თეჰიონის POV:
ნიკოლის სახლიდან წამოვედი რადგან მარკი სახლში მისვლას აპირებდა
ახლა ნამჯუნის სახლში ვარ ჩემს საძინებელში, ჭერს ვუყურებ და ვფიქრობ ყველაფერზე რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდება, ჩემი ქალიშვილები... წასრული... კომპანია... ნიკოლი...
უნდა ვეცადო და როგორმე ნიკოლი დავიბრუნო ჩემს ქალიშვილებთან ერთად
მაგრამ როგორ?
უეცრად რაღაც მაგონდება
FLASHBACK 7 წლის წინ
მისი შეყვარება არ იყო დაგეგმილი, მეგობრები უნდა ვყოფილიყავით, მხოლოდ მე და ის
არასოდეს დამავიწყდება მისი ღიმილი
მისმა სილამაზემ გამაოცა
მისმა ელეგანტურობამ გული ამიჩქარა
ის ჩემი ოცნების გოგოა
როგორც კი თავი მოაბრუნა სწრაფად ავარიდე მზერა, ჩვენი თვალები კინაღამ ერთამენთს შეხვდა
ნიკოლი: თეჰიონ
გავიგე როგორ დამიძახა
გავხედე და დავინახე როგორ იღიმოდა, მის ლამაზ ღიმილზე გული ამიჩქარდა
ნიკოლი: ბოდიში უბრალოდ ჩემი სახელმძღვანელო მჭირდება, დაამთავრე?
თეჰიონი: ოჰ... დიახ
სახელმძღვანელო დავუბრუნე
მან გაიღიმა და მადლობა გადამიხადა
მთელი დროის განმავლობაში მას ვუყურებდი
ლანჩის დროს მე და ბიჭები ნიკოლთან და გოგოებთან ერთად ვიჯექით, ყველანი ერთად ვხუმრობდით და სხვადასხვა თემაზე ვსაუბრობდით
თუმცა ჩევამჩნიე როგორ მორცხვობდა ჯიმინი ნიკოლთან, შევამჩნიე როგორ გაწითლდა ნიკოლი, როგორ გაიღიმა, გული მეტკინა რადგან მინდოდა მისი ღიმილის მიზეზი მე ვყოფილიყავი
FLASHBACK დასასრული
ვგრძნობ როგორ ჩამოდის ლოყაზე ცრემლი
