Coraline Yok Olmak İstiyor

🌠otuz üç

Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum, multide Lâl'in dinlediği şarkı var ama çok hassassanız dinlemenizi veya anlamına bakmanızı önermem. Keyifli okumalar 🩷

CORALINE YOK OLMAK İSTİYOR

Dönen çamaşır makinesini izler gibi duvardaki bir resmime dalmışken odamın kapısı aniden açıldığında kilitlemeyi unuttuğum için kendime kızdım. Montumu giyiniyordum, eğer kapı iki dakika önce açılsaydı çıplak olduğumu görecekti.

Elimdeki formüllerin yazılı olduğu kağıdı çantamın içine attım. Dünden sonra bugün okula gitmek istemiyordum ama matematik sınavı vardı, geçerli biz bahanem de olmadığı için muhtemelen girmedi olarak geçerdi sisteme ve halam neden girmediğimi merak ederek üzerime düşerdi. Gitmek zorundaydım zira dikkat çekmek istemiyordum her zaman olduğu gibi.

"Bu aralar farklısın," dedi eniştem beni süzerken. Muhtemelen halam iş için evden çıkmıştı, o yüzden böyle rahat rahat bağırarak konuşuyordu. "Yoksa beni üzecek bir şey mi yaptın civciv?"

"Yapmadım," dedim çantamı sırtıma takarken. Kulaklıklarımı taktım, telefonumu şarjdan çektim. "Okula gitmem gerekiyor."

"Neden bu kadar erken çıkıyorsun? Kahvaltı yapalım, halan yok."

"Aç değilim."

"Hayır, benimle kahvaltı yapacaksın." diyerek kolumu tutup aniden çektiğinde kapıya çarptım. Acıyan omzumla kolumu çekmek istedim ama izin vermedi.

"Okula gitmek istiyorum, sınavım var."

"Bu okula başladığından beri tuhaf davranıyorsun," dedi eniştem merdivenlerden çekerek indirirken. "Beni üzecek bir şey yaptın mı civciv?"

"Yemin ederim yapmadım." dedim korkuyla bakarken. Onun, bu bakışlarını biliyordum. Bu soğuk bakışları, acımasız olduğu zamanlarda takınırdı. Kimse yokken...

"Beni istemiyor musun?"

"Vedat ağabey," dedim elimi omzuma koyarak. Öyle bir vurmuştum ki omzuma çıksaydı şaşırmazdım. "Okula gitmem gerek."

"Sen insanlara bir şeyler mi anlatıyorsun?"

"Hayır, konuşmuyorum."

"Benimle kahvaltı yapmayacak mısın?"

"Okula geç kalı-..."

Yanağıma yediğim tokatla yüzüm sola savrulurken sol gözümden bir damla yaş geldi. Acıdan değildi, kirli ellerinin yanağıma değmesindendi. Kulaklığım kulağımdan çıkmış, yere düşmüştü.

"Şimdi gidebilirsin," dedi beni burada bırakarak. "Eğer aklına beni üzecek şeyler yapmak geliyorsa, sana yapabileceklerimi unutma civciv."

Ses çıkarmamaya çalışarak yere düşen kulaklığımın tekini aldım, elimin tersiyle dudağımdaki kanı sildim. Hep görünmeyen yerlerime vururdu, bugünkü siniri aklını kullanmasına engel olmuştu. Öyle ki, halamın göreceğini bile bile dudağımı patlatmıştı.

"Yanağını kapat, dudağına bahane bul. Eğer insanları şüphelendirecek bir şeyler yaparsan, olacakları biliyorsun."

"Biliyorum." diyerek kulaklığımı takıp evden çıktım. Çıkar çıkmaz yanaklarım yaşlarla dolmuştu, nasıl okula gidecektim bu hâlde?

Matematik sınavı olmasaydı gitmezdim ama her sınavımı kontrol eden halam, girmedi yazısını görünce peşime düşerdi. İnsanlara rezil olmak, halama açıklama yapmaktan daha kolaydı.