☙
Rusya Hava Kuvvetleri Komutanlığında pilot olarak görev alan Ayaz Hun Mironov'un kalbi, yakın dostu Çınar Erdem'in her keskin gözden uzak ardında sakladığı kardeşi Eylül Lara'ya bir gece ansızın dolanır.
Hiç beklemediği ani bir ölümle abisinin kat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Silver Mt. Zion - For Wanda Adamlar - Döndürüyor
2.YABANCI
Altı saat sonra
Dirilmemek üzere içimde solan kemikler, acıyı kalbimin buz duvarlarında tutardı, saklayıp gözlerime serdiği an kirpiklerime yoğun bir kan sıçrardı. Kan saran her bir yanımı dağıtan daha sert bir darbe, hissiz bakışlarıyla sırtımı duvara geçiren mavi boşlukları ilk gördüğüm andan sonra canım yerinden kopmuştu çünkü gözlerine gömülen bir ben vardı karşında; dağılmış bir toprak gibi yerin yedi kat altına giren güçlü sanılan bedenim yok oldu anında.
Bana öyle baktığı her an küçük huysuz bir erkek çocuğu gibi alnımı dizlerinin üzerine yaslayıp ağlamak istedim ama yapabildiğim onu daha fazla kendime çekip öpmekti. Atan her nabzı öpülmek için yaratılmıştı. Şakağında atan o küçük titremeyi, boynunda kendini belli eden aldığı soluklarla daha da belirginleşen şah damarı hissetmek istercesine bastırdığım dudaklarımı biliyormuşçasına sızlanıp daha sıkı sarılıyordu ve dayanamayan yanım arsızlığına gömülerek usul usul boynundan yanağına kayıyor, oradan tekrar boynuna varıyordu.
Derin bir yaraya bastırılmış gibi hissettiren bedeni küçülerek daha fazla yaklaştı ve beni darmadağın ettiği sık nefeslerinin nabzıma hafifçe vurmasıyla beraber sakince kirpiklerimi zorlayarak örttüm.
Aynı anda omzuma sürtünen yanağıyla beraber mavilerimi yutkunarak açtığımda kolunuda karnıma sardı birden. Dakikalarca aldığı nefeslerle kaskatı kesilerek öylece kaldık. "Kocammış." Diye fısıldadı saniyeler sonra kısıkça. Kaşlarımı çatarak huysuzlanan bedenini yatakta sürükleyerek daha sıkı kendime çektim. Unutmuş muydu yani beni şimdi? Siksinler unutanı. Umrumda değildi. "Kocammış ve ben onun karısıymışım." Dehşeti saran ses tonu boğazını acıtarak büyük ihtimal yaktığından dolayı acıyla öksürdü, bu sefer boynuma daha çok gömülerek beni şaşkına uğrattı ve beklemediğim anda bedeni sert gövdemin üstüne çıktı.
Yatak küçük bir sarsıntıyla sallanırken başını tekrar göğsüme yaslayıp elini kalbime yasladı. Yorganı sırtına doğru çektim. "Ben yaralıyım," dedi ağlarcasına mırıldanıp. "Yaralı birini kim sever ki..." içim aniden titrerken kollarımı beline sarıp kendime bastırdım ve inleyen bedenine karşılık yüzümü buruşturarak pişmanlıkla daha sakin durdum.
Başı hafif hareketlenerek kalkarken çenesi göğsümdeydi, bakışları ise başka bir yere varmadan aniden mavilerimi bulduğunda şaşkınlıkla aralanan dudaklarına bir bakış atıp tek kaşımı kaldırdım. "Yaralı bir kadını," belinde dolaşan elimle beraber bacaklarını kıstırdım. Olduğu yerde kalkmak isterken bana daha çok sürtünen bedeniyle gözlerimi kıstığım an yüzü dondu korkuyla. "Yaralı bir adam sever."
