Με τα μέτωπα τους ενωμένα και τις καρδιές τους να συγχρονίζονται, μοιράζονταν την ίδια σιωπή, μέχρι που απομακρύνθηκε πρώτος ο Μάνος.
"Έλα, άνοιξε το κινητό σου" του είπε κι εκείνος πήρε το καινούριο κουτί και ενεργοποίησε το κινητό.
"Δεν θα τα κάνω όλα τώρα"
Ο Μάνος πήγε στην κουζίνα να πιει λίγο νερό μέχρι να τελειώσει ο Οδυσσέας και επέστρεψε στον καναπέ δίπλα του.
"Θέλεις να..." ξεκίνησε ο Οδυσσέας, όμως τον διέκοψε ο ήχος από το καινούριο του κινητό.
"Αυτό μάλλον είναι μήνυμα. Συγγνώμη. Θα το βάλω στο αθόρυβο" τον κοίταξε και έβγαλε το κινητό από την τσέπη του.
"Δεν πειράζει, δες ποιος είναι" του έδωσε λίγο χώρο και είδε τον Οδυσσέα να διαβάζει κάτι στην οθόνη του κινητού του, με τα μάτια του να αλλάζουν κατεύθυνση σκεπτικά και σοβαρά.
"Όλα καλά;" τον ρώτησε με νόημα και ο Οδυσσέας τον κοίταξε κάπως αμήχανα.
"Ναι. Ο... Στέλιος είναι" έβαλε το κινητό στη τσέπη και συνέχισε χωρίς να τον κοιτάζει. "Με ρώτησε για το κινητό, πώς έσπασε επειδή του είπα ότι... δεν θα έχω για.. λίγο καιρό"
Τα κοφτά, μελί μάτια του Μάνου καρφωμένα πάνω του. "Δεν είσαι καλός στα ψέματα"
Με αυτό, κατάφερε να τον κάνει να τον κοιτάξει.
"Αυτή είναι ε;" ρώτησε όμως εξέλαβε από τον Οδυσσέα μόνο ένα αμήχανο βλέμμα. "Η φίλη της Ναόμι"
Η ματιά του Οδυσσέα χαμήλωσε ένοχα και ο Μάνος γύρισε το κεφάλι του στην ευθεία.
"Δεν τρέχει κάτι. Αλήθεια"
"Χαχ" έσκασε ένα γελάκι και συνέχισε κοιτώντας μπροστά στο κενό. "Έλα τώρα ρε Οδυσσέα. Αφού σε γουστάρει"
Έκανε μια μικρή παύση πριν μιλήσει. "Κι έτσι να είναι, εμένα δεν με ενδιαφέρει"
Το δεξί πόδι του Μάνου ανεβοκατέβαινε ελαφρώς νευρικά, μέχρι που μίλησε ο Οδυσσέας.
"Θέλεις να μιλήσουμε για μας; Έχουμε πολλά ακόμα να πούμε"
Με αυτό, γύρισε και τον κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα.
"Θυμάσαι που σου έλεγα ότι δεν ήσουν έτοιμος να κάνουμε αυτή τη συζήτηση;"
"Ναι, και ήθελα να σε σπάσω στο ξύλο"
"Χαχ..." έσκασε ένα γελάκι και ξαφνικά σοβάρεψε, ενώ άρχισε να παίζει νευρικά με τα δάχτυλα του.
