Savcımız Utku Sağlam'ın ablasının yaşadıkları Sare Kaya'nın birleşmesi birçok kişinin de karşılaşmasına sebebiyet veriyor.
Bir çok mutluluğa,birçok üzüntüye, arkadaşlığa,dostluğa,sevgiye ve tabiki aşk a dönüyor.
"durması gerekiyor"dedi neşeli bir sesle telefonunu açıp hemen konuşmalara girdi.Ama neşeli yüzü bir anda değişti."noldu Umay"dedim meraklı bir sesle.Anlamıştım kanıt yoktu.İlk duruşmaya kadar kanıt bulacakmıyım bir fikrim yok."malasef yok Sare hanım"dedi."Sare demen yeterli,lütfen"dedim."artık anlatmaya başla,dinliyorum.
"Vurulduğum gün kendimce alışveriş yapasım gelmişti birazda evde sıkılmıştım.Otoparka inip arabaya aldığım şeyleri koyduktan sonra karşımda alpi gördüm.Yine aynı şeylerdi ben seni seviyorum şu bu.Sonra biraz onun damarına bastım.belinde silah varmış.çekti vurdu beni.Sonra kaçtı zaten.orda uzaktan ses duyanlar geldi beni hastaneye yetiştirdi.Polislere anlattım ama kanıt yoktu."dedi derin nefes aldı.benim konuşmamı bekledi.
"Peki bu Alp sana ne zaman bulaştı?"dedim."tam hatırlamıyorum ama bir arkadaşın doğum günüydü ordan beridir,onu ben tanımıyordum bile ortak bir arkadaş varmış ama onunla da arkadaşlığı bitmiş.Sonra bana yazmaya başladı takıntılı oldu.sevgi diyor ama bu sevgi değil."dedi bıkkın bir sesle.
"Ben polis izni ayarlarsam ama ilk duruşmaya kadar olabilir mi bilmiyorum,polis izni biraz uzun sürer.Öğrendim,babasını bizim davaya hakim yapmayacaklarmış,sonuç olarak biraz daha adil olur,daha fazla bilgi var mı?"dedim.
"Yani utku sana bir belge ayarladı diye biliyorum,daha vermedi mi?"dedi meraklı bir gözle.
"Hayır,verdi ama senden duymak daha iyi olur diye sordum,senin için elimden gelen herşeyi yapmaya hazırım hatta daha fazlası."dedim umutlu bir bakışla.
"Teşekkürler o zaman ben gideyim"dedi yavaştan ayağa kalkarak."ben teşekkür ederim, duruşmada görüşürüz."
Kafasını salladı,odadan çıkmıştı.ben ise dosyaları daha fazla gözden geçirmeye başladım.
✨
Ateşten;
Sonunda psikolağa gelmiştim.Bu kadar kısa bir sürede bile beni dinlemesi hoşuma gitti.Onunla daha sonrasında telefonda da konuşmaya başlamıştık.İyi geliyor hissediyordum.Daha bunlardan çok sareye bahsetmedim.İkimizde birine çok alışmamaya çalışıyorduk.Çünkü kaybetme duygusu bize ilk yaşatan anne ve Babamız oldu.terk edilmek ve kaybetmek.
Sıra bana gelmişti,odaya girdiğimde ki gülüşü beni benden almıştı.Hayır bu kadar kısa süre olamazdı hayır yapamazdım.Aynı yerimi alıp oraya oturdum."merhaba ateş bey"dedi yine aynı ses tonuyla ama gülerek."merhaba ışık hanım"dedim."ışık"diye düzeltti.
"Kardeşinle konuşmayı düşündün mü?Bak sana bunu telefonda mesajlaşırken veya konuşarak çok söyledim.Hem sen ona üzülme diye bazı şeyleri anlatmamışsın peki ya o?"
"Işık ikimizde o günden sonra bu meseleleri açamıyoruz,ben belkide bazı şeylerle savaşıyorum ama o olmuyor.Hayla kabus görüyor.Ben nasıl onula konuşabilirim."
"Ateş,sende atamadın,kendini kandırma.Yapma kendine bunu.İçinde savaş var bunu anlıyorum.Bunu sende biliyorsun."dedi keskin bir dille.haklıydı,kendi içimde bitirmemiş ken ben nasıl Sare ile konuşurdum.
"Bana bak,Sare ile birbirinize iyi geliyorsunuz.Bugün sare'yi al ve birlikte bunları konuşun ikinize de iyi gelecek,Bunu unutma ve yap."dedi ışık ve sessizlige kapıldı.
"Teşekkürler bugünlük gerçekten yeter"dedim.Oda kafasını sallayarak kabul etti.Ve odadan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ateşkayaa ve +68 kişi daha beğendi.
ışıkgüneşş:kendini dinle,zaman ver;)
ateşkayaa:zaman ver... →ışıkgüneşş:"zaman" önemli
Bazı yorumlar kısıtlandı..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
