İlk Vaka

748 21 6
                                    

Yemeğimizi yedikten sonra evde herkes kendi halinde takılıyordu. Babam salonda televizyon izlerken annem mutfağı toparlıyordu. Ona yardım ettikten sonra odama çıkmış, kaybettiğim kaset çalarımı bulmaya çalışıyordum. Kız kardeşim Amy de odasında artık her ne yapıyorsa yapıyordu. Kaset çalarımı bulamamış aynı zamanda odamı bayağı dağıtmış olmamın siniriyle oflayıp yatağıma oturdum. Tam o sırada kapımda Amy belirdi. 

"Napıyorsun?" diye sordu. 

"Hiç. Sen?" diye cevap verdim.

 "Aynısından" diyip sıkıntılı bir nefes verdi. "Burayı hiç sevmiyorum" dedi.

 Büyükbabamdan kalma ahşap bir evdeydik. Yazın başında burada kalmak için ailecek gelmiştik ve ben bundan memnundum. Ormanın ortasında sakin bir yerdi. İnsanlardan uzak ve huzurluydu. Ama Amy pek memnun değildi. Kendisi pek doğa insanı değildi ve sosyal birirsi olduğu için evden ve arkadaşlarından uzaklaşma fikrine ne kadar karşı çıksada sonuç olarak buradaydı. Düşüncelerimden sıyrılıp 

" Ben burayı seviyorum Amy " dedim.

 " Gerçekten burada ne buluyorsun?" 

" Bak seninle bu konuda tartışmaya girmeyeceğim madem canın sıkıldı yürüyüşe çıkmaya ne dersin?"

"Aslında bu yapmak isteyeceğim son şey bile değil ama zaman öldürecek bir aktivite hadi gidelim"

Yanıma yan çantamı alıp odadan çıktım. Aşağı indikten sonra anneme dönüp

" Amy ile yürüyüşe çıkıyoruz sorun olur mu?" diye sordum.

"Hayır tatlım sadece dikkatli olun" diyip gülümsedi. Ona geri gülümsedikten sonra Amy' e seslendim.

"Hadi ama Amy bu kadar oyalanacak ne var gidelim artık" diye seslendim. Babam

"Maxine lütfen dikkatli olun ve karanlık çökmeden gelin" dedi.

"Merak etme baba bize birşey olmaz" diyip gülümsedim. Aşağı inen Amy'e sonunda der gibi baktım ve evden çıktık. 

Yaklaşık 15 dakikadır yürüyorduk ve ikimizde tek kelime etmemiştik. Amy sessizliği bozup

"Bu yaz asla geçmeyecek" dedi.

"Neden geçmesin?"

"Hadi ama ne internet var ne de herhangi yapılacak birşey. Bu cidden sinir bozucu."

"Hayat sadece internet denen boktan ibaret değil Amy"

"Tanrım neden her zaman sadece kendi pencerenden bakıyorsun? Burayı seviyorsun ve burda kalmak hoşuna gidiyor. Ama ben sevmiyorum ve bu bana işkence gibi geliyor. Ayrıca yazın geri kalanını burda geçirecek olacağımızı varsayarsak şikayet etmem gayet normal."

Tam ona cevap vermek için ağzımı açacakken duyduğumuz ses ile ikimizde durduk. Sesin geldiği tarafa baktık. Amy yüzüme baktığında orayı işaret ettim o da onayladı ve dikkatli bir şekilde sesin kaynağına ilerlemeye başladık.

Infection/Daryl DixonHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin