7-MÜZAYEDE

314 11 0
                                    

" hazır mısın " dediğinde dizim titriyordu sanırım o adamı görmeye hazır değilim

" hazırım " dedim yalan söyleyerek Barbaros arabayı mekanın önüne çekti ardından arabadan inip bize kapıyı açtı indiğimizde kerimin koluna girdim Barbaros ise arabaya binip ortalıktan kayboldu içeriye girecekken koruma bizi tanımadığı için durdurdu

" bir saniye isminizi alabilir miyim listeye bakmam gerekiyor " dediğinde gergin bir şekilde isimlerimizi söyledik

" Umay hanım kerem bey hoş geldiniz " diyerek eliyle içeriyi gösterdi yavaş yavaş içeri girdiğimizde aşırı lüks takılan insanlar gördüm abartı gösteriş ve para yani tamamın sahte şeyler

" gel şuraya geçelim " dedi kerim ve belimden tutarak beni boş masalardan birine götürdü o sırada sahnede olan adam konuşmaya başladı

" sevgili konuklarımız Kandemir vakfımızın kimsesizler çocuklar yararına düzenlediği bu müzayedeye katıldığınız için hepinize tek tek teşekkür ederiz" dediğinde kocaman bir alkış koptu

" yalan kimsesiz çocuklara para gittiği filan yok " dedi rıza amca kulaklıktan... iletişim kurabilmek adıma hepimizde kulaklık vardı

" yani Halit söz konusuysa inanırım " dedim ve adam konuşmaya devam etti

" müzayedemize başlamadan önce Halit kanderimi bu güzel akşamın vesilesi olması nedeniyle konuşma yapması için sahneye davet ediyorum " dediğinde kanım dondu o adamı görmeye hazır değilim bir anda oradan uzaklaştım ve tuvalete doğru ilerledim kulaklıktan rıza amcanın sesi geldi

" neler oluyor orda "

" kayla Haliti görmek istemiyor " bu konuşmaya daha fazla dayanamadım bu yüzden kulaklığımı çıkarttım o adamı gördüğüm yerde öldüresin geliyor dayanamıyorum sesini duymamak için kaçmış olsam da mikrofondan konuştuğu için sesi gayet net çıkıyordu

" herkese merhaba... " bu sesi duymaya dayanamıyorum yere çöküp kulaklarımı kapattım telefonum çalmaya başladı rıza amcaydı telefonu açtığımda tuvalete bir kaç kadın girince kendimi dışarı attım

" efendim " dedim

" kayla iyi misin "

" değilim rıza amca ben yapamayacağım "

" yaparsın kızım yaparsın biliyorum çok zor ama yapmak zorundasın baban için yapmak zorundasın " dediğinde ağlamaya başladım

" o adamı görmeye dayanamıyorum gözümün önüne o gece geliyor babama.... " dediğimde cümlemin devamını getiremedim

" tamam tamam yapacağım dayanacağım " diye devam etmeye çalıştım

" aferin kızım şimdi kerimin yanına git " dediğimde

" tamam " deyip telefonu kapattım ve gözyaşlarımı silerek derin bir nefes aldım kulaklığımı geri takıp kendimi telkin etmeye çalıştım

" yaparsın baban için yapmak zorundasın " diyerek kerimin yanına gitmek için bir adım atacakken bir anda onu gördüm yağızı ne kadar maske de takmış olsa kim olduğu gayet net anlaşılıyordu

" senin burada ne.... " işin var diye kendi kendime söylenirken babasının oğlu olduğu aklıma gelerek sustum ve yanından öylece geçecekken buna izin vermedi tam yanına geldiğimde kolumu tuttu kafamı ona çevirdiğimde burun buruna geldik

" çek elini, kırarım "

" şu anda bu dediğini yapamayacak kadar zayıfsın "

" ben asla zayıf biri olmadım olmam da çekil şimdi " dediğimde kolumu elinden kurtarmaya çalıştım ama başaramadım

İNTİKAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin