Savcımız Utku Sağlam'ın ablasının yaşadıkları Sare Kaya'nın birleşmesi birçok kişinin de karşılaşmasına sebebiyet veriyor.
Bir çok mutluluğa,birçok üzüntüye, arkadaşlığa,dostluğa,sevgiye ve tabiki aşk a dönüyor.
Eve geldiğimizde Sare yorgun olduğu için direk yatmıştı,ben ise içerde oturup telefona bakıyordum.Bu birkaç gün içinde hiç ışıkla konuşmamıştık.Yani o yazdı ama ben bakmadım.
Birkaç gün sonra buraya Berkay gelecekti uzun zamandır onunla da görüşemiyorduk.
Saat akşam 7"ye geliyor du.Sare'nin uyanma gibi niyeti yoktu.Bende biraz uzansam dediğim an kapı çalmıştı.Kapıya gidip açtığımda ise Işığı görmüştüm.
"Işık"diyip sorgular bir biçim ona bakıyordum."konuşabilir miyiz ateş?"diye sormuştu yorgun bir sesle."dinliyorum"
"Ateş ben gerçekten özür dilerim ama o an o doğru geldi.Onun için onu yaptım.Hataydı bunun farkındayım."demişti.
Hasta gibi gözüküyordu.Yüzü bembeyazdı.Yemek yememiş gibiydi.
"Yemek yedin mi sen?"diye sordum ona çünkü kötü gözüküyordu.O ise hayır anlamında kafasını salladı.Öyle olunca ona içeriyi girmesini söyledim.
"Ateş hiç birşey söylemiyorsun"diye seslendi arkamdan."sessiz ol biraz içerde Sare uyuyor"dedim.
O ise arkamdan gelip konuşmaya başladı."Kim olsa bunu düşünürdü ateş anlıyor musun?Herkes birini sever,severler.Ama bazen nedenler var o nedenlerde insanın kararlarının önüne geçer.Duymak istediğin ne sana Seni seviyorum demem mi?Öyleyse seni seviyorum zaten ateş"demişti."sessiz kalma"demişti.
Ona döndüğümde ise ayakta duramıyordu.Hastaydı anlamıştım.O ise oracıkta bayılmıştı.
Onu koltuğa taşımıştım.Oraya koydum bende farketmeden onun yanında uyuya kaldım.
Sare'den:
Uyandığımda saat 9:30'du dünden beri baya uyumuştum.Bugün büroya gittgimde utku beni bildiğin sorguya çekecekti ama bende abimle ikisine laf sokmadan durmazdı.Hayla aklıma geldikçe sinirlerim hopluyordu.
Üzerimi giyip makyajımı yaptığım içeriyi gittim,içeride gördüğüm manzarayla birlikte sessizce gülmeye başladım.Işıkla abim koltukta birbirlerine sarılarak uyumuştu.
Yani her ne kadar bende ışığa sınırlı olsamda şakasız yakışıyorlar dı.Hemen telefonumu çıkartıp fotoğraflarını çektiğimde.Onları uyandırmaya çalıştım.
"Hadii kalkin ya sizi mi bekleceğim ben"diye söylenmeye başladım.İlk uyanan ışıktı o ise abimin kollarından kurtulmaya çalışıyor du."Abi!Kızı bıraksana ya"diye bağırmaya başladım.Abim o bağırmaya uyanıp hemen kendini düzeltti.
"Ne bağırıyorsun kızım, düzgün uyandırsana"diyerek bana bakmaya başladı."seni böyle bir durumda uyandırmak zor"diyip güldüm.Abim ise eline yastık alıp bana attı."ışık sana bende sinirliyim ama kafa dengisin gibi hissediyorum,bu arada hasta gibisin yemek ye"dedim.
Abim ise ayağa kalkıp diğer koltuğa geçti."he abi,elimde bir tane fotoğraf var eğer bu kızla oturup düzgün düzgün konuşmazsanız sadece ben değil herkes sizi sevgili sanar!"diye bağırarak evden kaçtım abim ise arkadan sadece ne fotoğrafı dite bağırmıştı.
--------
Sonunda büroya gelmiştim.Utku ise bin bir türlü mesaj atmıştı.Dün olan olaydan sonra ne yapacağını şaşırmıştı.Kamera kayıtının veya ses kaydı olduğunu daha bilmiyordu.Bugün ona bunlarının hepsini anlatacaktım.Ama tek sıkıntımız dava bir hafta sonraya alınmıştı.
Odaya girdiğimde utku benim odadamdaydı."utku, napıyorsun burda"dedim ona doğru."seni bekliyorum"dedi bana doğru gelirken de."olmaz böyle senin kapıya geçip ilk ben giricem kavgası yapman lazım"diyerek yerime geçtim,ondan kaçtım da diyebiliriz.
"Sare güzelim yapma be"diyerek üzgün gözlerle bana baktı."yaptım bile"diyerek gülmüştüm."ya şimdi konuşmamız gereken başka bir konu var"dedim o ise bana meraklı bir sesle bana baktı."sana bi ses kaydı dinletireceğim"dedim telefonumdan kaydı açmıştım.
Bu ses kaydında beni alı koyduğuna dair kanıt vardı.
"Sare sen niye dün polislere vermedin"diye sormuştu."çünkü bütün kanıtları davada göstereceğim utku"demiştim.
Ateşten:
"Kardeşin haklı"demişti ışık.Evet ışık hayla gitmemişti ben ise kahvaltı hazırlıyordum."fotoğrafımızı çekmektede mi?Ama doğru bende öyle birşey yapmıştım"demiştim ve güldüm.
"Sen niye yemek yemedim hiç"diye sormuştum.Uyandığında anlatmıştı, yemek yemediği için bayılmıştı."hastayım ve iştahım yok şuanda birşey yemek istemiyorum,hatta ben gideyim"dedi kapıya doğru yönelecekken bileğinden tutup kendime çektim."hiç bir yere gitmiyorsun"diye fısıldadım,bıraktım.
"Noldu sustun, düşersin işte ama doğru bende düşülmeyecek insan değilim şimdi"diyip tabakları masaya koymaya başladım."ne alaka ya"diyip sessizliğe büründü."no oloko yo,dün buraya gelip beni sevdiğini soyleyen sendin ışık hanım"dedim.
"Benimle konuşmayanda sendin"diyip benimle dikleşti."haklıyım çünkü"diye söylenmeye devam ettim."gıcık!"dite bağırmıştı."ben mi gıcığım"diye sormuştum."yok eb-"diyecekken susturdum."Şşt yakışmaz sus"diyip yemeğimi yemeye koyuldum.
"Şimdi sen beni affettin?"diye sormuştu masum bir bakışla."seven herşeyi yapabilir ışık"demiştim.O ise o sevinçle boynuma atlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
