Gözlerimi açtığımda Korkut'un üzerindeydim ne ara kucağında uyur oldum.
" Korkut." Uykullu gözlerle etrafa bakıyordum az ileri de abim oturmuş duvarı izliyordu.
" Efendim."
" Sen uyumadın mı hiç hem ben senin kucağına nasıl geldim." Gözlerimi ovuşturarak kendime gelmeye çalışıyordum. Resmen bir bebek gibi kucağında uyumuştum.
Anlımı öpüp geri çekildi.
" İyi ki gitmedin güzelim yoksa ben sabahı edemezdim." Diye kulağıma fısırdadı.
Bende boynuna sarıp esnesini öptüm.
" Büşra'yı görebiliyor muyuz ?"
" Doktor daha çıkmadı odadan çıkınca bakacağız."
Korkut'un kucağından indiğimde annemler geldi. Hepsi toplanıp gelmişti Luna neredeydi?
" Anne." Dediğimde.
" Alya'da Luna annecim." Dedi ne demek istediğimi anlamış gibi. Bende kafamı salladım.
Doktor içeriden çıktı.
" Kızımın durumu nasıl doktor bey ?"
" Düne göre biraz daha iyi."
" Görebilir miyiz ?"
" Elbette ama lütfen Büşra hanımı üzmeyin. Dediğim gibi durumu çok hızlı ileriyor."
" Söylemediniz demi doktor bey."
" Söylemedim Aslan bey merak etmeyin."
Doktor bir kaç bilgilendirmeden sonra gitti.
Önce Deniz hanım girdi Büşra müsait mi diye baktı çünkü annemler de girecekti. Annem neyseydi ama babam ve abim de gireceği için uygun olmazdı.
Deniz hanım müsait olduğu söyleyince Korkut içeri daldı. Aslında annesinden de önce girecekti ama annesi izin vermemişti.
Korkut, Büşra'nın yanına gidip onu kolları arasına aldı.
Hepimiz durmuş onlara bakıyorduk o kadar güzel görünüyorlardı ki.
" Abim nasılsın?"
" İyim abi sağ ol sen nasılsın?"
" Seni gördüm ya daha iyim." Korkut, Büşra'yı çok seviyordu. Ne kadar sertte olsa söz konusu Büşra olunca onun için akan sular duruyordu.
" Ne zaman çıkacağım buradan abi?"
" Doktor ne zaman derse. Biraz daha iyi ol çıkarsın."
" Burada kalmak istemiyorum."
" Biliyorum abim ama biraz daha dayanman lazım."
" İstemiyorum." Büşra'nın gözleri dolmuştu neden burada kalmak istemiyordu.
" Doktorla konuşurum en kısa zamanda çıkarırlar seni olur mu ?"
Büşra kafasını sallamakla yetindi.
Deniz hanım kızının yanına oturup ona sarıldı.
Büşra henüz abisi ve annesinden bizi neredeyse görmemişti.
" Babam." Demiştim Aslan bey.
Büşra kafasını kaldırdığında önce babasına sonra bize baktı. Bakışları abimin üzerinde durdu.
" Niye geldin eserinle gurur duymak için mi ?" Dedi Aslan beye dönüp.
"Güzelim özür dilerim." Büşra bakışlarını tekrardan abime çevirdi.
