İNTİKAM

15- ADIM

kerim kapının ordan yanımıza bir adım attığında sinirli olduğu anlaşılıyordu

" babam... babam çağırıyor " dedi bana bakarak tepkisi fazla sakindi benim bildiğim kerim şimdi burnundan soluyarak indirirdi hakana bir tane ama beni şaşırtmıştı belki de duymamıştır

" geliyorum " diyerek içeri girdim ve adamların uyandığını gördüm 4 adam yan yana bağlı bir şekilde oturuyordu Halit ise demirlerle direğe bağlanmıştı

" kayla sen istiyorsan eve git kerimle Halit senin yüzünü görmesin ne olur ne olmaz "

" ne demek görmesin bu adamı burada gebertmeden bırakmam "

" benim planlarıma burnunu sokma kayla "

" planın ne bir de tam anlatsan bu benim intikamım senin değil "

" film çevirmiyoruz burada kayla eğer bir şey olursa yüzünü görmemesi lazım " dediğinde kerime dönerek

" çıkar onu " dedi kerim ilk başta hareket etmedi ardından rıza amca tekrar edince kolumdan tutup çıkarttı arabaya bindirdiğinde beni nerdeyse hiç konuşmadık acaba beni duydu mu diye ağzını yoklamaya çalıştım

" neyin var senin "

" yok bir şey " diyerek geçiştirdi

" var bir şey anlat " dediğimde sustu yüzü hem asık hem sinirli görünüyordu eve vardığımızda hızla arabadan inip içeri girdi ben ise arkasından eve girdiğimde salonda yoktu muhtemelen odasına çıkmıştı bende aynı şekilde odama ilerlediğimde kendimi hemen duşa attım küveti doldurarak mumlarımı ve tütsülerimi yakıp kafa dinledim ardından içerde bir kıpırdanma duydum her zaman ki kerim entrikası küvetten çıkarak bornozunu giyidim bu sefer sopa almadan kapıyı açtığımda havanın çoktan karardığını gördüm

" konuşmaya mı karar verdin " dediğimde sadece sessizlik vardı aynı şekilde lambader yandı fakat bu sefer berjerde oturan kişi farklıydı

" yağız " şok olmuştum evimi nerden bulmuştu bu

" ne işin var senin burada nasıl buldur burayı "

" zor olmadı " diyerek ani bir hareketle ayağa kalktı ve bana doğru hızlı bir adım attığımda geri çekildim fakat fazla kaçamadan dolaba çarptım

" sen beni işten attırırsın da ben buraya gelemez miyim "

" aaa işten mi atıldın çok üzüldüm " dedim yapmacık bir tavırla

" ben hiç üzülmedim " dediğinde şaşırmıştım

" ne "

" duydun işte teşekkür etmeye geldim "

" ne diyorsun sen be "

" ben istifa edemiyordum babam az kalsın beni şirketin başına koyuyordu düşünebiliyor musun çok korkunç sen olmasan o şirketten kurtulamazdım teşekkür ederim " dediğinde şok olmuştum ilk defa bir planım geri tepti

" yalan söylüyorsun kaybettiğini belli etmemeye çalışıyorsun " dediğimde gülmeye başladı

" beni gerçekten takım elbiselerle hayal edebiliyor musun her gün o şirkete gelip çalışmamı filan bunlar benlik değil güzelim ben serserilik yapmaktan hoşlanırım motor yarışları kumarlar kadınlar filan " dediğinde gerçekten mantıklı konuşuyordu söyleyecek bir şey bulamadığım için susmuştum ve bu onun hoşuna gitmişti

" kaybetmeye alışık değilsin herhalde "

" ben asla kaybetmem bebeğim sadece kazanmam zaman alır sakın galip geldim sanma "