"WHAT??? BAKIT NGAYON KO LANG TO NALAMAN, RAVENA??", I was fuming. Nakakainis kase na two years na palang may nanggugulo sa pamilya ko pero two years na rin akong mukhang tangang walang alam at two years na rin akong nagigising na walang idea kung ano na ang nangyayari sa marriage na ang akala ko ay walang problema. "Bakit ngayon mo lang to sinabi?"
Nasa isa sa nga study area kami dito sa bahay ng mga manugang ko. Its better to stay here with them than to stay at our house na may bigla na lang sunasabog.
"Sorry, Nay." Aahhh! Naiinis talaga ako. Bakit hindi niya sinabi sa akin to? Tae di ko talav magets. Nabubwisit ako sa pagmumukha nitong si Ravena! Nabubwisit talaga ako. "Akala ko kase hindi naman aabot sa ganito kalala. Akala ko madadaan ko siya sa masinsinang usapan."
"Masinsinang usapan na kayo lang? Saan mo ba nilalagay ang utak mo? Alam mo namang mag-asawa tayo, at dapat alam ko kung ano na ang nangyayari sa pamilya ko! Ano ba to Kief?? I am so disappointed.", hindi ko talaga maitago pagkadismaya ko sa mga desicions niya.
"Sorry. Ayaw ko na kase sana ipaalam sayo kase hindi naman siya importante. I didnt know that she can pull something like this to us, Miks.", I saw a glimpse of sadness in his eyes. I felt a little guilt, kase napagsalitaan ko siya ng hindi masyadong maganda at napagtaasan ko pa ng boses. But I cant help it. Kahit sinong asawa iinit ang ulo lalo pag ganitong issue na involved na ang pamilya.
"Ang point ko kase, Kief is you should have told me what was happening. Para naman tayong di mag-asawa nito eh. Ikaw lang ang nagdidesisyon para sa pamilyang to. I feel like Im not belong. Am I really a wife to you?", naiiyak ako. May karapatan naman siguro akong masaktan no? Asawa ako. Ina ng mga anak ko na anak niya din at ilaw ng tahanang pinagsikapan namin buuin. "I dont understand."
Kiefer hugged me. I sobbed. Hindi ko mapigilan. "Kasi ayaw na kitang problemahin Nay. Maliit lang naman kase na bagay yun, masyado lang kase napalakdahil sa kalokohan ni Trinca. Sana wag mong kwestyunin ang pagiging asawa mo sa akin dahil lang sa nangyari. Kung tutuusin nga, palpak ako. Walang kwentang asawa kase hindi ko nasabi ang mga plano ko sayo. Walang kwentang ama kase hindi ko kayo naprotektahan ng kambal sa mga nangyari. Wala akong kwentang tao kase may mga nasasaktan akong iba."
Nasasaktan ako. Pero hindi ko naisip na nasasaktan din ang mahal ko. I was questioning my place in his life, hindi sumagi sa isip ko na kinukwestyon niya din kung anong klaseng tao siya bakit nangyayari lahat ng to.
Am I too selfish? Am I being a wife in the situation we w're in? Am I being a mother to my kids who can definitely protect them from someone like Trinca?
"I dont know what to do now, Nay!", Kiefer was sobbing. Naawa ako sa kanya. Hearing him cry was a torture to me. I know he's doing everything he can for us. Alam kong ginagawa niya lahat para maging isang mabuting tao para sa amin. Now why am I being a brat? Why am I being a bitch here? "Hindi ko na alam anong uunahin ko? Hindi ko na alam anong iisipin ko. Hindi ko na alam."
"I want to protect you, Nay. You and the kids. But I dont know to whom I protect you from."
Tama siya,, hindi namin alam kung kanini namin dapat protektahan ang pamilya namin. Kung kay Trinca ba o kung sinong ponsyo pilatong gustong manira ng pamilya ng may pamilya. Why can people like them just get a life and live it to the fullest? Why do they need to destroy someone else's life?
"Tay, kahit hindi ko naiintindihan kung bakit mo ginawa yun, kahit gaanong explain mo, hindi ko pa din talaga magets. Pero, palalagpasin ko to ngayon, Kief. Kase team tayo dito eh. Dapat nagtutulungan tayo. Sa mga gantong sitwasyon, dapat wala ng sisihan."
"Sabi mo kanina posibleng isa sa mga kasama natin sa bahay ang kasabwat ni Trinca. Wag mo ng alalahanin yun, ako na ang aalam kung sino siya.", I wanted to help the investigation kaya nagdecide ako na ako na ang bahala sa kung sino ang kasabwat niya dito sa bahay. After all, ako naman ang lageng nandito. "From now on, let's work as a team. Okay?"
