6 Gay 1 Lez

Aşkkolik

Ranpo~

Başım ağrıyo.

Biraz önce uyanmıştım ve uyandığımda beri başım ağrıyordu. Poe yandaki koltukta uyuyordu. Ne kadar onu uyandırıp dün akşam 'meyve suyu' olan şeyi içtikten sonra ne olduğunu sormak istesemde uykusunu bölmek istemedim.

Aslında bana ne olduğunu anlamıştım. Akutagawa bana meyve suyu diye alkollü herhangi bir içecek vermişti. Ve bunun arkasında Dazai olduğunu tahmin etmek zor değildi.

Bunun intikamını daha sonra alabilirdim şuan Poe'nin uyanmasını bekliyordum. Ama çok acıktım.

Hala Dazai'nin evindeyiz. Burası çok büyük. Bu çocuğun nasıl bu kadar güzel evi var okulda bana para verin diye geziniyo. Mutfağa girdiğim gibi buzdolabının olduğu yere koştum.

Kapağını açtım ve içinde hiçbir şey yoktu.

"Dazai hiçbirşey yemiyormu yoksa bütün buzdolabını dün biz mi yedik?"

Arkamdan gelen sesle irkildim.

"Dün çoğunu Atsushi, Yosano ve siz bitirdiniz Ranpo-kun."

Arkamı döndüğüm gibi Poe'yi çok yakınımda görmeyi beklemiyordum açıkçası. Ama rahatsız olmadım.

"Dazai daha çok alsaydı şimdi aç kaldım."

Dazai daha çok abur cubur alsaydı şuan doymuştum. Bu çocuk niye sabah ymeklerin biteceğini düşünmedi ki. Aslında Dazai niye kendi evinde yok.

"Dazai bizden erken kalkıp markete hepimize birşeyler almaya gitti. O yüzden aç kalmazsınız Ranpo-san. Birazdan gelir zaten"

Poe aklımdaki soruları çözmüştü ve hala aç olarak salondaki koltuğa orutup bacaklarımı kendime çektim.

Poe'de yanıma gelip oturdu. Yüzüne baktım sanki birşey söylemek istiyor gibiydi.

"Poe~ bana söylemek istediğin birşey var mı?"

Biraz yüksek sesle söylediğim için Poe yerinden sıçradı.

Çok ürkek biri.. Gerçi eskiden de öyleydi.

Eskiden onunla tanışmıştık oda bana meydan okumuştu. Ben kazanmıştım. Kazandığımı yedirememiş olmalı ki bana tekrar meydan okumak için yeni bir kitap yazmaya başlamıştı. Ama sonra bir işi çıktığı için Japonya'dan Amerika'ya gitmişti.

Kitabı yazmayı bitirmiş midir bilmiyorum. Hatta beni hala tanıyomu onu bile bilmiyorum. Büyük ihtimalle üzerinden zaman geçtiği için unutmuştur.

"Ranpo-kun kızmazsanız birşey sorucam."

Ben kolay kolay kızmam ki. Bunu da mı unuttun...

"Ben kolay kolay kızmam Poeee~ sor hadii"

"Yosano-san sizin yeni uyandığınız zaman ve aç olduğunuz zaman daha huysuz olduğunuzu söylemişti de gerçekten öyle misiniz diye merak etmiştim."

Yosano buraya gelince onu öldürücem. Ve ben ne zaman huysuz oldum ki...

"Hiçte bile ben huysuz değilim."

Kollarımı önümde birleştirip suratımı astım. Onun yüzüne baktım gülmemek için kendini zor tutuyordu.

"Tabii kide Ranpo-kun."

Bunu söylerken hafiften gülmüştü. Neden gülüyor ki gülünce ona kızamıyorum.

"Hıh, bana şeker borçlusun."

Poe daha çok gülümseyerek başını salladı. O sırada telefonuma bildirim geldi.

'Yokohama Dilencileri' adlı gruptan yeni mesaj