Kollarımı bıraktıkları gibi iki elim Yoongi'in ellerinin üstüne tutundu.
-"Yoongi.." sesim en alçak tonunda ve acı çektiğini belli eder şekilde, hala aralık olan dudaklarımın arasından firar etti.
Herkes şaşkınca Yoongi'ye bakıyordu.
-"Yoongi naptın?"
-"B-ben, gerekeni yaptım!" tereddütle söylediği şeyi en sonunda göğsünü kabartarak tamamladı.
-"Kaçalım hadi."
Hepsi camdan atlayıp arkadan kaçarken. Jungkook kapıya omuz atmış ve kapıyı açmıştı. İçeri girdiklerinde halime bakınca dehşete düşmüşlerdi.
Jungkook hemen cama koşup dışarı baktı. "Kimse yok kaçmışlar."
Yerde iki büklüm acıyla kıvranan bedenimin başına eğilmiş Taehyung ambulansu arıyordu. Kare dudakları arasından çıkan cümlelerden sadece 'alo ambulans' kelimesini duymuştum. Başka hiç bir şeyi anlamamıştım çünkü gözüm kararıyor ve bilincimi kaybediyordum. En son hatırladığım Jungkook'un boğuk sesiydi.
. . .
Taehyung
Koşar adımlarla ameliyathanenin önüne gelen Jin'e baktım oturduğum yerden. Arkasında Namjoon yüzü endişili bir şekilde geliyordu.
-"Ne oldu nerde şimdi?"
-"Sakin ol Jin Hyung ameliyatta şuan." Jungkook sessiz ama derin sesiyle üzgün bir şekilde söylendi.
-"Kim yaptı bunu?" dedi ama öğrenmek onun daha çok canını acıtıcaktı bunu biliyordum.
-"Namjoon. Otur önce sakin ol."
-"Taehyung kim yaptı dedim!"
-"Şey Namjoon Hyung." Jungkook sertçe yutkundu. İkimizde çaresizce birbirimize bakarken Jin kimin yaptığını anlamış ve Namjoon'un kolundan tutmuştu.
-"Hayatım gel bir otur."
En sonunda Jungkook çaresizce derin bir nefes alıp yere bakarak söyledi.
-"Min Yoongi."
Namjoon'un çenesi seğirirken gözleri dolmuştu. Yumruklarını sıktı.
Jin ne yapacağını bilmez bi şekilde bakıyordu. "Namjoon.."
-"Babasının, babamın ve annemin canına kıydığı yetmezmiş gibi şimdi de o.." gerisini getiremedi boğazı düğümlenmiş gibi öylece kaldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
