Dehşet-ül Vahşet -Minsung

soyledim gitti

Jisung'tan

Bugün güzel bir planım vardı, açıkçası olacaklardan biraz, değil baya tedirgindim.

Neyse şimdi bunları düşünüp psikolojimi bozamam.

Tatilin 5. günündeyiz ve gitmemize sanırsam 2 gün kaldı. Hayatımın en eğlenceli aynı zamanda pahalı tatillerinden biriydi çünkü 20den fazla kişiydik ve bu ekonomiye biraz ters kalmıştı.

Kahvaltımızı yapmış havuza girmek için hazırlanıyorduk, havuz cidden aşırı büyüktü aynı zamanda da güzeldi. (Amk havuza yavsattim bi dk)

Tatil boyunca Minho Hyunga yüzmeyi öğretmeye çalıştım ama sadece çalıştım çünkü öğrenemiyor.

-hyung dememin sebebi okul dışında öğretmenim/hocam dememizi istemiyormuş, aynı şekilde diğerleri de-

Minho:
"Jisung ben istemiyorum yüzmeyi öğrenmek ne zorluyosun ya"

Jisung:
"Hyung öğretiyorum bedavaya işte daha ne istiyosun"

Minho:
"Öğrenmek istemiyorum ben mutluyum böyle"

Jisung:
"İyi sen bilirsin hyung"

Namjoon:
"Konuşmayın da çıkın bahçeye hadi hadii"

Jisung:
"Of iyi be çıkıyoruz"

Bu konuşmanın ardından saatler geçti ve yarın gidecektik. Gitmeyi istiyor muyum,bilmiyorum.

Kızıl oğlanımla yan yana olmak beni gerçekten mutlu ediyordu, ama onunlaolmadıktan sonra öğretmen-öğrenci olarak beraber olsam da fazla bir anlamı olmayacak gibi...

Jin:
"Jisung yemek yiyeceğiz hadi gel!"

Jisung:
"Geliyorum dayı"

Uzandığım yataktan kalkıp lavaboya girdim, elimi yüzümü yıkayıp aşağıya gitmek için merdivenlere doğru adımladım.

Aşağı inerken omzuma atılan kol ile soluma döndüm,

Taehyung:
"İyi misin Jisung düşünceli gözüküyorsun"

Jisung:
"İyiyim hocam, yorgunum biraz ondan"

Taehyung:
"Anladım yarın eve dönüyoruz iyice dinlenirsin dönünce"

Onaylar anlamda kafamı salladıktan sonra bahçeye çıkmıştık.

(Simdi cok uzatmak istemedigim icin eve geldikleri yerden devam)

Uzun yolculuğun sonunda eve gelmiş, yatağıma uzanmıştım. Saat 11di(sabah) ve yemek dahi yememiştim, dolaba baktığımda hiçbir şey olmadığı için markete gitmeye karar verdim.

Yaklaşık 10 dakikalık yürüme mesafesinin ardından markete gelmiş sepetimi aldıktan sonra, ramen reyonuna doğru ilerlemeye başlamıştım. Canımın istediği ve sonradan yiyebileceğim ramenleri alıp onigiri almak için adımladım, tam alacağım sırada elime değen el ile durdum. (Uuuuu)

Jisung:
"Hocam"

Minho:
"Merhaba Jisung tesadüfe bak(vay amina)"

Jisung:
"Merhaba"

Bir süre birbirimizin yüzüne bakmıştık.

Minho:
"Beraber yiyelim mi, alıp sahil taraflarına doğru gidebiliriz. Tabi istersen"

Gidip gitmemek arasında fazlasıyla kalmıştım çünkü öğretmenime beslediğim duygular öyle kolay duygular değildi. Bunu ona söylemediğim her zaman içimde bir yerde ağrı oluşuyordu.

Jisung:
"Tamam burda hazırlayalım yiyeceklerimizi gidelim"

Belki de bazı şeyleri içimizde tutmayıp söylememiz gerekiyordur.