Ne kadar zamandır soğuk betonda oturuyorum bilmiyordum. Kralın gelmesini bekliyordum. Galiba ölüm fermanım yazılacaktı. Sonunda önümdeki sonu gözükmeyen koridordan düzenli adım sesleri gelmeye başlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbim hızlanıyordu. kral beni öldürmese bile büyük ihtimalle kalp krizinden ölecektim. Sonunda kral ve yanında hizmetkârı görünmüştü.Kapım açıldı,kral içeriye girdi.Ayağa kalktım ve gözlerinin içine baktım.Yine sessiz sessiz gözlerimin içine bakıyordu derince.
"Buraya nasıl geldin"
Sorduğu soruyla afalladım.
"Bir oyunla"
Kaşlarını alaycı biçimde havaya kaldırdı.
"Basit bir oyunla öyle mi?"
Kafamla söylediğini onayladım.
"Bak kimsin nesin bilmiyorum. tek istediğim evime dönmek"
Bakışlarını daha da sertleştirdi.
"Buraya geliyorsun, halkımı tehlikeye atıyorsun ve tek istediğin evine dönmek mi?"
Kaşlarımı çatıp yerimde rahatsızca kıpırdandım.
"Halkınızı tehlikeye atacak birşey yapmadım"
Dudaklarının kenarı havalandı. Dalga geçer gibi kısaca gülüp başını yere eğdi.
"O oynadığın oyunla buraya daha ne kadar insan gelebilir farkında mısın sen!?"
Birşey söyleyemedim.
"Ben burayı korumak için neleri göze aldım haberin var mı senin!"
"Bir gün adamın biri çıkıp saçma sapan bir oyunla kurduğum tüm düzeni mahvetsin diye mi uğraştım bunca sene!?"
"Bunun için mi sevdiğimden vazgeçtim!?"
Sevdiğinden mi vazgeçmişti?
"Bak bende böyle olmasını ummuyordum aptalca bir oyundu sadece!"
Sabrım taşıyordu artık.bana bağırmaktan başka birşey yapmıyordu.sanki ben isteyerek gelmiştim bu boktan yere! Bende ona aynı şekilde bağırınca durakladı ve gözleri şaşkınlıkla açıldı .
"Baksana sen kim olduğunu sanıyorsun? Seni istesem şu an öldürürüm farkında mısın?"
Doğru söylüyordu.ama umrumda değildi.
"Öldürsen ne değişecek söylesene!? Evimden uzağım! Ailemden,arkadaşlarımdan uzakta boktan bir şatonun, çirkin insanların içindeyim! Ölümden beter olan parmaklıkların arasındayım!"
Hiçbir tepki vermeden bakıyordu.gözlerimden bağırırken yaşlar akıyordu.
"Beni öldürmen sadece bir iyilik olur"
Yerden duvardan dökülmüş sivri bir taş alıp eline tutuşturdum.
"Öldürsene!"
Tepkisizce gözlerime bakıyordu. Taşı elinden bıraktı.
"Aynı onun gibisin ."
Arkasına bile bakmadan zindandan çıkıp gitti.
Kapıyı kapatmamıştı..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
