𝟐. 𝒃𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎

5.6K 221 29
                                    

❁ 𝒃𝒖̈𝒚𝒖̈𝒌 𝒌𝒂𝒓𝒔̧ı𝒍𝒂𝒔̧𝒎𝒂 ❁
┅┅┅┅┅┅┅༻❁༺┅┅┅┅┅┅┅

Evet yanlış duymadınız, karşımda eli kanla dolmuş ve elindeki beyaz mendil ile kanı temizleyerek bana bakan bir adam vardı. Acaba hiçbir şey görmemiş gibi kapıyı açıp girsem beni cinayet tanığı olarak görmeyip öldürmez di değil mii?.

Adamın bakışlarını üzerimde hissede biliyordum. korku, titreme, endişeyle Yerden anahtarı almaya çalışırken birden bana yaklaşan ayak seslerini duymaya başladım. Lütfen lütfen o olmasın diye içimden geçirdim biran önce eve girip polisi aramalıydım, derken karşımda biri durdu, kafamı yavaşça kaldırıp baktığım da adam iki eli cebinde bana bakıyordu,birden

"ayağa kalk"

diye seslendi. Gözünü seviyim ayağa kalkıcak mecalim var gibimi görünüyorum ordan , ayağımın bağı çözüldü dedim İÇİMDEN, daha ölmeye hazır değilim Allah'ım, diyerek ayağa kalktım.

Korktuğumu belli etmemek için elimden geleni yapıyordum tabi bedenim benle aynı fikirde olduğunu sanmıyorum, tir tir titriyordum,

adam " senin Akif çanerin nesi oluyorsun " dedi

bir dkk babamın adını nerden biliyordu?, Sakin olmaya çalışarak

" kı-kızıyım"

dedim ah be hamne kırık yılın başı dürüstlüğün mü tuttu senin.

"Güzel"

diyerek sırıttı adam, Allah'ım bir sırıtma bu kadar korkunç olabilir mi.

"baban şuan nerede" dedi sakin bir ses tonuyla.

"Bi-bilmiyorum " dedim endişeyle

"babana söyle Kara umeyr'in sana selamı var, yarın ofisime gelsin "

diyerek arkasına dönüp hiç bir şey olmamış gibi siyah pahalı olduğu her yerinden belli olan arabaya binip gitti, arkasından 2 otomobil daha beraberinde gitmişlerdi.

Ben daha yaşadıklarının şokunu atlatamadan Ahmet abinin evinden çığlıklar duyulmaya başladı, aceleyle toplanıp evine doğru koşup girdim, karşımda gördüğüm şeyle bende çığlık attım ve arkama iki adım çekildim.

Karşımda Ayşe teyzenin ayaklarında yatan Ahmet abinin cansız bedeni vardı, kalbinden vurulmuştu. Şok içinde telefonu Aceleyle elime alıp polisi aricaktım ki Ayşe teyze hıçkıra hıçkıra

" sakın polisi arama ,polis hiçbir şey yapamaz" dedi

ve yerde kalan silahı alıp elbisesi ile temizlenmeye başladı sonra kendisi iki eliyle silahı sıkıca kavradı. Bunlar olurken polis arabaların sesleri duyulmaya başladı, büyük ihtimalle komşular haber vermişti.

Ayşe teyze bana bakarak

"hamne sakın bugün gördüğün şeyleri kimseye ve polislere söyleme ve sorarlarsa eve girdiğinde benim elimde silah ile cesedin başında durduğumu söyle, bunu benim için değil kızım Zeynep için yap lütfen eğer herşeyi söylersen onlar bu sefer gelip kızımı öldürecekler o daha küçük daha 6 yaşında lütfen bana yardım et ahmedi benim öldürdüğümu söyle yada sessiz kal"

diye ağlaya ağlaya konuşuyordu

Bunlar bana çok ağır gelmişti sağa tarafıma baktığımda Zeynebin perdenin arkasına saklanmış ağlayarak bana baktığını gördüm, kalbimde tarifsiz bir acı hissettim, o an polisler eve gelmiş Ayşe teyzenin silahı bırakmasını söylüyor benide evden çıkarıp elime kelepçe takıyorlar dı ben ne olduğunu anlamadan Ayşe teyze çıkarıp polis arabasına götürüyorlardı, o an Ayşe teyze yüzüme öyle buruk ve çaresiz yüz ifadesi ile baktı ki sonra arkasında kızına dönüp baktı ve polislerin zoruyla arabay bindi.

Bende arkasında ki arabaya binmiş iki yanımda polis ile emniyet müdürlüğüne gittik. Polisler benim elimden çekip sorgulama odasına götürdüler, kelepçe hala elimdeydi ,ben bugün olanları kavramaya çalışırken göz yaşlarıma engel olamamıştım .

Yarım saat yada ondan daha fazla vakit sonrasında odaya bir polis elinde dosya ile geldi, bana bakarak

" hamne 24 yaşında Akif çanerin tek kızı değil mi" dedi

bende zar zor duyulacak ses ile "E-evet" diye bildim.

Adam " peki senin olay saatinde komşunun evinde ne işin vardı neler oldu bana tek tek tek analt bakalım" dedi

Benim aklımda hala Ayşe teyzenin sözleri Zeynebin bakışları vardı ne söyleyeceğimi bilmiyordum, ya doğurusunu söylersem ve onlar gözünü kırpmadan kızını öldürürse onun bir suçu yok diyerek düşünceler içerisinde mücadele ederken masaya birinin sertçe vurması ile irkilmem bir oldu.

"Sana soru sordum hamne" diyerek kükredi karşımda ki adam

"B-ben silah seslerini duyup içeriye girdiğimde Ayşe ablanın elinde silahla c-cesedin başında duruyordu" dedim .

Polis bana bakarak
"Zanlı senin bir suçunun olmadığını kendisini o halde gördüğünü ve hiç bir alakan olmadığını söyledi, gerçekten hiç bir alakan yokmu hamne? Bir anne çocuğunun önünde babasını nasıl öldüre bilir hemde yalnız başına" dedi şüpheyle beni kaşlarını çatıp bakarak.

"Gerçekten benim bir alakam yok ben geldiğimde Ahmet abi yerde yatıyordu Ayşe ablanın elindede silah vardı, Zeynep'te perdenin arkasında saklanıyordu"dedim.

Adam sandaliyeden kalkıp dışardan birini çağırdı, giren kişiye beni alıp nezaret haneye götürmesini söyledi.

Gelen adam beni alıp söylediği yere götürdü, harbi bunlar ne ara olmuştu?, Ben bugün neler yaşadım, Zeynep iyi miydi?, Annem babamın haberi var mı?, Diye binlerce şeyler düşünmeye ve ağlamaya başladım aradan 3 4 saat geçti ve bir polis gelip kapıyı açtı bana bakarak

"hadi çıkıyorsun" dedi.

Bende biraz çekingen halde nezaret haneden çıktım ve karşımda annem ve babamı gördüm tam sevinirken diğer tarafa bakar bakmaz kanım dondu.
O adam burda ne işi vardı ?.....

✵ 𝑩𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎 𝒔𝒐𝒏𝒖 ✵

✎﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏


Mafya'nın kalbi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin