ნიკოლის POV:
გამოსაშვები საღამოს დასრულების შემდეფ ორივე სახლში მივდივართ
თეჰიონს ერთი სიტყვაც არ უთქვამს ჩემთვის
სახლში შედის ბლეზერს იხდის და დივანზე აგდებს, მაღლა არსვალს აპირებდა მაგრამ მე მისი მკლავი დავიეირე
ნიკოლი: თეჰიონ... რის თქმა გინდოდა ჩემთვის? შეგიძლია ახლა მითხრა
თეჰიონი: მნიშვნელოვანი არაფერი
ნიკოლი: როგორც ჩანს მნიშვნელოვანია
თეჰიონი: ხომ გითხარი ნიკოლ მნიშვბელოვანი არ არის
ნიკოლი: დარწმუნებული ხარ?
თეჰიონი: დიახ
მპასუხობს და მაღლა ადის, მეც მივყვები
ნიკოლი: ხომ იცი რომ შეგიძლია ის მითხრა რაც შენ გინდა...
სანამ წინადადებას დავასრულებდი კარი დამიხურა
მას ალბათ მარტო ყოფნა სურს
ქვევით ჩავდივარ მისაღებში და დივანზე ვჯდები
შემდეგი დღე
ვიღვიძებ გვერდით ვიხედები მაგრამ თეჰიონს ვერ ვხედავ
შემდეგ ირგვლივ ვიხედები და ვხვდები რომ ჩემს ოთახში ვარ, აქ თეჰიონმა ამომიყვანა?
ვდგები და სააბაზანოში შევდივარ რადგან მოვწესრიგდე
როგორც კი მოვწესრიგდი ქვემოთ ჩავედი, სამზარეულოში თეჰიონს ვამჩნევ რომელიც საუზმობს
ნიკოლი: თეჰიონ
მისი თვალები ჩაწითლებული და შეშუპებულია
თეჰიონი: დილა მშვიდობისა
ნიკოლი: თეჰიონ თვალები რატომ გაქვს ასეთი წითელი? ტიროდი?
თეჰიონი: კარგად ვარ ნიკოლ
ნიკოლი: არ ვარ დარწმუნებული
თეჰიონი: ნიკოლ უკვე გითხარი რომ კარგად ვარ
ნიკოლი: თუ ოდესმე ვინმესთან საუბარი დაგეირდა მე აქ ვარ
თეჰიონი საუზმეს მაწვდის
ნიკოლი: შენ არ ჭამ?
თეჰიონი: უკვე ვჭამე, ბიჭებთან ერთად საყიდლებზე წასვლას ვაპირებ... მარტო ხომ კარგად იქნები? თუ გინდა შენს დაქალებთან წაგიყვან
ნიკოლი: სახლში კარგად ვიქნები
თეჰიონი: მოგვიანებით გნახავ
