2 yıl sonra;
Bana hayla şaka gibi geliyor ama hepimiz hayatlarımızı kurmaya başlamıştık.Abim belkide acele edip aramızda ilk evlenendi,ışıkla.Diğerleri ise benim gibi düşünüp yavaş yavaş ilerliyordu.Abimin bu acele etmesi ile evde tek başıma yaşamaya başlamıştım.Taki kumsala küçükken yaşadıklarımız anlatana kadar.
Benimle birlikte kalmak istediğini söylemişti ama tabiki bazen anne ve babamız la görüşüyordu.Ben ve abim hariç bizde hayla affetme duygusu olduğunu düşünmüyordum.
Aramızda eksik olanlarımız vardı;Umay ve Berkay dı ama onlarda bugün dönüyorlardı.Ohmm belkide onlarda oraya gidip evlenmiş olabilirler di.
"Abi söylenmede yap işte bak kumsala hiç sana çekmemiş"diyerek abime laf atmıştım.Umay ve Berkay geleceği için hazırlık yapıyordum ve abim ile uktu'nun yapacağı tek şey temizlikti.
"Sus be sen git ilk önce sevgiline bak,ya bak olmaz diyorum sana kaç yıldır dinlemiyorsun'dedi abim.
"Allah aşkına abi hayla mı"diye bir soru yöneltti kumsal.
"Aferin kumsalcım konuş güzelim konuş"diyen bir utku.
"Ben konuşturacağım seni utkucum"demişti abim.Tam o sırada içeri ışık girdi.
"Noluyor ya"
"Birşey olumuyor canım benim"demişti abim.
"Hanımcı!!"diye bağıran kumsal ve utku vardı.Bunlar cidden takın olmuştu.Kumsal bende kaldığı zamanlarda utku'yla çok vakit geçirdi galiba.
"Kumsal abicim ayıp değil mi şimdi"demişti abim.Biz ise ışıkla kahkahalar içinde mutfağa geri dönmüştük.
Işıkla nerdeyse birçok yemeği halletmiştik.Gece ve emir birazdan burda olacaklardı.Yani öyle ümit ediyoruz.
Birkaç dakika sonra kapı çalmıştı.Kumsal koşar adımlarla kapıya doğru ilerleyip,kapıyı açtı.
"Merhabaa"diyen her zaman ki enerjisiyle konuşan gece karşımdaydı.
"Hoşgeldinizz"demiştik.Hepimiz birbirmize sarıldıktan sonra emir'in eline bez verip geceyi yanımıza alıp mutfağa geçtik.Tabi arkamızdan bir ses geldi.
"Bismillah daha yeni geldik beee"demişti emir.
"Yeni gelmek birşeyi değiştirmez"diyerek cevap vermiştim.
"Bak bu cevabı sevdim Ablaaa"demişti kumsal.
"Tabi ne sandın bir anda aydınlanır herkes"diyerek güldüm.
Sohbet,şaka ve eğlence birçok şeyle hazırlıklarımızı yapıyorduk.Bu ortamı seviyordum ve sevmeye devam edecektim.
Hepimiz yapacağımız hazırlıkları yaptığımızda herkes bir yere yığıldı.
"Lan olm ne kadar zormuş"diyen bir emir.
"Al benden de o kadar"diyen abim.
"Haklısınız"diyen sadece utku vardı.
Yemek yaparken bizde yorulmuştuk evet ama o kadar değildi sanki.
"Sananda dip köşe temizlediniz sanar varya"demişti ışık.
"Hayatım ayıp oluyor"
"Hiçte bile abi bizde bu sıcakta o kadar mutfakta yemek yaptık.Hiç birşey dedik mi?Hayır"demiştim.
Kızlarla hepimiz gülmüştük."ya tamam tamam bizde yorulduk,akşam ben zaten uyumadım dosyalardan uyusam uyurum"diye devam ettim.
Biz Umay ve Berkay gelene kadar sohbet edecektik.Tek sıkıntımız onlar gelene kadar inşAllah uyumazdık.Çünkü hepimiz sıcaktan mayışmıştık.Hatta bazılarımız uyumaya başlıyor olabilirdik.İlkte tabiki de abim vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AVUKAT
Roman pour AdolescentsSavcımız Utku Sağlam'ın ablasının yaşadıkları Sare Kaya'nın birleşmesi birçok kişinin de karşılaşmasına sebebiyet veriyor. Bir çok mutluluğa,birçok üzüntüye, arkadaşlığa,dostluğa,sevgiye ve tabiki aşk a dönüyor.
