Eve geleli saatler olmuştu evde kimse olmaması işime gelmişti. Çünkü şu an kime ne diye bilirdim bilmiyorum.
Telefonum çaldığında arayana baktım. Yine Korkut aramıştı bu kaçıncı araması bilmiyordum.
Kapı çaldığında odadan çıkıp kapıya baktım gelen Alyaydı.
Kapıyı açar açmaz üzerime atlamıştı resmen.
Odama geçtik beraber. Alyaya her şeyi tek tek anlattım.
Hamile olduğumu da söyledim.
" Lezi , Korkut'a söyleyeceksin demi."
" Bilmiyorum Alya."
" Onunda bilmeye hakkı var."
" Onunla konuşmak bile istemiyorum."
" Haklısın ama sonuçta babası."
" Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum Alya. Bana bir çözüm yolu sun n'olur"
" Korkut'la her şeyi konuşmam lazım başka bir yolu yok."
" İstemiyorum diyorum Alya. Daha fazla ısrar etme."
" Ne yapacaksın peki. Saklayacak misin? Bak haklısın sana böyle bir şey yapması doğru değil ama sende ona göre hareket edersin. Bebeği kabul ederse ona göre etmes-" Alya'nın lafını kestim.
" Ne demek etmese? Ona göre mi hareket edeceğim Alya ben. Etmese etmesin arayıp sormasın beni o zaman bıraksın peşimi. Her gün arıyor yeter artık."
" Sonuçta bunu sormadan bilemeyiz."
" Sende taktın Korkut'a"
" Ne zamandır gelip seni soruyor. Bu anlattıklarını nasıl yaptı bilmiyorum hem sende bir şey hatırlamıyorsun ki."
" Ne demek istiyorsun Alya."
" Sende onu seviyordun belki düşündüğün gibi değildir seninde rızan vardır. Bunu hatırlamadan bilemesin ki."
" Alya yeter artık ben miyim senin arkadaşın Korkut mu ?"
" Sizin mahalleden ayrılmadı hiç her zaman sokağın başında bekliyordu. Göreve giderken yalvarıyordu resmen Lezi'den haber alırsan bana da söyle diye. Seni çok seviyor Lezi."
" Beni sevmesi bana bunu layık görmesi anlamına gelmez. Yediremiyorum anlıyor musun ? Ona çok güveniyordum. Güvenmem için hiç bir şey yapmadı belki ama varlığı bile bana güven verirken onun böyle bir şey yapmasın canımı çok yaktı."
Alya bana sarıldığında kafamı göğsüne koydum. Uzun süre öyle kaldım.
Uykum geliyordu. Ufaklık yoruldu galiba.. gözlerimi kapatıp derin bir uykuya bıraktım kendimi.
Korkuttan...
Lezi'yi saatlerdir arıyordum ama ulaşamıyordum. Onu hastanede gördüğümde çok korktum. Neyi vardı acaba çok dalgın görünüyordu.
Telefonumu çıkarıp tekrar aradım.
Çalıyordu...
" Alo."
" Alya sen misin?"
" Evet benim."
" Lezi nerede ?"
" Uyuyor şu an."
" Lezi'yi bugün hastanede gördüm neyi var ?"
" Bunu benden duyman doğru olmaz."
" Kötü bir şey mi oldu ?"
" İstersen Leziyle konuş."
" Ne aramalarımı açıyor ne de mesajlarıma bakıyor nasıl konuşacağım."
