Ο Βασίλης πάτησε το πλήκτρο ήχου στο κινητό της Έλλης για να συνεχίσει να χτυπάει αθόρυβα όσο την καλούσε ο Χρήστος.
Κατέβασε το κινητό χαμηλά δίπλα στο πόδι του και πλησίασε επικίνδυνα την Έλλη.
Ένα μειδίαμα στα χείλη του, όσο τον κοίταζε με βουρκωμένα τα γαλάζια της μάτια.
"Άκου τι θα κάνουμε..." βγήκε η φωνή του βαριά.
"Θα πάρω το χέρι μου πίσω... Και εσύ δεν θα βγάλεις άχνα" την κοίταξε στα μάτια για να επιβληθεί.
"Αν φωνάξεις..." πλησίασε στο αυτί της και ψιθύρισε.
"Θα σε χτυπήσω"
Βγήκε ένα κλαψούρισμα από τη φωνή της την ώρα που έσταξε ένα δάκρυ πάνω στο μάγουλο της.
"Έτοιμη?" την κάρφωνε με τα μάτια του για να την φοβερίσει.
Πήρε αργά το χέρι που της έκλεισε το στόμα μακριά κι εκείνη πήρε μερικές κοφτές ανάσες τρέμοντας.
Βεβαιώθηκε ότι δεν θα φώναζε και χαμογέλασε.
"Μπράβο το καλό κορίτσι" χάιδεψε το μάγουλο της, όμως εκείνη τινάχτηκε κρατώντας το βλέμμα της στο πλάι.
"Δεν χρειάζεται να με φοβάσαι. Αν κάνεις ό,τι σου πω, δεν θα πάθεις τίποτα"
Βρήκε τη δύναμη να τον κοιτάξει και πάλι.
Μίλησε ξεψυχισμένα και δεν κατάφερε να την ακούσει.
"Τι είπες?"
Εκείνη έτρεμε και δεν κατάφερε να το επαναλάβει.
"Θα μιλήσεις?" τη ρώτησε πλέον αγριεμένος.
"ΜΙΛΑ!!" βάρεσε τα χέρια του δεξιά και αριστερά του προσώπου της κάνοντας την να κραυγάσει από τον φόβο και να σηκώσει τα χέρια της αμυντικά.
Έπαιρνε έντονες ανάσες έτοιμη να κλάψει και ο Βασίλης αναστέναξε παίρνοντας τα χέρια του πίσω.
"Σε παρα... Μη με χτυπή..." βγήκε ξέπνοα από τα χείλη της με τα χέρια της αμυντικά μπροστά στο πρόσωπο της και ο Βασίλης γύρισε πίσω να κοιτάξει τους δικούς του που γελούσαν σαν να το διασκεδάζουν.
"Γλυκούλα..." τράβηξε τα χέρια της και έπιασε το πρόσωπο της με τα δικά του, έχοντας την σε απόσταση αναπνοής.
"Αν κάνεις ο,τι σου πω, δεν θα πάθεις τίποτα. Αλλά μη με κάνεις να επαναλαμβάνομαι. Κάτι είπες πριν. Τι ήταν?"
Σήκωσε τα γαλάζια βουρκωμένα μάτια της και τον κοίταξε.
"Τι θέλετε?..."
