"Herif aşırı yakışıklı değil mi ya?"Beomgyu bilmem kaçıncı kez izledikleri filmdeki adamı överken Yeonjun gözlerini devirerek karşılık verdi.
"Beomgyu yeter cidden.Televizyon'u kırıcam şimdi amk."
"Tamam tamam sustum."Kahkaha attı Beomgyu.
Şu küçük 'öpücük' faslından sonra ortamdaki garip havayı dağıtmak için ortak kararla film izliyorlardı.Bu seferki gerilim-polisiye bi filmdi ve başrolü cidden çok yakışıklıydı.Yeonjun koltukta yayılmış bi şekilde oturuyor Beomgyu ise onun dizlerine yatıyordu.İkisi de oldukları durumdan memnundu.
İlerleyen dakikalarda Beomgyu üzerinde bakışlar hissetti ve kafasını Yeonjun'a döndürdü.Yeonjun ne zamandır ona bakıyordu?Ve bakışlarında Beomgyu'nun daha önce hiç görmediği bi duygu vardı.Yeonjun sürüp giden sessizliği bozdu.
"Beni üç yıldır sevdiğini söyledin.Neden benden gizlendin bunca zaman?Neden karşıma çıkmadın?"Beomgyu ufak bi kıkırtı bıraktı.Ama bu kıkırtı mutluluktan bayağı uzaktı.Koltukta oturur pozisyona geçti.Derin bi nefes aldı çünkü ciddi şeyler konuşulacaktı.
"Senden hiçbir zaman gizlenmedim aslında.9.sınıfın ilk zamanlarıydı tabi sen o zamanlar 10. Sınıfsın,aşırı gergindim çünkü kimseyi tanımıyordum.O zamanlar biraz daha sessiz ve içe kapanıktım,yeni ortam nedeniyle.Kai ve Soobin de hayatımda değildi.Hemen yan sınıfımızda delinin teki vardı.Boyu bana göre uzun ve daha kalıplıydı, kendini aşırı güçlü sanıyordu tabi.Gelip bana zorbalık yapıyordu.Benim de tanıdığım kimse yok karşısında da duramıyorum,yaptığı her şeyi kabullenip sesimi de çıkarmıyordum."
Yeonjun'a bakıp tepkisini ölçtü.Sonra titrek bi nefes verip konuşmasına kaldığı yerden devam etti.
"Bir gün kantinde yakaladı beni avazı çıktığı kadar bağırıyor,itiyordu beni.Sesime,görünüşüme,karakterime hakaret ediyordu.Biri geldi sonra, ben ne olduğunu bile anlayamadan o dengesizi çekti önümden.Beni arkasına alıp karşıdaki duvara itti o şerefsizi,bağırmaya başladı.Beni korudu,kolladı.Kurtardı o gün beni.Zaten o günden sonra da bulaşamadı o şerefsiz bana.Herkese rezil olduğu için kaydını da sildirmişti okuldan.Beni o gün kurtarmak için gelen kişi...O kişi sendin Yeonjun."
Yeonjun kafasını salladı sağa sola.Kendine gelmek için çaba gösterdi.O böyle bi olayı hiç hatırlamıyordu,kendine kızdı hatırlamadığı için.Böyle bi şeyi nasıl unutabilirdi?Olayı siktir edin Beomgyu'yu nasıl unutabilmişti?Konuşmaya başlayacakken Beomgyu izin vermedi ve kendi devam etti konuşmasına.
"Ve ayrıca senden hiç kaçmadım Yeonjun.Aksine karşına çıkabileceğim her yerde karşına çıktım.Senin katıldığın klüplere katıldım.Gittiğin mekanlara gittim,sevdiğin şeylerden yedim.Ama sen beni hiç görmedin.Bana bakıyordun ama beni görmüyordun.Göz göze geliyorduk ama duvar gibiydim ben senin için.Saniyelik bakışmaların önüne geçemedik hiç.Sana artık bunun için kızmıyorum ama keşke beni daha erken fark etseydin.Gerçi fark ettikten sonra da başımıza iyi şeyler gelmedi orası ayrı konu."
Yeonjun başını eğdi utançla.Tanrı aşkına bunca zamandır nasıl bu kadar aptal olabilmişti. Genelde kendi halinde bir tipti ve etrafındakilere hiç dikkat etmezdi.Ama Beomgyu farkedilemeyecek biri değildi ki.
"Beomgyu ben cidden özür dilerim seni bunca zaman beklettiğim için.Ben ,biliyorsun, genelde yalnız bi insan olduğum için beni sevebilecekleri ihtimalini hiç vermedim kendime.O yüzden hiç kimseye de o gözle bakmadım bu zamana kadar.Genelde ortamlarda da kendi kafamın içinde olurum hep etraftakilere dikkat etmem.Ben cidden seni göremediğim için sana gelemediğim için ve korkup kaçtığım için özür dilerim."Yeonjun biraz durdu.Beomgyu'yu zorlamak istemiyordu ama bu sorunun cevabını da öğrenmesi gerekiyordu.
"Hey Beomgyu,madem benden hoşlanıyordun neden ilk tanıştığımız zamanlarda bana ifadesiz bakıyordun?Sonuçta birinden hoşlanan insanlar hoşlandığı kişiye bu şekilde bakmazlar.Ya seni sorgulamıyorum yanlış anlaşılmak istemem sadece...sadece merak ediyorum." Beomgyu bi nefes verdi.Açıklama zamanı gelmişti artık.Daha fazla kaçamazdı.
"Diyelim birinden hoşlanıyorsun Yeonjun ama bu kişi senden hiç hoşlanmıyor.Seninle sadece arkadaş olmaya çalışıyor.Bu canını acıtmaz mıydı?Sana öyle bakıyordum çünkü kendimi senden uzaklaştırmaya çalışıyordum.Seni sevmeyi bırakmak istiyordum çünkü eğer bırakamazsam seninle arkadaş bile olamayacaktım."
Yeonjun daha fazla içinde tutamadı.Artık bi şeyleri netleştirme zamanı gelmişti.
"Bunu aslında başka bir yerde, güzel ve unutulamayacak bir ortamda yapmak istiyordum.Ama zamanı gelmiş gibi hissediyorum artık.Beomgyu,güzelim benim, seni sevmeme izin ver lütfen.Beklediğin onca zamanı unutturmama ve seni musmutlu bi insan yapmama izin ver.Sevgilim ol Beomgyu.Kendimi affettireyim. Seni;seveyim,öpeyim,koruyup kollayayım.Bana kendini ver Beomgyu."
Ortam çok uzun süre sessiz kaldı.Beomgyu'nun bırakın cevap vermeye,nefes almaya bile aklı kalmamıştı.
"A-ah cidden batırdım değil mi?İçine sıçmak zorunda mıydım cidden?B-bak eğer senin için ani olduysa ben şey yapabilirim e-e bekleyebili-" Yeonjun'un telaşlı sesini Beomgyu'nun yumuşak ve vanilya kokan dudakları kesti.
Öpücük derin değildi.Şehvet ve tutkudan uzak sadece saf sevgi barındıran bi öpücüktü.Beomgyu cevabını böyle vermek istemişti.Dudaklarını geri çektiğinde Yeonjun'un şaşkın yüzüyle karşılaştı ve güldü.
"Beni pişman etmesen iyi olur Choi Yeonjun."
"Seni pişman etmeyeceğim Choi Beomgyu.Artık benimsin güzelim."Yeonjun kendinden emin ses tonuyla konuşunca Beomgyu'dan güzel bir gülümse kazanmıştı.
"Seni seviyorum Beomgyu.Seni cidden çok seviyorum."
"Bende seni seviyorum...Sevgilim."Yeonjun ani gelen hitapla gülümsedi.Gülümsemesi iç ısıtıcıydı.Bakışları yoğun ve anlamlı,kalbi ise çok hızlıydı.Biliyordu Yeonjun,Bu ilişki ikisi içinde zor olacaktı ama altından kalkacaklardı.Ya da onlar öyle düşünüyordu.
(Selamlar ben Gece.Finale çok bir şey kalmadı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şu iki aptala ölüp bitiyorum.Yeongyu ile kalın hadi bb)
