Chapter 9 。☽。

140 13 4
                                    

ARTHURO'S P.O.V🏳️‍🌈

"Wrong number ka po ata? Double check mo number ko, Babyee." She hung up the phone right after she said that.

I miss her chacka’s voice so much.

— FLASHBACK —

"Hindi mo na bibigyan ng kahihiyan ang pamilya natin! Ipapakasal kita kay Luth na anak ng businessman sa Manila, sa ayaw at sa gusto mo!” Bulyaw ni Ama sa harap ko.

"Bakit ba gustong-gusto niyo akong ipakasal sa babaeng 'yon? I don't even like her—"

"Kung hindi ka magpapakasal ay tatanggalin ko lahat ng scholarship ni Qeriah sa school na pinapasukan niya at kahit lumipat siya, hindi pa rin siya makakakuha ng katiting na tulong galing sa pamahalaan. Mark my words, Arthero."

And that made me freeze for a second. How could he say that? Oh God help me.

I need to think...
I need to think...
I need to think...

I will do everything to stop this shit. Fuck it.

—END OF FLASHBACK—

Sinabunutan ko ang sarili ko sa sobrang inis. Hanggang ngayon hindi pa rin ako nakaka-isip ng paraan para matapos na ang kabaliwan na 'to.

"Arthero! Open the door or I will call tito Armolo!" Sigaw ng bruha sa labas ng kwarto ko but I pretend that I didn't hear that bitch.

Hinayaan ko lang syang mapagod kakasigaw. I don't have time for her nonsense. I need to figure out how to stop the wedding.

At nang wala na akong narinig ay nag-tungo ako kung saan ngayon si Dad. I need to talk to him.

I entered quietly, and he didn't even look up because he was still reading papers.

"If you're just going to argue again, you might as well leave," he said without looking up.”

"Please, Dad. Let me choose and marry the woman I love."

"At sinong gusto mo? Yung babaeng 'yon sa kabilang bahay?! Ano ba ang kaya niyang ibigay sa pamilya natin, she's just a girl who only likes you. She's not the girl for you! Knock your head, dimwit!

"Stop it, Dad! You don't know her!" May diin kong sabi.

"Yes, hindi niya kayang pantayan ang buhay na meron ngayon si Luth but she knows how to make me smile and she knows how to make me laugh on her nonsense joke. Sa bawat araw na nag-aaway kayo ni Mom, Qeriah has always been there for me—to make me happy. I was at Lola Myrna's house when this house stopped feeling like home to me.

His expression changed when I said those words to him. It was a mix of surprise, anger, and sadness.

“What do you want me to do—”

"I love her, Dad. P-Please let m-me love her." I couldn't stop myself from sobbing as I said my last words. I'm bisexual but I would die for Qeriah just to marry her.

"You really love her that much, hmm?" Nag-angat ako ng tingin sa tanong na 'yon ni Dad at dahan-dahang tumango.

"If that's the case, then, wala na akong magagawa. Alam mo anak? Ito ang unang beses na nakita kitang umiyak sa harap ko dahil lagi kang nasa Mommy mo and you look like your mother when you’re crying." Mahina itong natawa at napabuntong hininga.

"Ako na ang bahalang kumausap sa pamilya ni Luth, puntahan mo na si Qeriah at ihingi mo ako ng tawad. Sigurado akong narinig niya ang naging announcement ko noon nung birthday mo." Dagdag pa niya.

"Thank you, Dad."
"And, Son?"
"Yes, Dad?"
"You made me proud."

Bumalik na ito sa ginagawa niya kasabay ng pagtalikod ko, palihim akong napangiti sa sinabi niyang iyon.

Pagbukas ko ng pinto ay isang malakas na sampal agad ang inabot ko mula kay Luth.

"You can't do this to me! How dare you stop our wedding!"

“Si anetchawa ang nagsabi sa iyong murat ka? Si Qeriah lang ang badiday ng aking lifeness at aketch ang kanyang Beklabu.” Pagtataray ko habang nakapamewang.

🦋___________________________🏳️‍🌈
END OF CHAPTER 9

(A/N) : Don't forget to vote and comment!💗

The Lavender Dream (COMPLETED)Where stories live. Discover now