" Η Εισαγγελική Καψούρα"

« Ιάκωβε.... Γιατί; »

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την γέννηση του μπέμπη και η Αθηνά είναι στο σπίτι.. Έχουν πάει στην εκκλησία και έχουν επιστρέψει στο σπίτι για να κάνουν τραπέζι στη μητέρα της, την Μαργαρίτα, τον Λυκούργο και την Χάιδω..
Η Αθηνά έχει πάει στο δωμάτιο της Φιλιώς για να δει πως πάει με τα μαθήματα της..
" Καλημέρα κοριτσάκι μου.." και της δίνει ένα φιλί στο κεφάλι
" Καλημέρα, μαμά μου! Θες να με βοηθήσεις;" της λέει και την αγκαλιάζει ενώ της δείχνει τι θέλει..
" Ναι.. Πες μου που θες την βοήθεια μου.." και κάθεται στο κρεβάτι..
Εκεί πέφτει το μάτι της, στην “γαλάζια σακούλα” που είχε δει να κρατάει η μαμά της στο νοσοκομείο..
" Μαμά...... Είσαι εδώ; " της λέει η Φιλιώ και της δείχνει που θέλει βοήθεια..
" Εεε.. Ναι, ναι, αγάπη μου, εδώ είμαι! Πες μου.." αλλά το βλέμμα της συνεχίζει να είναι στη σακούλα.. Και συμπληρώνει " Φιλιώ μου, να σε ρωτήσω κάτι;"
"Ναι μαμά μου.. Ότι θες! "
" Αυτή τη σακούλα, ποιος την έδωσε; Είναι για εμένα.."
" Ο μπαμπάς και η γιαγιά Μαρία.. Γιατί;; "
" Είναι για εμένα, τι δουλειά έχει στο δωμάτιο σου; Μπορώ να την πάρω;"
Και όπως κάνει κίνηση να σηκωθεί, έρχεται η μαμά της και την βουτάει..
" Μαμά... Δώσε μου την σακούλα τώρα! " και τρέχει από πίσω της..
" Θα σου την δώσω, αλλά ότι και να δεις εκεί μέσα, μην το μετανιώσεις.. Σε περιμένουμε κάτω... " της λέει και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο..
" Τι στο καλό έχει αυτή η σακούλα τέλος πάντων; " αναρωτιέται και πηγαίνει στο δωμάτιο της να την ανοίξει..
Ο μπεμπουλης στο κουνακι του κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου..
Κάθεται ήσυχα στο κρεβάτι και ανοίγει την σακούλα..
Βγάζει ένα γαλάζιο κουτάκι, ένα μπλε τριαντάφυλλο και ένα μπλε χαρτάκι που έγραφε..
“ Αυτή η μπλε καρδιά, είναι η καρδιά σου.. Την είχα μαζί μου για να μου θυμίζει τα μάτια σου.. Γαλάζιο σαν τα ματια σου... " Ιάκωβος
Ανοίγει το κουτάκι βλέπει την καρδιά και βάζει τα κλάματα..
" Αχ... Ιάκωβε! Μου λείπεις.. " σκουπίζει τα μάτια της, κλείνει το κουτάκι, το βάζει στην τσέπη του μπουφάν της, φιλάει το μπέμπη και κατεβαίνει στο σαλόνι..
Ρίχνει ένα βλέμμα σε όλους, παίρνει τα κλειδιά και ανοίγει την πόρτα..
" Αν θέλει γάλα ο μπέμπης, μέχρι να γυρίσω έχει στο ψυγείο αυτό που έβγαλα το πρωί με το θήλαστρο.. Δε νομίζω να αργήσω! Θέλω να βγω μια βόλτα να περπατήσω.."
Την πλησιάζει η Μαργαρίτα..
" Θες να έρθω μαζί σου; Δε μου φαίνεσαι πολύ καλά..."
" Καλά είμαι... " και την χαϊδεύει στον ώμο..
" Δε θα είσαι για πολύ.. "ψελλίζει ο Λυκούργος..
" Τι είπε πάλι το στόμα σου.. "λέει η Χάιδω πειράζοντας τον..
" Τίποτα, τίποτα!! Τα λέμε λέω!!" και αρχίζει να γελάει..
Τους χαιρετάει και ανοίγει την πόρτα και φεύγει..
Πηγαίνει στο βουνό και κάθεται στο δέντρο.. Εκεί άρχισε να σκέφτεται όλες τις αναμνήσεις με τον “ Ιάκωβο της” και την ώρα που πήγε να κλάψει ένα χέρι της σκούπισε το δάκρυ..
Ήταν ο Ιάκωβος..................
" Τι κάνεις εσύ εδώ;" και κάνει να φύγει..
" Ήξερα ότι θα έρθεις και ήθελα να σε δω.."
" Πως το ήξερες; Ποιος σου είπε ότι θα έρθω;"
" Αθηνά μου... Ξέρω όλα σου τα μυστικά και όλες σου τις σκέψεις πριν καν τις σκεφτείς.." και πλησιάζει να την φιλήσει στο λαιμό..
Εκείνη απομακρυνεται και του λέει" Ιάκωβε..... Γιατί; Γιατί τόσα ψέματα; Τόση κοροϊδία;"
" Άσε με να σου εξηγήσω.. Θα σου τα πω όλα! "
" Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να ακούσω την αλήθεια.. " και βγάζει το κουτάκι από την τσέπη της.. " Αυτό τι είναι;" του το δείχνει..
" Αφού δεν μπορούσα να έχω τα μάτια σου, πήρα την καρδιά στο χρώμα των ματιών σου.. Να μου τα θυμίζει! Γιατί Αθηνά μου, δεν σε ξέχασα.. Ποτέ μου δεν σε ξέχασα! " και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την πάρει αγκαλιά αλλά η Αθηνά δεν είναι έτοιμη να υποκύψει.....
Όταν ξαφνικά ακούγονται φωνές και 2 κουκουλοφοροι τους δένουν τα μάτια και τους παίρνουν από εκεί..
Η Αθηνά φώναζε..
" Αφήστε με ρε...... Έχω ένα μωρό στο σπίτι...." και το χέρι της τελείως ασυναίσθητα το κλείδωσε με του Ιάκωβου..
Αφού τους έβαλαν στο βανακι, τους μετέφεραν σε ένα υπόγειο...
~ ° ~
Εντωμεταξύ στο σπίτι.. Ο μπέμπης είχε ξυπνήσει και ήθελε γάλα.. Τσακωνοντουσαν Μιχάλης, Φιλιώ και Μαρία για το ποιος θα τον ταΐσει..
" Άφησε τον Μαρία.. Θα τον ταΐσω εγώ! Ξέρω.. Εξάλλου πατέρας του, είμαι πρέπει να το κάνω εγώ γιατί σε λίγο καιρό δεν θα είμαι εδώ..." λέει ο Μιχάλης..
" Μπορώ και εγώ να τον ταΐσω.." λέει η Φιλιώ..
" Εσύ μικρή μαϊμουδίτσα να κάτσεις εκεί που κάθεσαι.. Θες να ταΐσεις τον αδερφό σου..! Θα ετοιμάσω το γάλα και θα τον ταΐσω εγώ... Ή γιαγιά.... " λέει η Μαρία και τρέχει στην κουζίνα να ετοιμάσει το γάλα του..
Χτυπάει το τηλέφωνο του Λυκούργου..
* Φωνή στο τηλέφωνο*
" Όλα Οκ! Είναι εκεί που μας είπες.. "
" Τέλεια.. Δε θα το τραβήξουμε πολύ! Κανένα τρίωρο αντε λίγο παραπάνω γιατί έχει μωρό παιδί.." λέει ο Λυκούργος..
" Είμαστε στις διαταγές σας.." λέει και κλείνει το τηλέφωνο..
" Ποιος έχει μωρό; Τι έκανες πάλι Λυκούργο; " λέει η Χάιδω..
" Τίποτα, τίποτα! Θα μάθετε στην ώρα σας.. Δε λέω τίποτα! " και άρχισε να γελάει..
Η Μαργαρίτα και η Μαρία ψιλιαστηκαν το βλέμμα του και σκέφτηκαν τι έκανε..
Ίσως ήταν και το σωστό..... Γιατί ήξεραν ότι ποτέ της δεν τον είχε ξεπεράσει..
-----------------------------------------------
- Επιστροφή στο υπόγειο -
Τους έχουν βγάλει τα μαντήλια από τα μάτια και απλά τους έχουν δέσει τα χέρια με ένα σκοινί..
" Δεν μου είπες.. Γιατί όλα αυτά τα ψέματα; Γιατί δε με πήρες μαζί σου;"
Προσπαθεί να λύσει το σκοινί για να της πιάσει το πρόσωπο και κοιτώντας την στα μάτια να της εξηγήσει το λόγο που έφυγε όπως έφυγε.. Τον λόγο που δεν ήθελε να την βάλει σε όλη αυτή την ταλαιπωρία.. Αλλά δεν μπορούσε, έτσι έβαλε μια φωνή..
" Ρε τσογλάνι.... Έλα εδώ!"
Και τότε βλέπουν τον Στάθη...
" Όχι και τσογλάνι ρε Ιάκωβε.." λέει γελώντας ο Στάθης
" Τι κάνεις εσύ εδώ;" λένε και οι δύο..
" Ο κόσμος το είχε τούμπανο και εσείς κρυφό καμάρι.. Μου τα είπε όλα ο Λυκούργος, αυτός ευθύνεται για αυτό.. Κι αυτός εδώ το ήξερε..."
" Αλήθεια λέει; Ήταν δηλαδή οργανωμένο; "
" Ναι.. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω.."
" Τι να σου πω βρε Ιάκωβε.." και αφού της έλυσε τα χέρια ο Στάθης εκείνη τα έκανε σα να ζητούσε έλεος..
Έλυσε και του Ιάκωβου και έφυγε από το δωμάτιο..
Έχουν μείνει πάλι οι δύο τους..
Την πλησιάζει και της πιάνει το πρόσωπο..
" Άσε με να σου εξηγήσω.."
" Να μου εξηγήσεις τι; Ότι με άφησες και το πέρασες μόνο σου όλο αυτό;"
" Σου είπα να πηγαίναμε μαζί στο γάμο των παιδιών και εσύ είπες ότι δεν ήσουν έτοιμη γιατί φοβοσουν το σούσουρο.. Θα σε έπαιρνα μαζί μου στην Ισπανία! Αθηνά, σε αγαπάω.. Δεν έπαψα στιγμή να σε αγαπώ! Η καρδιά μου, ήταν, είναι και θα είναι δική σου.. "
" Δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτή τη κοροϊδία Ιάκωβε.. Μου είπες ψέματα.. Μας είπες ψέματα! Πήγα φυλακή για ενα φόνο που δεν έκανα, παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που ναι μεν τον ήθελα αλλά μέσα μου ήξερα ότι δεν έπρεπε να το κάνω.. Κι εσύ ενώ ήσουν τόσο καιρό ζωντανός, δεν έδωσες ένα σημάδι.. Να μην μπω σε αυτή την σχέση! Να έρθω σε εσένα.. " και αρχίζει να κλαίει..
" Συγγνώμη αγάπη μου.. Συγγνώμη που σου προκάλεσα όλη αυτή την οργή μέσα στο κεφάλι σου! Δε θέλω να κλαις.. "και της σκουπίζει τα δάκρυα που έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια της.." Δε θέλω αυτά τα υπέροχα μπλε σου μάτια να κλαίνε.. Σκοτεινιάζουν.."
" Ιάκωβε.... Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να τελειώσω την σχέση μου με το Μιχάλη.. Έχω το παιδί του.. "
" Δε θα σε πιέσω.. Δε μου αρέσει να σε πιέζω.. Κάνε ότι είναι σωστό κι εγώ είμαι εδώ να σε περιμένω.. Θα ταξιδέψουμε παρέα σε όλο τον κόσμο, παρέα με τα παιδιά μας... "
" Αυτα μου έλεγες και τότε.. Θα μου εξηγήσεις γιατί το έκανες; "
Την πιάνει από το πρόσωπο ξανά και της λέει κοιτώντας την στα μάτια.." Όταν μου είπε η Αντιγόνη ότι μου μένουν 6 μήνες ζωής, δεν ήθελα να σε βάλω σε αυτή την περιπέτεια να το περάσουμε μαζί.. Είπα θα το περάσω μόνος μου και αν τα καταφέρω.. Τα κατάφερα! Έτσι έκανα και τις απαραίτητες εξετάσεις στην Ισπανία, μου είπαν κι εκεί ότι μπορεί να μη τα καταφέρω.. Αλλά είπα ότι θα παλέψω... Και το πάλεψα! Με την βοήθεια του Θεού και την καρδιά σου στα χέρια μου βγήκα από αυτή την περιπέτεια ζωντανός και τώρα είμαι εδώ για να δώσω μια ευκαιρία ακόμη σε αυτή την τόσο δυνατή αγάπη που αφήσαμε τότε να χαθεί.. "
" Την βοήθεια της καρδιάς μου στα χέρια σου; Αυτό το κόσμημα δηλαδή είναι από την Ισπανία; Το είχες μαζί σου όλο αυτό το καιρό; Δε ξέρω αν είμαι έτοιμη να ξαναμπώ σε αυτή την σχέση.. "
" Ναι.. Ήταν κάτι που ήθελα να έχω.. Αφού δεν είχα εσένα, ήθελα να έχω κάτι από εσένα.. Έστω και έτσι.. Είχα τα μάτια σου στα χέρια μου.. Κλείσε λίγο τα μάτια σου.. "
" Μμμ.. Γιατί; "και τα κλείνει..
Τότε ο Ιάκωβος την πλησιάζει και ακουμπάει τα χείλη του στα δικά της..
" Μην με απομακρύνεις.. Ασ το να γίνει.. "
Και ξεκίνησε να την φιλάει στην αρχή γλυκά, αλλά καθώς συνέχιζε να την φιλάει τόσο το φιλί γινόταν έντονο και κτητικό.. Την φιλούσε μέχρι να της κοπεί η ανάσα αλλά δε το έκανε με τρόπο που ήθελε να την τρομάξει, αλλά με τρόπο που ήθελε να της δείξει πόσο του έλειψε.. Αφού την φίλησε στο στόμα, προσπάθησε να κατέβει στο λαιμό της και να της βγάλει το μπουφάν..
Τον διέκοψε άθελά της λέγοντας του..
" Όχι, σε παρακαλώ! Αν με αγαπάς έστω και λίγο.. Μη!"
" Έστω και λίγο;"
" Ναι.."
" Δεν σε αγαπάω λίγο Αθηνά μου.. Μετά από αυτό το φιλί.. Αυτό κατάλαβες εσύ;"
" Όχι.. Και συγγνώμη που..."
" Έλα εδώ..." και την παίρνει αγκαλιά.. " Με γειωσες κανονικά που δεν με άφησες να συνεχίσω αλλά να ξέρεις δε θα έκανα κάτι σε εσένα που δεν θα το ήθελες κι εσύ.. Αθηνά μου..... Σε αγαπώ! "
" Κι εγώ Ιάκωβε.. Αλήθεια το λες; Δεν σε πείραξε; "
" Όχι.. Αν είναι να γίνει, ας γίνει και να το θέλουμε και οι δύο.. "
Η Αθηνά απομακρυνεται λίγο και περπατάει στο χώρο και μονολογεί..
" Αντε, θελω να δω το μωρό μου.. Πότε θα φύγουμε από εδώ μέσα; "
Την πιάνει ο Ιάκωβος από πίσω και την τρομάζει άθελά του..
" Αα.. Με τρόμαξες! "
" Συγγνώμη, δε το ήθελα! "λέει γελώντας και συνεχίζει.. “ Δε μου λες... Ο μπέμπης σου μοιάζει; "
" Όχι.. Είναι ίδιος ο Μιχάλης! Αλλά μου έχει αδυναμία.."
" Και ποιος δεν σου έχει αδυναμία εσένα.. " 
" Θες να σου δώσω ονόματα; "
" Οχι, όχι αγάπη μου... Ξέρω!!"
" Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.."
" Το ξέρω Αθηνά μου... Εηηηηηη.. Δε σε ρώτησα, έχετε αποφασίσει πως θα βγάλετε το μπέμπη; "
" Εεε ναι.. Από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι είναι αγόρι.. "
" Και πως θα το πείτε; "
" Αλήθεια, θες να μάθεις πως θα τον πούμε; "
Την αγκαλιάζει από πίσω και της λέει:" Φυσικά και θα ήθελα να μάθω.. Για πες... "
Γυρναει και τον κοιτάει στα μάτια.. Δεν ένιωθε έτοιμη να του πει ότι θα τον βγάλουν Ιάκωβο.. Έτσι του λέει.." Ιάσωνα μάλλον.."
" Μάλλον; Δεν το έχετε αποφασίσει; "
" Όχι, έχουμε άλλα 2 με 3 στο μυαλό μας αλλά δεν ξέρουμε ακόμα.. "
" Για να τα ακούσω να σου πω.. Πάντως το Ιάσων είναι πανέμορφο και νομίζω του πηγαίνει.."
" Αφού δεν τον έχεις δει.. Πως το ξέρεις; "
" Εφόσον μου λες ότι μοιάζει στο Μιχάλη.. Του ταιριάζει.. Αν και ένα όμορφο όνομα θα ήταν το Άγγελος... "
" Ιάκωβε, έτσι όπως μιλάς δείχνεις σα να ξέρεις το Μιχάλη.."
" Τον είδα στο νοσοκομείο όταν γέννησες.. Ήθελα να έρθω με την μητέρα σου αλλά δεν με άφησαν να σε δω... "
" Τι λες; Είσαι τόσες μέρες εδώ; "
" Είμαι σχεδόν 2 μήνες εδώ Αθηνά μου.. Αλλά σου εξήγησα δεν ήθελα να φέρω αναστάτωση! Ήθελα να το αποφασίσεις εσύ.. "
" Ηρθα στο δάσος.. Σε ξαναείδα! Θυμήθηκα τα πάντα.. Ιάκωβε μου έλειψες.. " και αρχίζει να κλαίει ενώ είναι έτοιμη να του πει το όνομα του μπέμπη..
Της σκουπίζει για ακόμη μια φορά τα δάκρυα και λέει:
" Να σου πω.. Σα πολύ ευσυγκινητη δεν είσαι; Το ξέρω αγάπη μου... Φαίνεται στα μάτια σου! Τελικά, δε μου είπες πως θα βγάλετε τον μπέμπη.. "
" Μου το λέει και η Μαργαρίτα αυτό.." λέει γελώντας και συνεχίζει: " Ια.... Ια.... Ια..... Ιακ.... Ιάσωνα δεν σου είπα; "
" Δε μου λες.. Έχεις καμιά φωτογραφία να τον δω; Να σου πω αν το εγκρίνω.."
" Έχω.." και βγάζει το κινητό της και του δείχνει το μπεμπακο..
" Αυτός θα κάψει καρδιές.. Να το θυμηθείς.. Σαν εσένα με τα μάτια σου.. Που έχεις κάψει την καρδιά μου από την αρχή! Αυτά τα μάτια όπου σταθώ, είναι πίσω και μέσα και μπροστά μου.. "
* Αναστεναγμος Ανακούφισης * από την Αθηνά που δεν κατάλαβε το λάθος της και λέει: " Έχει σου είπα τα μάτια του Μιχάλη.. Είναι ίδιος.. " και πάει λίγο πιο πέρα..
Την πλησιάζει ο Ιάκωβος και της πιάνει το χέρι..
" Εηηη.. Πριν είπες Ιακ... Αλλά το άλλαξες.. Ιάκωβο θα τον βγάλεις;"
" Όχι.. Όχι.. Πως σου ήρθε αυτό; Ιάσωνα είπα.." και χαμηλώνει το βλέμμα της για να μην καταλάβει ο Ιάκωβος ότι λέει ψέματα..
" Αθηνά μου.. Κοίτα με στα μάτια.." συνεχίζει το χαμηλωμένο βλέμμα και προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τα χέρια της..
" Στα μάτια.. " της λέει και της σηκώνει το πρόσωπο ώστε να τον κοιτάζει στα μάτια.. " Τι νόμιζες ότι δεν θα το καταλάβω; Γιατί χαμηλωσες το βλέμμα σου; "
" Δε ξέρω... Και ναι, από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι είναι αγόρι είπα και στον Μιχάλη ότι θέλω να βγει "Ιάκωβος " ήθελα να με ενώνει κάτι με εσένα χωρίς να έχω εσένα.."
"Τώρα όμως είμαι εδώ.. Είμαι δίπλα σου.. Και θα είμαι εκεί για εσένα πάντα.. Επειδή σε αγαπάω Αθηνά μου! "
" Μην το κάνεις χειρότερο Ιάκωβε.. Σε παρακαλώ! " και ενώ θέλει να την αγκαλιάσει, τραβιέται..
" Όχι, δε θα σε αφήσω... "και την αγκαλιάζει..
Κλεινει τα μάτια της και λέει..
" Πάντα ο χρόνος σταματούσε στην αγκαλιά σου.. "
Μετά από αυτή την αγκαλιά που εν τέλει την είχε ανάγκη η Αθηνά τους πήραν από εκεί και πήγε ο καθένας σπίτι του..
......................................................
Η Αθηνά ανοίγει την πόρτα και τρέχει στο δωμάτιο της χωρίς να μιλήσει.. Εκεί πέφτει στο κρεβάτι και αρχίζει να κλαίει..
Μπαινει η Μαργαρίτα με την  Μαρία και την ρωτούν :
" Τι έπαθες Αθηνά; Γιατί έβαλες τα κλάματα; Τι έγινε; Γιατί άργησες;"
" Θα σας απαντήσω σε όλα..." λέει σκουπιζοντας τα δάκρυα της..
" Τι έγινε κορίτσι μου;" της λέει η μαμά της και της φιλάει το κεφάλι..
Ξυπνάει ο μπέμπης και αρχίζει να κλαίει.. Η Αθηνά τον παίρνει αγκαλιά και κατεβάζει το σουτιέν της ώστε να τον θηλάσει..
" Τι έγινε αγάπη μου; Σου έλειψε η μαμά;" του λέει και του χαϊδεύει το μαγουλάκι και τον βοηθάει να πιάσει το στήθος της..
" Ψυχή μου.." και κοιτάζει την Μαργαρίτα και την Μαρία στα μάτια ενώ χαμηλώνει ξανά το βλέμμα της για να φιλήσει το χεράκι του μπέμπη..
" Για λέγε τι έγινε.. "λέει όλο αγωνία η Μαργαρίτα..
" Ήμουν με τον Ιάκωβο.." λέει και αρχίζει να τους λέει όλα όσα συνέβησαν στο υπόγειο..
Ο μπεμπακος είχε χορτάσει και κοιμόταν στην αγκαλιά της.. Η Αθηνά ενώ διηγιόταν τα πάντα του χαιδευε το κεφάλι..
Όταν τελείωσε, ρώτησε η Μαρία
" Είσαι έτοιμη να μιλήσεις στον άντρα σου; Να του πεις να πάει στην Ισλανδία;"
" Που το ξέρεις εσύ αυτό;" λέει φωναχτά..
" Σοοοοουυυυτ.. Θα ξυπνήσεις τον Ιάκωβο βρε μαϊμουδιτσα" και την χτυπάει στο χέρι, ενώ ο μπέμπης στο άκουσμα του ονόματος του Ιάκωβου χαμογέλασε.. ❤️
" Το εγκρίνει το όνομα του.. " λέει η Αθηνά γελώντας και συνεχίζει.." Που ξέρεις εσύ ότι θα φύγει ο Μιχάλης; "
" Μας το είπε στο τραπέζι σήμερα.. Μετά την βάφτιση θα φύγει.."
" Μάλιστα.. Μετά την βάφτιση!"
" Θα μείνεις να τον περιμένεις ξανά; Ή θες τον Ιάκωβο; "λέει η Μαργαρίτα..
Βαζει τον μπέμπη στην κούνια του, κάθεται στο κρεβάτι ξανά και τους λέει " Έκανα λάθος που μπήκα σε αυτή την σχέση.. Αλλά δεν ήξερα ότι ζει ο Ιάκωβος.. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα ήθελα να ξαναζήσω όλες εκείνες τις στιγμές μαζί του.."
"Τι εννοείς;" λέει η μαμά της..
" Εννοώ αυτό το Καρδιοχτυπι που ένιωσα πρώτη φορά με εκείνον.. Οι πεταλούδες στο στομάχι που μου είπε η Μαργαρίτα.. Μαζί του αφέθηκα.. Ένιωσα εμπιστοσύνη και δεν φοβόμουν να του μιλήσω.. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με πληγώσει και ότι είναι πάντα εκεί για εμένα.. Η αγκαλιά του, πέρα από την δική σου μαμά είναι το καταφύγιο μου.. Έκλεινα τα μάτια μου.. Χανομουν στην αγκαλιά του.. Δε ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.. "
" Κορίτσι μου... "της λέει αγκαλιαζοντας την.." Εγώ θα φύγω κάποια στιγμή.. Αν ο άντρας της ζωής σου είναι ο Ιάκωβος.. Κυνήγησε τον.. Ζήσε και κάνε πράγματα μαζί του.. Με τα παιδιά σας.... "
" Και θα κάνετε κι άλλα.... " λέει γελώντας η Μαργαρίτα..
" Σταμάτα εσύ.. " της λέει και της χτυπάει το χέρι ενώ συμπληρώνει" Μην το ξαναπείς αυτό μαμά μου.. Αν δε με παντρεψεις με τον Ιάκωβο να μην σώσω να σου κάνω την Μαρία... "
" Δεσμευτηκες μαϊμουδιτσα.. Κανόνισε την πορεία σου!" της λέει και τις κλείνει στην αγκαλιά της..
" Σας αγαπάω......"
Λέει η Αθηνά και χάνεται στην αγκαλιά.. ❤️
Σκεφτόταν όμως το καλύτερο για εκείνη και ήξερε βαθιά μέσα της ότι ήθελε να ζήσει την ζωή της με τον “Ιάκωβο της”..
..............................................

Τελος

Ήρθε και το τέλος του 13ου κεφαλαίου.. Ελπίζω να σας αρέσει!
Αν σας άρεσε αφήστε την ψήφο σας με ένα ✰ ή το σχόλιο σας για ότι δεν σας άρεσε..
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο να είστε καλά... 🥰🥰
Σας ευχαριστω πολυ για την στήριξη σας!! Είναι τιμή μου, που μπαίνετε στο κόπο να τα διαβάζετε...

Οι εικόνες :

Αυτή έδειξε στον Ιάκωβο..

«Η καρδιά της»

* Και το τραγούδι που ψιθύρισε ο Ιάκωβος: