UR SERİSİ ~ KUZGUN SEZONU (Kısım 2) Rüya'nın Anlatımıyla (+18) 💔

10. Bölüm: ¶ YALAN AŞKIM •••

Atilla'yı kazandığımı düşünürken onu tamamen kaybettiğim gerçeğiyle yüzleştim ama iyi haber!

Dengesizliklerinin altında yatan asıl sebebi artık biliyorum ve buna göre hareket ettiğim müddetçe her şey yoluna girecek.

Kendi kendime tekrar ettim..." Her şey yoluna girecek Rüya! Her şey çook güzel olacak! Güzellikleri çağır, o boktan olumlamaları yap! Neydi? 777 yazıp kâğıdı yiyor muydu? İstediğimiz şeyi 21 sefer tekrar edip tükürüyor muyduk?"

Alay ettiğimi sabah programlarını es geçmek yerine pür dikkat dinleseydim, belki şimdi pozitif enerjiyi çağırmayı başarırdım.

Moral bozmak yok, güzel olacak.

Güzelliklerin beni bulacağına inanmak için kendimi zorlarken, başımı yanımda uzanan adamın göğsüne yasladım.

Sahip olduğum ilk güzellik bu olmalı, Ural... onun artık bana alışmaya başladığını düşünüyorum, öyle olmasa şu an yanımda huzur içinde uyumazdı.

Şu an yanımda huzur içinde uyumak yerine gitmiş olurdu. Bak işte, sevinmelisin Rüya... onu hayal dahi edemezken şu an yan yanasın. Olumsuzlukları defedip mutlu olmaya bak.

Sarıldığın adam, zihnen Atilla olmadığını düşünse de aslında Atilla... gerçeği kabul edip sindir.

Kabul etmesi çok zor, hala hayalden ibaretmiş gibi geliyor ancak beni gerçek anlamda sevecek olan kişi Ural.

Sevgi tohumlarımı öncelikle Ural'ın kalbine serpiştireceğim, tohumlar filizlenip göğe ulaştığında o bütün kişilikleriyle beni sevmiş olacak.

Sonrası zaten çorap söküğü gibi gelecek, uzun bir tedavi süreci ve peşine iyileşmiş bir Atilla'yla bütün bir ömrümü tamamlayacağım.

Ömrümü onunla tamamlayacağım... Buna öncelikle kendini inandır Rüya!

Umarım, umarım her şey hayal ettiğim gibi olur.

--------

ERTESİ SABAH

Uyanmaktan, geçen günlerin, dün gecenin hayalden ibaret olmasından öyle çok korkuyorum ki...

Gözlerim hala kapalıyken yatağın sol tarafını elimle yokladım. Yoktu, gitmiş...

Gözlerimi hafifçe araladım, odada da yok.... Harika! sanırım Atilla ve Ural'ın ortak özelliği de bu... Sabah olup yapacak işleri kalmayınca yok olmak.

Tamamen gittiğinden emin olunca yataktan doğrulup ağır adımlarla mutfağa gittim geceki sohbetimizden kalan boş tabakların köpüğünü soğuk suyun altında akıtırken izlendiğimden habersizdim.

"Günaydın Rüya." Karnımı tezgâha yaslayıp bir müddet geriye dönmedim.

Sesin sahibini tanıyorum sorun şu ki, burada olmasına imkân yok. O evin dört duvarının arasında tek başına ağlıyor olmalıydı, belki de balkonda sigara içiyor ama burada, teyzemin evinde olmaması lazım.

Başımı iki yana sallayıp sesi defetmeye çalıştım. Gördüğüm hayallerden birisi olmalı... Bu saatte burada olmaz, genel de öğleden sonra, akşamüzeri gelir. Sabahın ilk ışıklarında kapımıza dayanmaz.

Süngeri, tabağın iç yüzeyine bastırıp çıkan köpükleri akışını izlerken bunun hayal olmadığını bana ikinci kez seslenmesiyle anladım. "Bana bakmayacak mısın? Sana söylüyorum Rüya!"

Yavaşça arkamı dönüp öfkeli sesin geldiği yöne baktım. Mutfak kapısının girişinde annem hemen arkasındaysa Aslı dikiliyordu.

Şimdi mutfaktaki tek ses, ıslak süngerdeki yarı köpüklü suyun mermer zemine damlarken ki çıkardığı sesti. Yutkunup anneme, "Hoş geldin." Diyebildim.