Salona geçtim L koltuğa oturup televizyonu açtım Arda'da yanıma geçti telefonunu eline aldı
Arda
Telefonu elime alıp sabah kalbini kırdığım Caner'e mesaj atacaktım gerçi onda kalp yoktu ama neysee
*Arda'nın telefonu *
"Bebeğim kimle konuşuyorsun"
"Kuzenimle gülüm"
NE O BANA GÜLÜM MÜ DEDİ?
AAAALLLLAAH'IMMNMMM
ALLLAAAHH'IIMMMMMMM
SANA GELİYORUM YA RABB
Arda
Telefondan başımı kaldırdım ve Güneş'e baktım bi anda onunda bana baktığını ve gözlerinin içinin güldüğünü gördüm
"Noldu gülüm nie öyle bakion?"
"Arda bana gülüm deme kalp krizi gecircem"
Arda gülüm gülüm diye inatla konuşup başını dizlerime yasladi ve sanki çocuk misali telefonunu eline alıp arkadaşlarıyla mesajlasiyordu bende saçlarıyla oynuyordum.
Bu mükemmel anımızı bozan rezalet zil sesi oldu .
Arda telefonu açık bir şekilde bırakıp kapıya gitti herhalde misafirlerimiz gelmiştir dedim fakat Arda kapıyı açtı ve dönük bir suratla
"ABLA!?" dedi şok olmuştum
