" Η Εισαγγελική Καψούρα"

Με τους « Ιακωβους Μου»

Έχουν περάσει κάποιοι μήνες η Ιουλία έχει γεννήσει ένα πανέμορφο κοριτσάκι είναι μόλις 3.5 μηνών και ο μπέμπης της Αθηνάς είναι μόλις 7 μηνών....
Χτυπάει το τηλέφωνο της Αθηνάς..
“ Καλημέρα Ιάκωβε.. Τι κάνεις;”
" Καλημέρα Αθηνά μου.. Είμαι καλά! Θα ήθελα να έρθεις με τον μπέμπη από εδώ να σας δω.. Μου λείψατε! Εσείς τι κάνετε;"
" Είμαστε καλά.. Όλοι είμαστε καλά! Θα έρθουμε λογικά αμέσως μετά την Ιουλία.. Θα πάμε σπίτι της για να δούμε την Μπέμπα.. Θέλω να της ανακοινώσω και το όνομα που θέλω να της βγάλουμε.."
" Εντάξει αγάπη μου.. Θα σας περιμένω, το δένω.. Μην τυχόν και δεν έρθεις..... Θα απογοητευτώ.. Εσύ και ο Ιάκωβος.. Μόνο... Και δώσε του ένα φιλί και πες του από τον Μεγάλο Ιάκωβο.. "
" Θα έρθω Ιάκωβε.. Το θέλω κι εγώ άλλωστε.. Τα λέμε! Σε φιλώ.. "
Κλείνει το τηλέφωνο και παίρνει αγκαλιά τον μπέμπη..
Τον κοιτάζει και του φιλάει απαλά το κεφάλι.. Τον βάζει στον ώμο της και χαιδευοντας το κεφάλι του του λέει “ Αυτό το φιλί ηταν από τον δεύτερο μπαμπά σου.. Από τον άνθρωπο που θα πάρεις το όνομα σου..” και τα δάκρυα της φαινοντουσαν στα μάτια της... Μπαίνει μέσα ο Μιχάλης και την βλέπει να κλαίει..
" Τι έγινε; Γιατί αυτά τα μάτια είναι κλαμενα;"
" Τίποτα.. Τίποτα.. Κάτι θυμήθηκα!"
" Σίγουρα; Δώσε μου τον μπέμπη να τον πάρω κάτω.. Εμείς είμαστε έτοιμοι και σας περιμένουμε.."
" Μα πρέπει να τον θηλασω.."
" Του δίνουμε και γάλα σκόνη, μόνο το βράδυ τον θηλάζεις.. Ξεχνάς Αθηνά... " της λέει και την φιλάει στο λαιμό, ενώ παίρνει τον μπέμπη αγκαλιά..
" Εμ ναι... Άσε θα κατέβω εγώ να τον ταΐσω... Και φεύγουμε για να πάμε στης Ιουλίας! "
" Κάτι έχεις εσύ... Δεν μου το βγάζεις από το μυαλό... "
Και φεύγει από το δωμάτιο παρέα με τον μπέμπη..
Η Αθηνά έμεινε πίσω να ετοιμαστεί..
Μετά από λίγο κατέβηκε κι αυτή κάτω αλλά το μυαλό της ήταν στα λόγια που είπε στον μπέμπη.. Και κυρίως στην λέξη " Δεύτερο μπαμπά σου "
Παίρνει το μπέμπη και κάθεται στον καναπέ.. Της δίνει το μπιμπερό η Φιλιώ και αρχίζει να ταΐζει το μπέμπη..
Τα μάτια της ήταν ακόμη υγρά.. Δεν μπορούσε με τίποτα να ξεχάσει αυτό που είπε..
Την πλησιάζει η Φιλιώ ξανά και κάθεται δίπλα της.. Της σκουπίζει το δάκρυ που έτρεχε και την ρωτάει.. " Μαμά μου.. Τι έχεις; Είσαι και πανέμορφη.."
" Τίποτα αγάπη μου.. Είμαι καλά! Σε ευχαριστώ για το κοπλιμέντο.."
" Αν δε κάνω στην μαμά μου κοπλιμέντα τότε σε ποιον θα κάνω;" και χαϊδεύει την μυτούλα του μπέμπη..
" Σε αυτόν που μόλις αγγιξες τη μυτούλα του.. " της λέει, αφού τον είχε σηκώσει να ρευτει γιατί το είχε πιει όλο..
Τον έβαλε στο καρότσι ξανά, πήρε την κρέμα του και ετοιμάστηκαν να φύγουν...
~ • ~
Στο σπίτι της Ιουλίας και του Στάθη επικρατεί ένας μικρός πανικός με την μικρή γιατί γκρινιάζει συνέχεια....
" Καλώς τους... Περάστε!"
"Τι κάνει η ζουζούνα μου; Που βρίσκεται; Αυτό εδώ είναι για εσάς...." και δίνει την σακούλα στην Ιουλία..
" Ρε συ Αθηνά.. Δεν έπρεπε να της πάρεις δώρο...."
" Έπρεπε! Εξάλλου η Φιλιώ το διάλεξε.. Να είναι ασορτί..."
" Καλά... Σε ευχαριστούμε πολύ νονά μας.... " λέει και της δίνει ένα φιλί..
Και οι δύο αμέσως έτρεξαν στην μπέμπα για να την δουν..
Πετάγεται ο Στάθης:" Αθηνά η βαφτιστήρα σου μας βγήκε γκρινιάρα.. Δε ξέρω από ποιον πήρε.. "λέει γελώντας και κλείνει το μάτι δείχνοντας την Ιουλία..
" Επ... Εγώ δεν είμαι γκρινιάρα.." λέει και του πετάει την πετσέτα της μπεμπας στο κεφάλι..
" Έλα μωρέ... Δεν είναι γκρινιάρα η “ Ελπίδα” μας..."
" Η ποια μας;" λέει η Ιουλία ξαφνιασμενη..
" Η Ελπίδα μας.. Δε λέω καλό και το Μυρταλη αλλά δεν της πάει.. Αυτή εδώ είναι η Ελπίδα μας Ιουλία μου.."
" Ελπίδα ε; Τώρα που το λες είναι πιο όμορφο από το Μυρταλη.. Αλλά μου λείπει το κοριτσάκι μου ρε συ Αθηνά.. "
" Το καταλαβαίνω Ιουλία μου.. Αλλά σε αυτό το πλασματάκι δεν ταιριάζει αυτό το όνομα.. "
Και αφήνοντας κάτω τη μπουμπού αγκαλιάζει την Ιουλία...
Ο μπέμπης άρχισε να πεινάει και η Αθηνά πήγε στην κουζίνα να του φτιάξει την κρέμα του.. Αφού του την έφτιαξε πήγε και έκατσε στο καναπέ για να του την δώσει..
Η Ιουλία με τον Στάθη και τον Μιχάλη την παρακολουθουσαν που καθόταν και έκανε γκριμάτσες στον μπέμπη και τον τάιζε..
" Πόσο υπέροχη μανούλα είναι..."
" Ναι.. Κρίμα που ο Ιπποκράτης της το στέρησε τόσα χρόνια.."
" Τι σιγομουρμουρίζετε εσείς εκεί;"
" Τίποτα Αθηνά μου... Σε περιμένουμε.."
Αφού τον τάισε και τον σκούπισε γιατί τα έχει κάνει όλα αχταρμά του λέει χαριτωλογώντας..
" Βρε ζιζάνιο... Τα έκανες λίμπα και χαίρεσαι; Τι παιδί είσαι εσύ; "
Ο μπέμπης γέλασε και έπεσε πίσω στο καρότσι..
Η Αθηνά σηκώθηκε, πήγε το πιάτο στην κουζίνα και πήγε στο τραπέζι που καθοντουσαν οι υπόλοιποι.. Ανέλαβε να κοιμησει τον μπέμπη η Φιλιώ...
Η ώρα πέρασε και έγινε απόγευμα.. Η Αθηνά ήθελε με τον “Ιάκωβο” της να πάει στον “Ιάκωβο” της.. Έτσι τους χαιρέτησαν φιλησαν την “ Ελπίδα” τους και έφυγαν..
Στο δρόμο για το σπίτι..
" Μιχάλη... Θα πάρω τον Ιάκωβο και θα φύγω.. Σας πειράζει να μείνετε λίγο με την Φιλιώ;"
" Που θα πας αγάπη μου μέσα στην νύχτα;"
" Δεν είναι νύχτα.. Είναι απόγευμα και θέλει να τον δει λίγο η Μαργαρίτα... Μόνο εμάς είπε.."
" Καλά αγάπη μου.... Να πας! Εμείς θα παίξουμε με την Φιλιώ την Monopoly που πήραμε από το Παρίσι και θα φάμε pizza και pop corn.. "
" Ααα ζηλεύω... "
" Μπαμπά.... Να δούμε και ταινία... Την Πενταμορφη και το Τέρας... "
" Έλα μην το συνεχίζετε...... Θέλω να βάλω τα κλάματα! Στο τσακ είμαι να το ακυρώσω.. "
(Από μέσα τους και οι δύο αυτό ήθελαν αλλά δεν της το είπαν ποτέ..)
Χαιδευοντας το μάγουλο της ο Μιχάλης της είπε:" Να μην το ακυρώσεις.. Να πας! Το θες πολύ άλλωστε.... "
Η Αθηνά έμεινε να τον κοιτάει και κατάλαβε ότι το ήξερε αλλά δεν ήθελε να κάνουν αυτή την κουβέντα εκείνη την στιγμή.. Έτσι αφού έφτασαν τον φίλησε.. Πήρε τον μπέμπη και την τσάντα της και πήγε στο αυτοκίνητο της..
Πριν μπει μέσα του είπε..
" Αύριο θέλω να κάνουμε μια συζήτηση.."
" Εντάξει.."
Και η Αθηνά έφυγε..
~ • ~
Στο σπίτι του Ιάκωβου..
" Καλησπέρα Αθηνά μου.."
"Καλά στην πόρτα ήσουν και άνοιξες τόσο γρήγορα;"
" Σας είδα από το παράθυρο.." και κάνει κίνηση να την αγκαλιάσει..
" Μισό να αφήσω τον μπέμπη.. " και τον αφήνει στο καναπέ..
Πέφτει στην αγκαλιά του και χάνεται για λίγο...
" Τι έχεις; Κάτι έχεις... Δεν μπορούν αυτά τα μάτια να κρυφτούν σε μένα.. "
" Θα σου πω.. Θα τα πούμε όλα! "
" Αθηνά μου.. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι πάντα δίπλα σου όχι μόνο σε εσένα αλλά και σε αυτό εδώ το πλασματάκι.. Τα ξέρω όλα χωρίς να μου τα πεις.."
" Μα πως; " και βγάζει τα παπούτσια της και κάθεται στο καναπέ..
" Για αρχή, δεν σου είπα πόσο όμορφη είσαι.. Και πόσο σου πάνε τα λευκά.. "
" Έλα τώρα... Κοκκινίζω! " και μαζεύεται..
" Σου παει να κοκκινίζεις Αθηνά μου.. Λέει γελώντας και συμπληρώνει Τι θα πιεις; Τι να σου βάλω; "
" Ένα κρασάκι θα το έπινα αλλά μετά.... Σε λίγο θα ξυπνήσει ο μπέμπης και πρέπει να τον θηλασω.."
" Εντάξει Αθηνά μου.. " και κάθεται κι εκείνος δίπλα τους..
Τον κοίταζε που κοιμόταν και της  λέει..
" Είναι σαν Άγγελος" και του πιάνει το χεράκι..
" Είναι.. Είναι και πολύ ήσυχος.. Δεν με έχει ταλαιπωρήσει καθόλου όλους αυτούς τους μηνες.. "
" Θα έμοιασε στην μανούλα του φαίνεται... " είπε και το μάτι του καρφώθηκε στην καρδιά.....
" Γιατί το λες αυτό; Εηη.. Τι κοιτάς;"
" Γιατί κι εσύ είσαι ήσυχος άνθρωπος.. Βλέπω φόρεσες την καρδιά μου.. "
" Ναι.. Την φόρεσα.. Έβγαλα το" Μαμά "και φόρεσα την καρδιά σου... Γιατί Ιάκωβε σε αγαπώ... " την ώρα που πήγε να τον φιλήσει ξύπνησε ο μπέμπης..
Τον παίρνει αγκαλιά, του δίνει ένα φιλάκι στο μάγουλο και αφού λύνει το φιογκάκι από την άσπρη της ολοσωμη φόρμα τον βοηθάει να πιάσει τη θηλή από το στήθος της για να πιει γάλα..
" Τι τρυφερή εικόνα είναι αυτή.. " λέει ο Ιάκωβος..
" Έλα να κάτσεις δίπλα μου.." του λέει η Αθηνά και κάνει κίνηση λίγο πιο εκεί για να κάτσει δίπλα της..
" Προτιμώ να σας χαζεύω από μακριά..." λέει και κατεβάζει τα χέρια του κάτω ενώ το βλέμμα του είναι καρφωμένο πάνω τους..