"Τι συμβαίνει Adri; Πνίγομαι" γύρισε το βλέμμα του στον υπολογιστή καθώς μιλούσαν στα αγγλικά.
"Πρέπει να τα έκανες πολύ σκατά ε;" μίλησε ρητορικά, αφού έκλεισε την πόρτα πίσω της.
"Για όνομα του Θεού, μην αρχίζεις τώρα κι εσύ, δεν έχω χρόνο για αυτά"
"Γιατί, ποιος άλλος σου μίλησε για τον Μάνο;" ρώτησε και έδωσε από μόνη της την απάντηση. "Ο Οδυσσέας ε;"
"Adriana, ξέρεις πόσο τον αγαπάω τον αδερφό μου, αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο ούτε--"
"Αν δεν μου πεις τι έγινε, θα του πω ότι εσύ με έβαλες να τον αναλάβω"
Αυτό κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του Νίκου, με το βλέμμα του να μετακινείται από την οθόνη του υπολογιστή, πάνω της.
"Αυτό είναι εκβιασμός"
"Ακριβώς" χαμογέλασε σοβαρά και ο Νίκος αναστέναξε.
"Κάτσε" της έκανε νόημα δυσαρεστημένος, αφού δεν μπορούσε να το αποφύγει.
~~~
Ο Μάνος βρισκόταν στο booth για ηχογράφηση και ο Οδυσσέας ακολούθησε. Πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα του, όσο εκείνος τον αγνοούσε πληκτρολογώντας.
Άνοιξε το κινητό του και το άφησε απαλά πάνω στο τραπέζι ανάμεσα τους, όταν ακούστηκε μια γνώριμη φωνή, η φωνή του Οδυσσέα από τα ηχεία του κινητού.
"Πες κάτι"
"Τι να πω;" ακούστηκε και η φωνή του Μάνου, κι εκείνος σταμάτησε να πληκτρολογεί, με το βλέμμα του ακόμα στην οθόνη.
"Μίλα να σε ακούσω. Μου αρέσει η φωνή σου"
"Έλα τώρα ρε Οδυσσέα. Σήκω, έχουμε ταξίδι"
"Έλαα, μίλα μου λίγο"
"Σου μιλάω, τι άλλο να κάνω; Μήπως θες να σου τραγουδήσω;"
Το βλέμμα του Μάνου χαμήλωσε και τα χέρια του έκλεισαν σε μπουνιές, όταν κατάλαβε ότι αυτή η συζήτηση είχε γίνει λίγο πριν φύγουν για Πάτρα.
"Χαχα ναι! Τραγούδησε μου"
"Έλα μικρέ, σήκω, θα φας ξύλο"
Το βλέμμα του Οδυσσέα καρφωμένο πάνω στον Μάνο, όταν εκείνος έκλεισε τα μάτια του και έσφιξε το σαγόνι του.
"Θα με δείρεις;"
"Γιατί, αμφιβάλλεις;"
"Χαχα όχι! Εντάξει, σηκώνομαι"
