gözlerimi açtığımda küçük bir hastane odasındaydım hemen doğrulup karsıdaki duvar saatinden saati kontrol ettim "10.54 " sağ tarafımdaki koltukta merve ve sena vardı sarılarak uyumuslar senanın gözlerinin altındaki morluklardan mervenin akıp heryerine bulasmıs maskarasından ve ikisininde dağılmış saçlarından ağladıkları belli oluyordu
başım... feci derecede ağrıyordu... nolmustu? ben neden burdaydım? hiç birşey hatırlayamıyordum. emre... emreyleydim ve sonra... sonra, ağh basım... basıma son giren ağrı ile küçük inlemem odayı doldurmustu kızlar hemen sıcrayarak uyandılar
"yn kuzum" dedi hemen sena "meleğim iyi misin" dedi mervede ardından"başım cok ağrıyor kızlar" dedimde merveyle sena kendi aralarında konuyorlardı "sena hemşireyi cağırırmısın "hemen hallediyorum" kafam almıyordu sorularımı kızlara yönelttim "niye burdayız biz noldu bana" merve hemen sorumu cevapladı "bayıldın yn hatırlamıyormusun?" nE? bayılmısmıydım ? hatırladığım cok birşey yoktu ve mervenin sorusunu cevapsız bırakmak istemedim "oh... hayır sadece iki üç sahne var"
biz merveyle konusurken odaya 2 tane kadın girdi birinin uzun kızıl sacları vardı diğeri ise kapalı mavi gözlü bir kadındı kızıl saclı olan yanıma geldi "geçmiş olsun yn hanım taburcu işlemlerinizi baslatırız birazdan geceye kalmadan cıkarsınız" birşey söylicektim ama anlık duraksadım bir anda gözüm kararmıstı sonra bi fren sesi duydum ve öfkeli bi korna sesi biri cığlık attı hatta sesin sahibini tanıdığıma o kadar emindimki. o kadar dalmısımki bunları düşünürken hemşirelerin bana seslendiğini duymamıstım kendimi toparlayıp kadına cevap verdim,
-ben nasıl olduda bayıldım?
merve gözleri dolmus bir sekilde bana bakıyordu sena ise sadece oturmuş bana acıyor gibi görnüyordu. hakikatten kızları bu kadar yıpratıp benim bayılmamı sağlıcak ne olmustu? nasıl burdaydım? ve neden beynim çatlıcak gibi kalkıp yoğun bakım odasına gitmem gerektiğini söylüyor? ayrıca neden kimse konusmuyor?
"kızlar size diyorum aloo " neden kimse konusmuyordu? birşey söylemektenmi çekiniyorlardı? "bir kaza oldu yn. "diye konusmaya basladı merve . lan banamı kaza olmustuda ben hiçbişi hatırlamıyom "kazamı ne kazası "
"trafik kazası" diye lafı devraldı sena, sonra sakin ama yorgun bir ses tonuyla devam etti. "hastaneye gelmemizin nedenide bu sen birine araba carpınca bayıldın"
"arabamı carptı aaa yazık adama kime çarpmıs " olum bana carpmadıysa ben niye hatırlamıyom lan.konusurken bir yandanda hemsire elime su vermişti sorgulamadan içmeye basladım merve dudaklarını araladı birşey dicekti ama vazgeçti sonra birazdüşünüp tekrar konusmaya calıstı
"emreye araba captığını hatırlamıyormusun yn?" dedi hızlıca
elimde ki bardak yere düştü ve kırıldı içtiğim su boğazımda kaldı evet kafam o an yerine gelmişti
emre.
emreye araba carpmıs.
kafama emrenin yerde yatan kanlı bedeni geldi yutkundum. EMRE YASIYORMUYDU LÜTFEN ÖLMÜŞ OLMASIN LÜTFEN LÜTFEN LÜTFEN. ani bi kararla aklımdaki sesi dinlemeye basladım tek kelime etmeden kolumdaki serumu söküp attım üstümdeki saçma hastane kıyafeti kötü kokuyordu umursamadan ayağa kalktım kosarmıscasına yürümeye basladım,hemde kızların bağırıslarını umursamadan. asılan tabelaların yardımı ile yoğun bakım odasını buldum korida girer girmez onları gördüm . ekip karsımda öylece duruyordu hepsi birbirinden endişeli hepsi birbirinden korkmus hepsi birbirinden yorgun görünüyordu . önce kaan fark etti beni ,sonra herkes bana döndü
hürkan.
kaan.
umut.
elif.
