Coraline Yok Olmak İstiyor

🌠yirmi dört

Multide Lâl'in dinlediği şarkı var, isterseniz onunla birlikte dinleyebilirsiniz :') Beğenip yorum yaparsanız çok mutlu olurum, keyifli okumalar 🩷

CORALINE YOK OLMAK İSTİYOR

Neşeli sesiyle "Günaydın," diyen Ezgi'ye bir gün öncesine kadar cevap verirdim ama bugün istemiyordum, artık onu istemiyordum. Sınıfta konuştuğum tek insan oydu, ona güvenmiştim ama o sadece benim zarar görmeme sebep olmuştu. Gerçekten bunu düşünmüş müydü? Gerçekten sınıf arkadaşlarım benimle kaynaşmak istiyor muydu? Gruba girmek istemiyor oluşuma rağmen beni dinlememiş, numaramı herkese yaymıştı. Üstelik ders konuştuklarını iddia ettikleri grup saçmalıklarla doluydu, herkesin amacı beni incitmekti. "Neden cevap vermiyorsun?"

"Son kez seninle konuşuyorum," dedim kulaklığımı cebimden çıkarırken. "Artık seninle de konuşmayacağım, hata etmişim."

"Neden?"

"Sana numaramı vermedim Ezgi," dedim derin bir nefes alarak. "Kendi kendine numaramı aldın okuldan, izinsiz. Bana mesaj attın, yine sorun yok. Gruba almak istedin, hayır dedim ama beni dinlemedin. Herkes gibi benim fikrimi önemsemedin. İzinsiz numaramı alıp bana yazdığın gibi yine izinsiz numaramı tüm sınıfa verdin, istememiştim. Altını çiziyorum istememiştim. Neden istemediğim her şeyi yapıyorsunuz? Üstelik ders konuşulmuyor, benim hakkımda ben yokmuşum gibi konuşuyorlar."

"Özü-..."

"Benden özür dileme. Yapmaman gerekiyordu," diyerek kulaklıklarımı taktım. Henüz şarkı açmamıştım. "Eğer birisi senin numaranı isteseydi ve sen verme deseydin ben asla vermezdim. Sen bana saygı duymadın, istemiyorum dedim ama anlamadın. Diğerleri gibi."

"Ben sınıfla kaynaşman içi-..."

"İstemiyorum, seninle konuşmak da istemiyorum. Önüne dön lütfen."

"Gel kahve içelim Lâl, söz veriyorum bir daha olm-..."

"İstemiyorum."

"Gerçekten üzgünüm, numaran senin özelindi ve ben düşünemedim."

"Evet, tıpkı kendi kendine senaryo yazan salak kuzenin gibi. Anladık, okul sizin ama bu size milletin numarasını izinsiz alma hakkı vermez. Sokun aklınıza."

"Lâl, kırılıyorum."

"Umurumda değil." diyerek kendime bir şarkı açıp sesini yükselttim. Defterimi çıkardım, boş bir sayfa açtım. Sinirimi bu şekilde atabilirdim üzerimden, konuşamazdım ama çizerdim. Zehrim kalemin ucundan kağıda akardı.

Bir süre daha bana baktıktan sonra ayağa kalkarak sınıftan çıktı. Kendime arkadaş yaptığımı düşünmüştüm, yıllar sonra ilk kez. Arkadaşım ise beni, benim dedikodumu yaptıkları gruba almıştı. Sanki bilerek kırmak istemişti, sanki o mesajları bana göstermek istemişti.

İnsanlar çok düşüncesizdi.

He's a dog
But he's dressed up like a sheep
(O bir köpekti ama kuzu postu giymişti)

Şarkı çalarken ellerimin titrediğini hissettim, parmaklarımı kontrol edemiyordum. Çizdiğim yeri taşırdığımda silgimi alarak derin bir nefes aldım.

O bir kediydi, ben de yavru kediydim. Baba kedi, yavru kediyi korurdu. Beni koruduğunu sanmıştım.

Üzerimde hissettim bedenini, kemiklerimin sızladığını hissettim. Birkaç derin nefes çektim içime, taşırdığım yeri sildim.

O anları silemedim.

My heart, it started racing
I just didn't know what to do
And he laid me on the floor
And my screams they go unheard
(Kalbim çarpmaya başladı, ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ve o beni yere serdi ve çığlıklarım duyulmadı)