Düğünden geldikten sonra üzerimi değiştirmiştim. Telefondan Efe ile konuşuyordum. Kapı çalınca irkildim. Telefonu kapayıp kapıyı açtım. Karşımdaki Zeynep'ti. Neden burda olduğunu Kerem'in nerede olduğunu sordum ve o da anlattı.
Zeynepler Kerem'in işi dolayısı ile balayına gidememişlerdi. Zeynep bunun yüzünden bozulsa da belli etmiyordu.
"Ya Zeynep asma o güzel suratını. Hem bak görev acil olmasa gitmezdi. Ne kaldı yaza gidersiniz elbet. Biz yanındayız sıkma canını."
"Biliyorum iyi ki de varsınız ama böyle olunca bir bozuluyorum cidden. Asker karısı olmak zor biliyorum yani gördüm ama şimdiden hissetmek bilmiyorum dayanabilir miyim bu hisle?"
"Sen sakın öyle düşünme. Kerem seni çok seviyor. Sende onu çok seviyorsun.
" Biliyorum elbette ama ne bileyim hiç böyle düşünmemiştim. Hep yanyana oluruz sanmıştım. Bir anda görev çıkınca şaşırdım. Beklemiyordum."
"Ne desen haklısın. Eve girecek misin korkmazsın değil mi? Eğer öyle olucaksa gel buraya ben uyumuyorum."
"Yok yok korkmam niye kendi evimden korkuyim ki."
"Tamam iyi geceler sana o zaman. "
"Tamam canım iyi geceler." Dedi ve evine çıktı.
Öykü
Mışıl mışıl uyurken bir anda telefonun çalması ile uyandım. Arayan Ege'dir diye düşünsem de arayan Güney'di. Bu saatte gene ne istiyordu bu?
"Alo? "
"Alo yenge merhaba. Ben Güney müsaitsen kapıyı açsana. "
"Bu saatte mi Güney? Ne yapacaksın şimdi bizde? "
"Ya ben eşeklik ettim. Nehir'e affettireceğim kendimi. Hadi nolur bak."
"Ya öf Nehir uyuyordur şimdi hadi sen sabah gel ha olmaz mı Güneycim. Hem Nehir uykusundan uyanınca pek bi asabi oluyor. Uyandırma kızdırma onu." Bir an önce kapatıp uyumak istiyordum.
"Hadi ya yenge ne istersen yapıcam söz."
Gözlerim aniden yerinden fırladı resmen.
"Ne istersem öyle mi?"
"Evet evet ne istersen."
"Tamam bekle açıyorum kapıyı."
Yerimden kalkıp kapıya sessiz adımlarla ilerledim. Açıp hemen içeri soktum.
Sessizce şunu söyledim.
"Döverse benim suçum değil bir de sessiz ol vallahi öldürür beni ha ben almadım seni içeri sen girdin tamam mı?"
"Tamam yenge tamam iyi uykular."
Nehir
Yayıla yayıla uyuyordum ki başımda bir anda birinin varlığını hissettim. Gözlerini açtığımda biri karabasan gibi karşımda dikiliyordu. Bu durum iyice korkunç hal alıyordu.
"Tövbe bismillahirrahmanirrahim."
"Nehir benim korkma." Daha sonra gelenin Güney olduğunu anlamıştım.
"Salak mısın numara mı yapıyorsun odamda ne işin var senin çııksaanaaa."
"Çıkmıyorum hadi çıkar hadi çıkar."
"Bana bak yoldurtma o sarı kafanı bana he."
"Yolabilirsin no problem canım."
"Sen nasıl girdin eve ya?"
