ნიკოლის POV:
გოგოებთან ერთად დერეფანში ვსეირნობ, უცებ დაფაზე გამოკრულ აფიშამ მიოქცია ჩემი ყურადღება, მასში ნათქვამია რაღაც წლის ბოლოს გამოსაშვები
ნიკოლი: მოიცადეთ გოგოებო ეს ნახეთ?
გოგონები ჩერდებიან და პოსტერს ათვალიერებენ
დი: ოჰ... გამოსაშვები!!! ვერ ვიტან!!!
მირა: რაც შეეხება ჰეჩანს?
დი: ჰეჩანი რა?
მირა: მასთან ერთად არ მიდიხარ?
მე და ეისმა ჰეჩანი შევნიშნეთ რომელიც დის უყურებდა, ჰეჩანი ჩვენსკენ წამოვიდა და მოგვესალმა
ჰეჩანი: დი... შეიძლება რაღაც გკითხო?
დი: ჰო რა ხდება?
ჰეჩანი: შეგიძლია შენი სამეცნიერო წიგნი მათხოვო?
დი ჩანთიდან სამეცნიერო წიგნს იღებს და ჰეჩანს აძლევს
ჰეჩანი: მადლობა
ყველანი გაკვეთილისკენ მივდივართ, არამგონია გამოსაშვებ საღამოზე წავიდე, მე და ჯიმინი აღარ ველაპარაკებით ერთმანეთს, მე ნამდვილად არ ვაპირებ იქ თეჰიონთან ერთად წავიდე
თეჰიონის POV:
ბომისთან საუბრის შემდეგ ტელეფონს ვთიშავ, ვამჩნევ ნიკოლს რომელიც სიტყვას არ წარმოთქვამს
თეჰიონი: ჩუმად რატომ ხარ?
ნიკოლი: კარგი... რა ვილაპარაკო?
ფეხზე ვდგები და მისკენ მივდივარ
თეჰიონი: მე შემიძლია მეტის გაკეთება ვიდრე უბრალოდ საუბარი გინდა გაჩვენო?
ღიმილს ვუგზავნი, ჯერ ჰალსტუხს ვიხსნი შემდეგ კი პერანგის ღილების გახსნას
ნიკოლი: თეჰიონ რას აკეთებ?
პერანგს ვიხდი და ოთახში ვისვრი, მის ვარდისფერ ლოყებს ვუყურებ შემდეგ კი მას საწოლზე ვაწვენ
ნიკოლი: თეჰიონ გთხოვ მომშორდი
მის ფეხებს ერთმანეთს ვაშორებ, შევამჩნიე როგორ გაწითლდა მაგრამ ერთმანეთს მაინც ვუყურებდით
ჩემი თვალები მის ტუჩებზე ჩერდება, შემდეგ მის კისერზე კოცნას ვიწყებ, მსუბუქად ვწოვ მის კისერს
ჩემი ხელები მისი პერანგისკენ მიიწევს და მის ღილებს ხსნის, პერანგს ტანიდან ვაშორებ და ახლა მხოლოდ საცვლების ამარა რჩება
მის სხეულს თავიდან ფეხებამდე ვათვალიერებ, მეღიმება როცა იმაზე ვფიქრობ რისი გაკეთება შემიძლია მისი ლამაზი სხეულისთვის
ჩემი ტუჩები მისი ყელისკენ მიიწევს, ჩემი თითები მის ბიუსჰალტერს ხსნის, ჩემი შუბლით მის შუბლს ვეყრდნობი
თეჰიონი: ეს მხოლოდ დასაწყისია
ნიკოლი: შეწყვიტე
საქმის გაგრძელებას ვაპირებდი მაგრამ მან მომიშორა
ნიკოლი: შეწყვიტე ამის გაკეთება თეჰიონ მე შენი სათამაშო არ ვარ!!!
მას ვუყურებ და ვხედავ როგორ გადმოდის მისი თვალებიდან ცრემლები, ტანსაცმელს იღებს და სააბაზანოსკენ მიდის
იატაკიდან მაისურს ვიღებ და ვიცვამ, სახლიდან გავდივარ, იმედგაცრუებული მივდივარ ბომისთან
