ჯიმინის POV:
რეივი: უნდა უთხრა ჯიმინ
ჯიმინი: არ შემიძლია ის იქნება... გული მეტკინება
რეივი: ვიცი მაგრამ მას აქვს უფლება ამის შესახებ იცოდეს
ჯიმინი: ვიცი რომ ასეა...
რეივი: ბოდიში ჯიმინ მაგრამ შენ თუ არ ეტყვი მაშინ მე ვეტყვი
ჯიმინი: მე მას ვეტყვი რეივ გპირდები
რეივი: როდის?
ჯიმინი: გამოსაშცებამდე
ჯონგუკის POV:
ჰეჩანი: გამოსაშვებზე ორივე მოდიხართ?
ჯონგუკი: დიახ
ეისი: არა
ჯონგუკი: რატომ არ მოდიხარ?
ეისი: ხალხმრავალი ადგილები არ მიყვარს
ჯონგუკი: გთხოვ ეის...
ეისი: გამოსაშვებზე მეწყვილე არ გყავს? მეგონა ევას წაიყვანდი
ჯონგუკი: ის პლასტმასი? არა, ძალიან ვბრაზდები როცა ია ჩემთან ახლოს მოდის და მეხუტება, მეზიზღება
ეისი: კარგი მე მაინც არ მოვდივარ
ჯონგუკი: კარგი შენ თუ არ წახვალ მეც არ წავალ
ეისი: არა შეგიძლია წახვიდე
ჯონგუკი: არა
ჰეჩანი: კარგი მოდით მეცადინეობა გავაგრძელოთ
ნიკოლის POV:
სახლში მარტო ვარ, თეჰიონი ისევ ბომისთანაა
ჩემი თვალები საათს უყურებს მაინტერესებს თეჰიონი როდის მოვა
უკვე მშია, სამზაეულოსკენ ავიღე გეზი, მაცივარს ვხსნი და ვხედავ რომ ცარიელია
სამზარეულოს კარადებს და უჯრებს ვათვალიერებ ფაქტიურად არაფერია
თეჰიონს ვერ დავურეკავ და ვერ ვეტყვი რომ საყიდლებზე წავიდეს
უცებ ცოტა თავბრუ დამეხვა, ნიჟარასთან მივდივარ ფინჯანში წყალს ვივსებ დს ვსვამ, შემდეგ კი გულის რევის შეგრძნება მაწუხება და სააბაზანოსკენ გავრბივარ
შვიდი საათია და სახლში მარტო ვარ საჭმელი არაფერია
ტელეფონს ვიღებ და რეივს ვურეკავ, ნომერს ვერ ვუკავშირდები, ჩემს გოგოებთან ვრეკავ მაგრამ ტელეფონს არცერთი არ იღებს
ისევ სამზარეულოში გავდივარ წყლის დასალევად
ცრემლები მომდის ჩუმად ვტირი
არ ვიცი რა მჭირს რატომ ვტირი ასე უცებ?
ძალიან დიდხანს ვიკავებდი ჩემს ემოციებს?
ჩავისუნთქე და ცრემლები შევიმშრალე
უეცრად ანონიმური ნომრიდან მომდის შეტყობინება
უცნობი
ვიცი რომ გტკივა, ასე რომ გხედსვ მეც მტკივა, თუ ოდესმე ვინმესთან საუბარი დაგჭირდება მე აქ ვარ
ნიკოლი
ვინ ხართ? ან ჩემი ნომერი საიდან გაიგეთ?
ამ ადამიანმა ნახა შეტყობინება მაგრამ არ მიპასუხა ალბათ ხუმრობაა
