[Lee Heeseung _Off My Face(Recommed song)]
ရုတ်တရက်ကြီးမျက်လုံးဖွင့်မှရတော့မယ်လို့ခံစားရတဲ့အသိစိတ်ကလေးကြောင့်သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။အလုံးအရင်းနဲ့ဝင်ရောက်လာတဲ့အလင်းရောင်အပြင် ပြေးဝင်လာနေတဲ့လူတွေရဲ့အသံကိုသူသဲ့သဲ့လေးကြားရသည်။သူကဘယ်သူလဲ ?ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ။ဒီနေရာကရောဘယ်နေရာလဲ။ခေါင်းထဲရုတ်ချင်းတိုးဝင်လာတဲ့အမည်နာမတစ်ခုက 'ဂယူဗင်း' 'ကင်မ်ဂယူဗင်း'ဟူ၍ဖြစ်သည်။သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာပေါ်လာတာကကင်မ်ဂယူဗင်းဆိုတဲ့နာမည်ထိုးထားတဲ့ဆရာဝန်ကုတ်လေးတစ်ခုတည်း။ထိုလူကသူနဲ့ဘာတော်တာလဲ။ညီအစ်ကိုတွေများလား။သူကသတိမေ့နေတဲ့အနေအထားကနေနိုးထလာတာလား။
''မက်သရူး ဆော့မက်သရူး!!! ကြားရလား!"
သူ့ဘေးကနေခပ်ကျယ်ကျယ်အော်လာတဲ့အသံကြောင့်သူ့မျက်လုံးတွေကိုကုတင်ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ဆရာဝန်ဆီပို့လိုက်ရသည်။
''မက်သရူး ခေါင်းမူးတာတွေဘာတွေရှိလား ခေါင်းညိတ့်၊ခေါင်းခါလုပ်ဖို့အဆင်မပြေသေးရင် မျက်လုံးဘဲမှိတ်ပြလို့ရတယ် ဟုတ်ရင် တစ်ချက် မဟုတ်ရင်နှစ်ချက်Ok''
''okay အခုခေါင်းကိုက်နေလား ''
''1 blink''
''okay အဲ့တာဆိုခေါင်းကိုက်နေသေးတယ် အဲ့တာဆိုကိုယ်တို့ဆက်သွားကြမယ်နော် ''
ထိုဒေါက်တာကအပြုံးချိုချိုလေးဖြင့်သူ့အားပြောလာသည်။ထိုနောက်ထိုလူပြောသမျှကိုမျက်တောင်ခတ်ပြပြီးနောက်သူပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။အိပ်မပျော်ခင်ထိုဒေါက်တာခဏခဏခေါ်နေတဲ့နာမည်ကြောင့်သူ့နာမည်က ဆော့မက်သရူးဖြစ်မှန်းကိုသူသိရှိခဲ့ရသည်။
''ကြည့်ရတာ စကားမပြောနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်''
''အင်း ဟုတ်မယ် ဒါနဲ့ကင်မ်ဂယူဗင်းကဘယ်တော့လာမှာလဲ ''
''နောက်နာရီဝက်လောက်ဆိုရောက်ပြီ''
''အော် တော်သေးတာပေါ့ ''
စကားသံတွေတဖြည်းဖြည်းတိတ်ကျလာတဲ့နောက်မှာထိုဒေါက်တာနှစ်ယောက်အဝေးရောက်သွားမှန်းမက်သရူးသတိထားမိသည်။သူစကားမပြောတာကြောင့်သူ့ကိုထိုဒေါက်တာနှစ်ယောက်ကသူစကားမပြောနိုင်ဘူးထင်နေတာထင်တယ်။
YOU ARE READING
If Only
Fanfictionအညိုရောင်မျက်ဝန်းတွေကိုငေးကြည့်ချင်ခဲ့ရုံလေးပါဘဲ။ This is just a fanfiction guys!Nothing of there are real.
