☙
Rusya Hava Kuvvetleri Komutanlığında pilot olarak görev alan Ayaz Hun Mironov'un kalbi, yakın dostu Çınar Erdem'in her keskin gözden uzak ardında sakladığı kardeşi Eylül Lara'ya bir gece ansızın dolanır.
Hiç beklemediği ani bir ölümle abisinin kat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
No land-Aramızda dinozor
-
3. "DURMAZ AKAR"
Sıfırdan keskin mesafe vardı, şu an içimi yoğunca tekmeleyen sızı; bir nefeslik savaşın yıllarını bir yumrukla indiren bir kavuşmaydı.
Bir nokta kadar bitiktik. O; tuttuğu nefesini göğsünden çıkarıp geceyi gözlerime serecek kadar da güçlü buzdan harelere sahipti.
Beni itip sarsan, yere düşüren. Uzattığı elle ayağa kalkamadan beraberinde karlara gömülen iki gençken, aksini imkansızlaştıran buz mavilerimizin içinde tutuşan kıvılcımlar onun akıl almaz bakışları yüzündendi.
Delirten. Delirttiği noktada büyük yıkımlar başlatan.Altında kalan. Kaldığı yangının etrafına başka bir adamı dolayan; onun beni delirttiği noktalarda saklıydı.
Belime tekrar tekrar sertçe sarılan bir kol, sıcaklığının dudaklarından ayrılıp sıkça boynuma vurduğu alevleri...Yanağı usulca göğsüme yaslanan; Göğsümü tekmeleyen sikik tatlı ağrıdan...Solgun göz altlarına ve çevresine yayılan kirpiklerinin gölgesi sarsıcı bir yüzle benim güzelime aitti.
"Hayır," diyerek fısıltılı bir serzenişle inlediğinde yüzü boynuma daha çok sindi. Bitkin bir nefes döküldü yakıcı bir hisle içimden. Kabuslar. "Hayır, hayır...Yine sana gömülmüş olamam." Titreyen kirpiklerime sıkıca onu sarmışken dediği şeyle kaskatı kesilen her yanım birden gevşedi.
Bana gömülmüş mü olamazdı? Olurdu. Çok da güzel olurdu. Oluyor işte.
Bedenemi yatakta hafif hareketlendirirken onu daha sıkı gövdeme sarıp yorganı üzerimize çektim. Başı aniden kalktı ama fazla uzaklaşamadı.
"Yanılmışım," dedi dehşetle birkaç saniye sonra, yüzüme yaklaşan sık nefeslerini dinlerken boğazımdaki yumruyu sertçe yuttum. "Yanılmışım şuna bak, ağzının içine düşmüş bir durumdayım, kollarıma bakamam bile. Koala mıyım ben? Öyleyim tabii."
Dudaklarımı ıslatarak gerginlikten kıvrılacak olan o sakinlikle mırıldandım. "Sus ve uyu."
"Sus mu," diye fısıladı düşünceyle, cidden sustu. On beş saniye kadar. Bir an hiç konuşmayacak sanıp kirpiklerimin arasından aya çarpan yüzünü süzdüm. "Ben arsız bir kızmışım, kucağından inemiyorum hayret bir şey. Fena oldum ben, hem de tanımadığım bir adama karşı. Niye uyarmıyorsun ki beni, keyif mi alıyorsun arsız olmamdan. Ben almıyorum. Sen şiddetle alıyorsun ama, hissettim."
