Savaşın Gölgesinde - Gay (Toprak'ın İsmi Değişti)

2

Gözlerimi açtığımda her şey aynıydı.

Bir şey değişmemiş ilk getirdikleri yerde oturuyordum.

Ellerim bağlıydı.

Etrafımdaki herkes umutsuzca karşısına bakıyordu sanki ölmüş ve gömülmeyi bekleyen cesetler gibi.

Benim hayatımı iki-üç terörist bitiremezdi.

Ben hiçbir zaman bir umut ışığına ihtiyaç duymamıştım çünkü bilmiyorum.

Kimse zor zamanımda yanımda olmamıştı.

Ailem ben küçükken ölmüştü.

Zaten olsalar da onlara anlatmazdım.

Bu zamana kadar birinin arkasında saklanmaktan nefret etmiştim.

Onunla benim aramda olan fark özel güç falan değildi ki arkasına sığınayım.

Benim umudum hiç gitmemişti ki biri umut ışığım olsun.

Ölmediğim sürece sadece kendi ışığım bana umut verecektir.

Düşüncelerim Ağanın sesi ile bölündü.

"Silah atışı yapacaksınız. Çağırdıklarım adamlarım ile tek tek çalışacak."

Gözleri hepimizin üstünde gezdi. 

Beş altı kişi çağırdı.

Herkes ağlaya ağlaya gitti.

Adamların hepsi gitmişti ama o,keskin toprak gözleri ile bana bakıyordu.

"Sen benimle geliyorsun."

Yanına gittim.

Hiç uğraşamazdım bir de bunlarla.

Diğerlerinden uzak olan tarafa gidiyorduk.

"Adın ne?"

Sert bakışlarla ona baktım.

Konuşması bile sinirimi bozuyordu.

"Ayaz."

"Bende Fırat,memnun oldum."

"Ben memnun olmadım."

Bana baktı,gülümsedi.

Kafayı yemiş bu adam şurada vursam da kendine gelse.

"Bana vursan da bir şey değişmeyecek"

"Ha?"

"Bana vuracak gibi bakıyorsun, vursan da bir şey olmayacak."

"Ne demek olmayacak sana vursam gözün şişer kaşın ve burnun kanar belki ayağını falanda kırarım. Peki bunlar olursa cidden bir şey değişmez mi? Mal mısın biraz?"

"Hayır,değişecek tek şey senin ölümün olur."

Nefretle gözlerine baktım.

Bana döndüğünde nefretim onu şaşırtmışa benziyordu.

"Ben en azından vatan haini olmadığım için gururumla ölürüm. Şehit olduğum için mutluluk duyarım. Peki siz? Hepiniz alçak piçlerin tekisiniz!"

Sinirlenmeye başlıyordu, bende öyle.

"Bana alçak piç diyip durma!"

"Niye doğrular zoruna mı gidiyor?"