Ben Feza DEMIRHAN
Inanilmaz bir aşkın tesadüf eseri olan baş karakteriyim ...
Daha önceleri aşka inanmazdım evet ama beni aska inandıran yine aşkın ta kendisi oldu...
Ben sevdim ve istedigimide elde ettim buna çok şükür ettim .. Ama size yemin olsun ki aşk öyle gözle göründüğü gibi değildir tabi ya sizler aşkı 2 sacma ergenin sacma sapan olan sevdasıyla tanımlarsınız evet bende buydum en basitinden iki kız ve erkek arkadaşa
bile aşk ile ihanet arası bir suçlamayla baş kaldırıyordum . Ama bu yanlış sandığımız doğru gerçekten de doğruymuş bunu şimdi farkettim...
Ve herzaman diyordum ki ;
Sevgili ben ;
Sevmek bazen susmak demektir . Amaçsız da olsa elde edemezliğin uğraşı bile yeter aşka . Kimi zaman en yakindakilerinin en uzak olması daha bir güçtür hedeflerin arasında. Birde hepsine inat depresiflik baş belasıdır aşkta. Ama benim hep korktuğum ve tedirgin olduğum şey ne biliyormusunuz; onun her an başkasının hakimiyeti düşüncesine girmesi. Iste ben ölürsem ancak başkaları icin sacma denilen bir gün icin ölürüm. Aksine benim yaşanmışlığım onun elinde olur ve ben o an yaşamıyor sadece bedenimin hareketlerini kodlayan bir aptal olarak kalacağım düşüncesiyle yaslaniyirdum ..
Ve kimi zamanlar ise farkına bile vermediğim bir aşkın suçlusu olarakda kalıyordum örneğin;
Herşey çok yanlış iken neden sen ?
Hâlâ anlayamadığım bir hayalde seviliyormuyum , sevilmiyormuyum mücadeleleri vermekten çok yoruldum
Oysa ben bir çocuğum
Kendimi ; cesaretimi, aşkımı ve son verecegimi bildiğim canımı dahi ona feda etmekten korkmazken , neden hala sevilmiyorum? Belkide sevilmekten ziyade istenmiyorum...
Her insanı kendimden üstün görüyor,tıpkı bir eziğin hayatını andıracak derece de iğrenç , eziğinde eziğiydim ben
Evet nekadar teselli etsende az bana cunku ben buyum ; aptal salak ve utanc duyulası biri ...
Bazen insanların mutluluğuna sağır olurken ; bazende kendi içim de kendi dertlerim , acılarım ile gülüşüyordum.
Hemde bir istem yokkken ortada ....
Sadece böyleydim; sevince kıyamayan., sevince saraamayan ve yine sevince gidemeyen kaybedince yıkılan biri
" aslında doğrusu şu ki ben bir hiçim "
Sevildikçe boğuluyor, boğuldukça yanıyor, yandıkça kül oluyorum...
Ben aşkı neden tanımışım ki aslında ben kahr oluyorum ...
Ve bu sayfa yine dertlerim ile ağlaşıp , gülüştüğüm bir günde bana sağırlık yaparken yine herzaman ki olduğu gibi dertlerim gizli duyguların gizli ve yüzümde kahrolası acı bir tebessüm var ..
Herşeyden acısı kalbim acıyor sandığın bir hikayede aşk baş rolü oynamak idi ama aşk takındıkça güzelleşen insan sevdikçe ve sevildikçe anlayıp güzelleşen bir varlık idi ... ve benim tek kaybım bunu daha önce tanımamak ve öküzümsü bir hayat yaşamaktı
....
Feza DEMIRHAN ' dan
Söz ve makelerim ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HANGİMİZ SEVMEDİK
Romanceokuldan başlayan kısa bir aşk hikayesi.... - çünkü sen kaderime bir öğrenci olarak yazılmışsın - Evet ama çok tuhaf ... - biliyorum fakat HANGİMİZ SEVMEDİK ki? Eğer çok tutulursa kitabın 2. Serisini de yazacağım...
