Τα καστανά μάτια του Νίκου χαμήλωσαν στην ερώτηση του Οδυσσέα, ενώ φάνηκε σκεπτικός. Το βλέμμα του Οδυσσέα ήταν αναστατωμένο και θυμωμένο πάνω στον αδερφό του Μάνου.
Ο Νίκος σήκωσε τη ματιά του και τον κοίταξε. "Να υποθέσω ότι αναφέρεσαι στον Μάνο;"
Το σαγόνι του Οδυσσέα σφίχτηκε πριν απαντήσει. "Λίγο πριν φύγει χωρίς να πει κουβέντα στο γκαλά, μίλησε μαζί σου. Τι του είπες;"
"Με συγχωρείς Οδυσσέα, αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά εμένα και τον αδερφό μου"
"Να υποθέσω δεν έμαθες για την αλλαγή στη συμπεριφορά του. Ή απλά δεν σε νοιάζει" αυτό, κατάφερε να κάνει τον Νίκο να τον κοιτάξει με απορία.
"Ποια αλλαγή;"
"Τι. Του είπες" μίλησε καταφατικά απαιτώντας μια απάντηση.
Ο Νίκος ξεφύσηξε, ακουμπώντας την πλάτη του στην μαύρη καρεκλοπολυθρόνα με τα ροδάκια, σταυρώνοντας τα δάχτυλα του μεταξύ τους πάνω στη κοιλιά του.
"Του μίλησα απότομα και σκληρά, το παραδέχομαι. Όπως κάνει κι αυτός τόσα χρόνια"
Το κεφάλι του Οδυσσέα κουνήθηκε δεξιά αριστερά σε δυσπιστία.
"Ξέρεις τον χαρακτήρα του. Ξέρεις ότι δεν είναι απλά σπίρτο αναμμένο. Είναι ευαίσθητος και κρατάει τα πάντα μέσα του. Και συ του 'δωσες μία και τον διέλυσες. Μπράβο"
"Δεν καταλαβαίνω. Τι έκανα πάλι εγώ;"
"Τον έκανες να κλειστεί ακόμα περισσότερο στον εαυτό του!" άρχισε να ταράζεται με την φωνή του να τρέμει σε κάθε πρόταση. "Μετά από όσα έγιναν, είχε αρχίσει σιγά σιγά να μαλακώνει, να μου μιλάει. Και εσύ τον έκανες να παγώσει τα πάντα μέσα του! Δεν έχεις ιδέα πόσο δύσκολο του είναι όλο αυτό. Πόση ανάγκη έχει από αγάπη!" πήρε μερικές ανάσες αναστατωμένος, πριν συνεχίσει πλέον ήρεμα.
"Προφανώς δεν έμαθες ποτέ ποιος πραγματικά είναι" γύρισε την πλάτη του, άνοιξε την πλατιά καφέ πόρτα του γραφείου και έφυγε κλείνοντας την δυνατά πίσω του.
Ο Νίκος έμεινε ταραγμένος από τις τελευταίες κουβέντες του Οδυσσέα να κοιτάζει το άδειο πλέον γραφείο του. Χάθηκε στις σκέψεις του, όμως μονάχα για λίγο, αφού τις διέκοψαν το τηλέφωνο που χτυπούσε.
Σήκωσε το ακουστικό χωρίς να μιλήσει και αυτό που άκουσε, τον έκανε να σηκωθεί αμέσως από το γραφείο του. Ενημέρωσε τη γραμματέα του ότι θα είναι στην αίθουσα συσκέψεων και άνοιξε την γυάλινη πόρτα, βλέποντας δύο άντρες και μια γυναίκα καθιστούς, και άλλους δύο όρθιους να πηγαινοέρχονται νευρικά.
