toe in mijn zij. "Wtf nee. Je kan toch gewoon een beetje met respect praten over iemand of niet dan?" Ik merk dat ik steeds geïrriteerder raak, dus hopelijk kappen ze er zo mee. "Kan jij met respect over iemand praten dan? Ik dacht dat je alleen maar mensen kon neersteken."

Paniek.

Wat heb ik zojuist gedaan?
Ergens haalt iemand piepend adem?
Ben ik dat?

Ik hijg van het rennen.
Rennen waarheen? 

Sirenes.
Ambulance rijdt langs.
Politie rijdt langs.
Brandweer rijdt langs.
Iemand heeft 112 gebeld.

Angstig blijf ik staan.
Hebben ze mij door?
Stopt er iets om mij op te pakken?

De sirenes klinken ver.

Rennen.
Ik blijf rennen.
Tot ik thuis in mijn bed lig.

Nog steeds paniek.
Hoge ademhaling.

Een hartslag van minstens 200 slagen per minuut.

Verstikkend gevoel.

Nog even en ik stik.

Wat heb ik gedaan?
Wat heb ik in godsnaam gedaan?

"Fucking klootzakken!" Schreeuw ik naar ze. Een stem in mijn hoofd. Het is de stem van Raoul. Het zegt me dat ik me rustig moet houden, mezelf boven hetgeen wat me irriteert moet zetten. Ik haal diep adem, draai langzaam om en loop weg. Naar mijn kamer.

~

Volgende dag. Eindelijk ontbijt. Ik heb honger. Meestal vind ik 8:00 uur ontbijt vroeg, maar vandaag is het oké. Vandaag kan ik alles aan. Hoop ik.

Kim, de bitch van deze inrichting, trekt haar mond weer open om haar zeurderige kutstem te laten horen. Normaal luister ik niet, maar het begin van haar zin begint met: "Ik hoorde dat..." en dus besloot ik om voor één keer te luisteren. "Ik hoorde dat Matthyas erg goed is in mensen neersteken. Of niet Matthyas?" Indringend kijkt ze me aan. Een vieze grijns op haar gezicht. Wat een bitch. Maar hoe komt ze hier eigenlijk aan?

Er zijn maar twee mensen hier die van mijn verleden weten. Stijn en Max. De enige twee waarvan ik dacht dat ze vrienden waren. Waarvan ik dacht dat ze betrouwbaar waren. Hoe fucking naïef van mij. Niemand is te vertouwen. Helemaal fucking niemand.

Één blik naar hun gericht, zegt genoeg. Zij hebben het vertelt. Aan die bitch. En misschien wel aan meer.

Ik sta op. "Awh gaat meneer nu weg?" Een spottende, zielige toon in haar stem. "Trut." Spreek ik langzaam maar duidelijk naar haar uit. Ze doet dramatisch. Stijn lacht om haar. Max grinnikt een beetje.

"En jullie-" ik draai me naar de twee jongens, waarvan ik dacht dat ze mijn vrienden waren. "Weet je, ik dacht oprecht dat wij vrienden waren. Ik dacht oprecht dat jullie twee de enige hier waren die ik kon vertrouwen. Maar blijkbaar had ik het mis. Een verleden waar ik niet trots op ben, maar ik vertelde het aan jullie, omdat ik het kwijt moest, het wilde delen met iemand die ik kon vertrouwen. Maar na één, één kleine onenigheid, lullen jullie alles door. Zwak. Heel zwak. En ja ik kan ze nu allemaal vertellen over jullie verleden, maar doe ik dat? Nee, want ik zou een echte vriend kunnen zijn en geen lafaard zoals jullie twee."

Ik loop weg. Gewoon weg. Richting mijn kamer.

Paniek.
Net zoals toen.
Paniek.
Hoge ademhaling.
Paniek.
Piepende ademhaling.
Paniek.
Verstikkend gevoel.
Paniek.

Pure paniek.

______________________________________

Aaaah ik hou er zo erg van om aan dit boek te werken en delen te schrijven. Ik schrijf met gevoel✨️

Hmm nee oprecht, het voelt alsof ik in Matt z'n lichaam/hoofd zit? Is dat raar?

Anywayss love you all<3