Mafya'nın kalbi

𝟐𝟖. 𝒃𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎

❁ 𝒀𝒂𝒌ı𝒏 𝒉𝒊𝒄𝒓𝒂𝒏 ❁
┅┅┅┅┅┅┅༻❁༺┅┅┅┅┅┅┅

Korku ile yanına oturdum ve seslenmeye başladım, bir yandan da evdeki tüm halkı uyandırmak için bağırıyordum, Fadime ana ve bir kaç hizmetçi geldi, hizmetçiler dışarı çıkıp korumaları çağırmıştı, üçü zar zor umeyr'i kaldırmış oturma odasındaki koltuğa yatırmışlardı

Gözlerini açmıyordu, korkmuştum.
Gözlerim dolmaya başladı. Bir yandan ağzımı kapatmış bunların olmamış olduğunu sadece bir rüya olmasını dileyerek baktım ona.

Fadime ana kolonya ile umeyr'in bileklerini ovuyordu. Kaşlarını çatarak açmıştı gözlerini umeyr, sevinçten az daha gidip sarılacaktım ki kendimi zor tuttum. yanına gelerek başara bildiğim kadar konuşmaya başladım.

"B-ben özür dilerim seni gerçekten-gerçekten başka biri sandım korktum çünkü geçen sefer-"

"Geçen sefer kaçırıldığın için gene onlar sandın"

"E-evet o yüzden kendimi bu sefer savunma.......bir dakika  Umeyr! Sen
...sen az önce ne dedin?

Şaşkınlıkla ona bakıyorduk hepimiz, Umeyr elindeki bez ile kafasında yarılan yeri tutuyordu, bana bakarak gülümsedi, altını çiziyorum gülümsedi sırıtmadı
Şaşkınlığım iki katına çıkmıştı hemen ona sorular sormaya başladım.

" S-sen beni hatırlıyor musun? Hafızan yerine g-geldimi, neler hatırlıyorsun ve..."

"Hahaha "

"Umeyr!? "

"Evet hatırlıyorum"

Sevincim iki katına çıkmıştı, kendimi kontrol etmesem yeminle sarılırdım gidip. Bu sefer gözümden akan korku değil sevinç gözyaşları idi. Umeyr hafiften kaşlarını çatarak konuştu,

"Ağlama.... Heleki benim yüzümden asla ağlama hamne"

Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip ciddi bir ifade takındım yüzüme, ona bakarak,

"Demek hafızanın yerine gelmesi için kafana tava Yemen gerekiyormuş, bilseydim daha önce yapardım"

"HAHAHHA, Fazla güldürme başım acıyor, sendede nasıl bir güç varsa artık"

Tekrar gülümseyerek baktım ona, içimden binlerce kez şükür ediyordum.
O ara enes geldi aceleye,umeyr'in o halini görünce başta biraz tedirgin oldu sonrasında olayları öğrenince sevinmişti.

Başında yara açmıştım,bu yüzden enes doktoru çağırmıştı. Aradan biraz vakit geçince geçen ki doktor ile yanında bir hemşire gelmişti.  Umeyr ona bakarak.

"Senden kurtuluş yok mu doktor? "

Sırıtarak sormuştu, oda artık olanlara alışmış gibi umursamaz bir tavır ile,

"Bu gidişle senin özel Doktor'un olacağım Umeyr efendi, ve hayırlı olsun hafızan yerine gelmiş"

"HAHAHA, Kim bilir belki"

Doktor önce umeyr'in başını muayene edip sonra arkasındaki hemşireye seslendi,

"Elif! Yara derin değil, gerekli malzemeleri getir"