Burası iyice sakinleşmiş. Evet tekrar kurgu yayınlamayacağım bir süre Watty'de ama bence hazır ortalık sakinleşmişken başka bir proje yapalım. Burada olmadığım sürece bazı yazılarımı yayınladığım bir blog açmıştım. Günlük olaylar, akademik yazılar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nerede, ne zaman, nasıl olacağı sana mı kalmış yoksa biriktirdiğin iyiliklere, kötülüklere, gülüşlere, keşkelere ya da aldığın ah'lara mı?
Değişmem, değişmek istemiyorum, değişmeyeceğim gibi çocukça cümleleri es geçiyorum bu soruyu sorarken. Herkes bir gün mutlaka kendini değişmiş bulur. Çocuklukla gençlik, gençlikle yaşlılık dönemleri arasında farkındalığı yaşar insanlar. Kimse çocukluğunun saflığında, gençliğinin heyecanında ya da yaşlılığının pişmanlığıyla karışmış olgunluğunda değildir.
Peki değişimimizi ne etkiliyor?
Bir şeyleri yapmadığımız ya da yaptığımız için yaşadığımız pişmanlıklar bence bunlardan biri. Bir sonraki sefer pişman olmayacağımız şekilde hareket ediyoruz. Bu da bizi olgunlaştırıyor.
İyilikler?
Evet, belki başlıklardan biri budur. İyi insan çoğunlukla mutludur. Mutlu olmasa da huzurludur. Fakat bu noktada iyilik ve saflığı karıştırmamak lazım. Her iyi saf ya da her saf iyi değildir. Ufacık bir nokta da saflığın ne olduğu konusunda; melek gibi anlamında mı kullanılıyor yoksa aptal anlamında mı?
Ve kötülük!
Kesinlikle değişimin ilk üç malzemesinden biri benim için. Çünkü hayatı boyunca kötülük yapmamış kimse yoktur. Ya okul sıralarında ya iş ya da komşuluk ilişkilerinde.
Herkes en azından bir kere kötülük yapmıştır hayatı boyunca. Değişim, bu kötülükten bize kalanlarla ilgilidir. Vicdani rahatsızlık hissedenle bundan mutlu olan aynı şekilde değişmez; kötülüğü, karşısındakine ceza olarak yaptığını düşünenle, bundan zevk alan gibi...
Değişim, istesen de istemesen de yanı başında... Neye doğru değişeceğin ise tamamen hayattan aldıklarında ve hayata kattıklarında...
