7.bölüm

734 65 16
                                    

Peter's POV

Şu anda Stark stajı için yapılan sınavdan çıktığına inanamıyordu. Sorular kendisini çok zorlamamıştı ama ya heyecandan her şeyi karıştırdıysam diye düşünmeden edemiyordu.

Tony'e sınav hakkında kısa bir mesaj gönderdikten sonra (asla paragraflarca değil) Ned ve Mj'le buluşacakları kafeye doğru yürüdü.

Yolda yürürken düşünmeden edemiyordu. Staj için açılan kontenjan sadece bir kişilikti ve binlerce kişinin olduğu bir okulda birinci olup olamayacağını merak ediyordu.

Ya Tony'e verdiği sözü tutamazsa? Ya stajı kazanamazsa? İşte o zaman büyük bir hayal kırıklığına uğrayacağını biliyordu. Bay Stark kendisine güvenmişti. Kazanmak zorundaydı.

Kafeye geldiğinde Mj ve Ned'in çoktan gelmiş olduklarını gördü. Kısa bir selamlaşma faslından sonra oturdu ve siparişlerini verdiler. Gündemleri tabiki de Stark stajıydı.

Peter akşam üstü arkadaşlarından ayrıldıktan sonra biraz örümcekçilik yapmanın kötü bir fikir olmadığını düşündü. Kendisine bol gelen kostümü üzerine geçirdikten sonra kostümün üzerindeki örümcek desenine dokunarak kendi bedenine uygun hale gelmesini sağladı.

Odasının camını açarak dışarı ağ atmadan önce sokakta kimsenin olup olmadığını kontrol etti. Kimse olmadığını görünce yüksek bir apartmanın çatısına ağ atarak devriyesine başladı.

Öncelikle ağaçta kalmış bir kediyi kurtardı. İki bisiklet hırsızını yakaladı ve bir kapkaç olayını çözdü. Günün bilançosu gayet karlı görünüyordu. Eve dönme vakti Örümcek!

Fakat ellerindeki tuhaf silahlarla bir bankayı soymaya çalışan adamları görmesiyle o tarafa doğru ağ atmaya başladı. Yüzlerinde Avengers maskeleri bulunan üç adam bankadaki çalışanları rehin almıştı. Birisi ise içeriden para çalıyor olmalı diye düşündü Peter. 

"Hey! Tony Stark'ın zengin olduğunu sanıyordum." dedi maskeli adama doğru.

Ardından hepimizin bildiği gibi mahallemizin dost canlısı Örümcek Adam yine günü kurtardı.

Soyguncuları duvara ağladıktan sonra Hello Kitty'li postitlerini çıkararak polis abiler için küçük bir not bırakmıştı. Tek sorun kolundaki silah yarasıydı.  

Tony's POV

Tony elindeki bir fincan kahveyle Yenilmezler kulesinin teras katında oturuyordu. Bu sefer kahveyi içmeden önce içine kola karıştırılmadığından emin olmuştu.

Keyifle kahvesini yudumlarken Friday'in robotik sesini duydu:

"Patron, ilginizi çekebilecek var.Açmamı ister misiniz?"

Tony, haberde kostümüyle birlikte bir bankanın önünde oturan Örümcek Adam'ı gördü. Spikerin ne dediğine aldırmadan Peter'ı incelemeye başladı. Genel anlamda iyi görünüyordu ama kolu- kolunda kan lekesi mi vardı onun?!

Tony panikle zırhını giymeye koştu. Peter'ın başına bir şey gelmiş olma ihtimali onu endişelendiriyordu. Vakit kaybetmeden zırhını giydikten sonra hızlı bir şekilde gönderilen konuma doğru uçtu.

Peter'ın yanına ulaştığında çoktan kolunu sarmış olduğunu gördü. Endişeyle zırhını çıktı ve genç çocuğun yanına gitti.

"Evlat, ne yaptığını sanıyorsun?" dedi sinirle. Ya başına bir şey gelseydi diye düşünmeden edemiyordu.

"B- Bay S- Stark!" Peter korkuyla kekeledi. Bu arada yaralandığını nereden duyup da geldiğini sorgulamadan edemedi.

"Sizin burada ne işiniz var?"

"Haberlerde boy boy kanlı resimlerini görüp de gelemseydim bana haber vermeyi düşünüyor muydun?"

Peter şimdi daha da panik olmuştu. Haberlere mi çıkmıştı?

"Bay Stark, gerçekten iyiyim, bu kadar endişelenmenize gerek yok." ve birden aklına dank etti. Aman Tanrım! Tam şu anda Tony Stark'la konuşuyordu!

"Agagagagagaa Bay Stark siz gerçekten buradasınız." dedi heyecanla. Kurşun yarası sadece küçük bir sıyrık olsa da hareket edince sızlamıştı. "Buna inanamıyorum, buna inanamıyorum. Kusura bakmayın Bay Stark, ilk buluşmamızın böyle olmasını istemezdim."

Tony Peter'a bir şey söylemeden yarasını kontrol etti. Gerçekten de endişelenecek bir şey olmadığını görünce çocuğu rahat bırakmaya karar verdi.

"Hadi bambino, daha fazla burada kalmamıza değecek bir şey yok. Bir şeyler yemek ister misin?" Tony bir kolunu Peter'ın omzuna atarak sordu.

"Evet, evet çok iyi olur. Alt sokakta tanıdığım en iyi sandiviçci var. Oraya gitmek ister misiniz?" Peter daha önce farketmemişti ama şu anda gerçekten acıktığını hissediyordu.

Tony'le beraber Bay Delmar'ın sandiviç dükkanına geldiler. Tabi bu arada Peter ara sokakların birisine sakladığı çantasından günlük kıyafetlerini giymeyi unutmamıştı.

Bay Delmar Peter'ı görünce kocaman gülümsedi. "Yine aynısından mi?"

"Evet, 5 numaradan istiyorum. Üzerine iyice bastırılmış olacak. Ama iki tane olsun, bugün bir misafirim var."

Bay Delmar o anda etrafına bakınan Tony'yi farketti. Heyecanla imza istedikten sonra bugünkü sandiviçlerin müessesenin ikramı olduğunu söyledi.

Tony daha önce hiç böyle bir yere gelmemişti. Her zaman daha yüksek standartları olmuştu ama sandiviçin güzel olduğunu inkar edemezdi.

Tuvalete gitmek için izin aldığında Bay Delmar koşarak Peter'ın yanına geldi. "Gerçekten sandiviçlerimi Tony Stark'a mı övdün?" dedi, yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.

"Evet, herkes bu civardaki en iyi sandiviççi olduğunuzu bilir."

"Bundan sonra haftada bir kere sana ücretsiz sandiviç vereceğim." Gözleri parlıyordu. "Peki, Tony Stark'la nasıl tanıştın?"

"Uzun hikaye" diyerek geçiştirdi Peter.

Daha sonra Tony'nin gelmesiyle birlikte her ne kadar Bay Delmar almamak için ısrar etse de sandiviçlerin parasını ödemiş, üstüne de yüklü bir miktar bahşiş bırakmışlardı.

Tony Peter'ı kaldığı yetimhaneye bıraktıktan sonra kuleye gelmişti.

Geldiğinden beri Peter'ın kostümünü hackleyip yeni bir koruyucu protokol eklemek için uğraşmıştı. Şu anda saat sabahın beşiydi ve Tony'nin işi anca bitmişti.

Sonunda bebek protokolü Peter'ın yapay zekasındaydı.

Ne de olsa Tony Stark her zaman hatalarından ders çıkarırdı.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, yoksa hayatınızın sonuna kadar Umbridge gibi olabilirsiniz sgsgecsyevw benden söylemesi

Iyi günler

Yanlış Numara(irondad)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin