espoirs morts, liskook

kıskançlık

bu sefer gerçek bir sürpriz oldu bence 👅💞

lütfen düşüncelerinizi satırlarda belirtin, yazması kolay değil ve ben karşılığında tepkileri görmek istiyorum💞💓

iyi okumalar ballarım 🍯

╬

3 hafta sonra,

Parmaklarımı küllü bir siyaha boyayan ilham bulduğum kalemimi, kendime göre verdiğim uzun bir aradan sonra tekrardan elime aldığım şu dakikalarda siyah küçük not defterime kalbimde tohumları ekilen bir ilhamın ilk kırıntılarını döktüm.

Uzun ve süslü cümlelerle değil, kelime kelime ufak anahtar değerindeki şeyleri bir sayfaya dağıtarak yazdım. Tekrardan yazma cesareti veren ve ilham tohumlarımın sahibi olan kişi zihnimde yuva kurmuşken gülümseyerek bir kez daha kalemi oynatım.

Hayaller.

Hayallerini en parlak yıldıza saklayan adam, onu görmeden huzurlu bir uykuya dalamayan ve bazen gökyüzüne küsen biri. Gördüğü an ise yaptığı tek şey kin tutmaksızın tüm heyecanı ile gece seyirini huzurla tamamlayıp hayallerine gülümsemekti.

Bu kitabın daha iyisini, daha duygulusunu biri sayesinde yazmaya karar verdim diyorum. Benim için ne kadar büyük bir adım olduğunu anlatamam, kirli sulara akıttım dediğim hayallerimi o sudan arıtacağım aklımın ucundan geçmezdi.

Baş kahramanım gecenin tüm derdini üstlenip hayallerini gökyüzüne hapseden yüzü olmayan biri değil bu sefer; sokakların kralı, kirli duvarların bile tanıdığı adam.

Biraz serseri ve fevri fakat küçük bir çocuğun kalbime sahip. Gülümseyişi masum ve doğal, sinirli ifadesi olgun ve kirli.

Hayalleri ise umut dolu. Huzurlu bir evde en parlak yıldızını yaşatarak aile kurmak, ailesiyle yaşama dileğine bağlı biri.

Bir kelime daha karaladım, hayalin yanına yakışacak olan.

Aile.

Not defterime çarpan kalemimin sesinin devamı telefonum getirdi.

Benim serseri arıyor.

"Jungkook."

Sevinçli bir şekilde telefonu açtığımda cümlesini kurmadan önce kıkırdadı, böyle açıyor oluşumun hoşuna gittiğini söylediğini anımsadım. Elimde olmadan her seferinde aynı şekilde cevaplıyordum gelen aramalarını.

"Ne yapıyorsun?"

Ahizeden gelen tatlı sesi, gözümü kapatıp ruhumu dinlendireceğim notalara sahip.

"Evdeyim. Hiçbir şey yapmıyorum."

Ona yazmaya tekrardan başladığımı yüz yüze anlatmak, tepkilerini en ince ayrıntısına kadar yüzüne yansıttığı hatlarından okumak istiyorum çünkü.

"Sen?"

Sessizdi. Yalnız ve yüksek ihtimalle odasında olduğunu düşünüyorum.

"Yeni uyandım."

Tatlı olarak bahsettiğim çatallı sesinin nedenini şimdi açıkladı işte, yeni uyanmış ve beni aramış.

"Sabaha kadar uyumadın o zaman, saat geç oldu."

Mırıldanarak beni onayladığında kocaman bir nefes söküldü ciğerlerinden, bu bile beni etkileyecek bir tonda.

"İşlerim vardı. Seni arayamadım. Mesajlarına da dönemedim."