ნიკოლის POV:
მე და მარკი დასაძინებლად მოვემზადეთ
საწოლში მარკის გვერდით ვწვები, რომელსაც ღრამს სძინავს, ალბათ სამსახურში დაიღალა
გონებაში მხოლოდ თეჰიონი და ტყუპები ტრიალებენ
ჩემი საძინებლის ფანჯარაზე კაკუნის ხმა ისმის, საწოლიდან ვდგები და ფანჯრისკენ მივდივარ, ფარდრბს ვწევს და ვხედავ თეჰიონს რომელიც იღიმება
ნიკოლი: აქ რას აკეთებ?
თეჰიონმა მანიშნა ფანჯარა გამეღო
მარკს შევხედე რომ გამეგო ეძინა თუ არა, ფრთხილად ვაღებ ფანჯარას
თეჰიონი ოთახში შემოდის შემდეგ კი სამზარეულოში ჩავყავარ
ნიკოლი: აქ რას აკეთებ?
თეჰიონი: რაღაც მნიშვნელოვანზე უნდა გესაუბრო
ნიკოლი: რაზე?
თეჰიონი: პირველ რიგში ბოდიში
ნიკოლი: რისთვის?
თეჰიონი: ყველაფრისთვის, წარსულისთვის, რაც გაგიკეთე, შენ ამას არ იმსახურებდი, რომ მცოდნოდა რომ ორსულად იყავი მაშინ განქორწინებას არ მოვითხოვდი, ეს რომ ჩემთვის გექნა საქმე სხვაგვარად იქნებოდა
ნიკოლი: მეც იგივეს ვისურვებდი მაგრამ შენ რა გამიკეთე...
თეჰიონი: ვიცი რაც გაგიკეთე, ეს არ უნდა გამეკეთებინა, ამ სულელური შეცდომის გამო ჩემს ქალიშვილებს ვერ ვნახულობდი, მაგრამ შენ უნდა გესმოდეს რომ ამის გაკეთება შენთვის არ მინდოდა
არ ვიცი რა ვთქვა
თეჰიონი: გთხოვ უბრალოდ მომეცი ნება ვნახო ისინი, დრო მათთან გავატარო როგორც მამა, მე ვიმსახურებ ამის უფლებას არა?
ნიკოლი: კარგი მაგრამ ერთი პირობით
თეჰიონი: რა პირობით?
ნიკოლი: შენ აქ მხოლოდ გოგონების გამო მოხვალ, რაც იმას ნიშნავს რომ მე და შენ ერთმანეთისგან შორს ვიქნებით და მარკს არ ეტყვი ამის შესახებ
თეჰიონი: კარგი
ნიკოლი: კარგი ახლა უნდა წახვიდე...
უცებ კიბეებზე ფეხის ხმა მესმის, თეჰიონი მაშინვე სამზარეულოს მაგიდის ქვეშ დაიმალა
