25- NORMAL BİR GÜN

164 5 0
                                    

" ne oluyor burada " diyerek yağız dalmışı içeriye beni yerde ağlayarak bulmayı beklemiyordu tabi önce bana sonra aynaya baktığında oda benim yanıma çöktü

" iyi misin sen "

" ben kim iyi olmak kim ben iyi filan değilim yağız dünyanın en kötü insanıyım "

" neden böyle düşünüyorsun "

" herkesin kalbini kırıyorum beni seven kimse yok"

" yanılıyorsun hem rıza amca seni çok seviyor  ceyda hakan kerim... "

" kerim.... kerim benden nefret ediyor "

" haklı sebepleri var mı bunun için "

" tek taraflı değil ben onu hiç bir şey için zorlamadım "

" yatmanız konusunda mı " dediğinde bakışlarımı ona çevirdim

" tahmin etmesi zor bir şey değil ayrıca sen öylesine vakit geçirmek için onunla takılsan da onun için aynı şey geçerli değil sanırım "

" onu kaybetmek istemiyorum çocukluğuma dair kalan tek şey kerim onu çok seviyorum ama... onun beni sevdiği gibi değil "

" bunu kabullenmek zorunda " dediğinde aklıma babamın bir sözü geldi

" zor yollardan ama "

" her kabullenme zor yollardın geçer " dediğinde gözlerinin içine baktım

" babamda böyle söylerdi ' her kabullenme zor yollardan geçer ama o yol sana zor gelirse yolunu değiştir ve yeni bir yol yarat kendine asfaltı düz olan inişi çıkışı olmayan ama aynı yere varan bir yol '"

" babanı sevmeye başladım " dediğinde buruk bir gülümseme aldı dudaklarımı onu biraz düşünmem gözlerimden yaşlar akmasına yetiyordu

" o varken hayat daha kolaydı hiç bir şeyden korkmazdım çünkü o yanımdaydı her küçük kızın bir kahramanı olurdu ya benimde kahramanım babamdı ama artık o yok beni bu bataklıktan kurtaracak kimse yok beni babam gibi sevebilecek kimse yok " diye ağladığımda yağızın kolunu omuzumda hissettiğimde bana sarıldığını anladım

" seni koruyabilirim biliyorum sen kendini çok iyi koruyabiliyorsun ama bırak babamın açtığı yarayı kapatmaya çalışayım "

" o yara kapanmaz bana babamı getirmediğin sürece asla kapanmaz " dediğimde sustu çünkü bunun imkansız olduğunu biliyordu

akşam yemeğini restoranda yiyecek havada olmadığımız için odaya söyledik yemeğimizi balkonda yedikten sonra salona geçip film izlemeye başladık ( Five Feet Apart )

" acaba filmiz sonunda ölecekler mi " diye tahminde bulunmaya başladık

" mutsuz son olacağını sanmıyorum bence iyileşip kurtulurlar " dedi yağız

" sanmıyorum yani tamam film olabilir ama o kadar da şans olmaz ikisine de aynı anda akciğer bulamazlar ki kız yıllardır beklemişken çocukla tanıştıktan sonra mı bulacak çok saçma "

" iddiaya var mısın bence ikisi de kurtulacak "

" varım bence biri ölecek "

" neyine "dediğinde gözlerimi belerterek

" he baya iddialısın "

" her zaman "

" pekala sen karar ver " dediğimde düşünmeye başladı

" ben kazanırsam istediğim bir şeyi yapacaksın "

" oldu canım "

" ne o korktun mu " bu ne cesaret yiğidim

İNTİKAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin