Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Havanın hafif rüzgarlı olmasıyla beraber sabaha karşı vücudum titreye titreye yataktan çıkıp açık bıraktığım balkon kapısını örtecekken gördüğüm yere konulmuş bir demet çiçek ve not, dünkü kavgamızın altıncı özrüydü.
"Öğlen konuşalım. Seni seviyorum."
Çiçeği çalışma masamın üzerine koyduktan hemen sonra yatağıma geçip elimdeki notla bakışmaya başlamıştım. Dün hatırlamak istemeyeceğim kadar korkunçtu, belki de ben kendi içimde farklı boyutları düşündüğüm için olay büyümüştü lakin bedenimi ele geçiren kıskançlıkla hareketlerim kontrol altından çıkmıştı.
Notu komodinin üzerine koyup gözlerimi yumduğumda o telefon aramasından sonraki olaylar bir bir gözümün önüne geldi.
"Kim o kadın?" diye bağırdığımda daha önce beni hiç o kadar sinirli görmediğini ikimiz de biliyorduk ve şaşkınlıkla bana bakakaldığında ikinci defa "Neden cevap vermiyorsun?!" diye bağırdığım. Sakin olmamı telkin etmekten başka bir şey yapmamıştı.
Kim olduğunu söylediği zaman daha da sinirleneceğimi düşündüğü için ilk önce beni sakinleştirmeye çalışsa da bu işe yaramamıştı elbette, en sonunda kim olduğunu paşa paşa söylemişti. "Dövüşü ayarlayanadamınkardeşi."
Sokak dövüşüne gitmeden önce de geç bir saatte onu aramıştı ve Jungkook önemsiz biri diyerek beni geçiştirmeye çalıştığında zorla da olsa eskiden bağlantıları olduğunu öğrendiğim bir kadındı. Bunu duyduğum an ona daha çok bağırdım, kendimi tanıyamayacak bir kişiliğe büründüğümü yeni yeni kabulleniyordum.
