NOAH
İyi ki Steve gelip yatak odasının kapısını benim için açana kadar sadece beş dakika uyanık kalmıştım. Paniklemeye başlamıştım ve çığlıklarımı duyan ressamlar çoktan kapıyı kırmak için bir plan yapmışlardı. Tam o sırada Steve içeri girdi, özürler diledi ve sakin numarası yaptı, bana vermemesi gereken özürleri kıskanan ve aptal erkek arkadaşıma verdi.
Takıntılı Sanırım iş bana ve diğer erkeklere geldiğinde Nicholas akıl sağlığını kaybetmeye başlıyordu ve ben ondan hiç hoşlanmıyordum. Ona pozisyonumu açıkça belirtmiştim ama tartışmaya da girmek istemiyordum.
Onunla telefon görüşmesi yaptım ve bunu sadece beni korumak için yaptığını kısmen biliyorduk.
Konuşma aniden sona erecekti. Tüm bunları bir kenara bırakırsak, iki gün içinde Maddie gelecekti ve işlerini bitirmek zorundaydılar.
Oda. Onun gelişi beni tamamen endişelendirmişti, özellikle de
Annesinin fahişesiyle tanış.
O gece kalamadım, annem beni evde istedi çünkü ona Maddie'nin Nick'le olduğu bazı günlerde kalmayı planladığımı söylemiştim. İlişkimizin daha da gerginleşmesini istemiyordum, bu yüzden o gün uslu bir kız gibi davranıp Madison'ın odasının dedikodudan arındırılmış olduğundan ve mobilyaları
Nicholas beni görene kadar görmeyeceği için her şeyi denetleme görevini üstlenmesi gerekecekti.
Anabell Grason'la konuşmadığını.
Sonraki iki gün çabuk geçti, sanırım tam tersi olmasını, saatlerin mümkün olduğu kadar uzamasını isterken tam tersi oluyor, çünkü Maddie ve annesi sabah o kadar erken geldi ki ben bile Gergindim. Elbette farklı nedenlerle Nicholas da öyleydi; işini iyi yapması çok önemliydi çünkü ablasına bir şey olursa o ziyaretler geldiği gibi biterdi. Konu Maddie olduğunda Nick çok sevimliydi ve bana odayı beğenip beğenmediğimi, kız kardeşinin beğenip beğenmediğini, mobilyaları değiştirip değiştir Köşede değil pencerede, şifonyer yetse ve uzaktan kumandalı treni canının istediği kadar sevseydi.
Hattın diğer tarafında eğlenerek güldüm.
"Nick, buna bayılacak, üstelik kız kardeşinin ilgilendiği şey seni görmek, yeni odasını değil."
Bir sessizlik oldu.
"Çok gerginim çilli, kardeşimle hiç bir günden fazla vakit geçirmedim, ya birdenbire evini özlediği için ağlamaya başlarsa? O bir cüce ve ben bir erkeğim, bazen bu tür şeylerle nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum."
O an karşımda duran aynaya gülümsedim.
Onu bu kadar endişeli gördüğümde, her zaman kendinden o kadar emin, o kadar otoriter ve otoriter olduğunu gördüğümde hoşuma gitti ki, gardını indirip bana o kabuğun alt Dört gün boyunca orada olacaksın, değil mi?" Diye sordu aniden, ses tonunu değiştirip ciddileşerek.
Dilimi ısırdım. Ve tam o sırada kapı çalındı.
"Biraz konuşabilir miyiz," diye sordu annem odamda sakince bana bakarak.
Başımı salladım, ilk kez annemin Nick'le konuşmayı böldüğü için teşekkür ettim. "Annem benimle konuşmak istiyor, yarın konuşuruz, tamam mı?"
Tövbe etmeden önce koni ve yerde açık olan daha fazla valiz al, yatağımı hareket ettir ve erkek arkadaşımla yaşa. Beklemek daha iyiydi, sadece birkaç hafta kalmıştı, annemin oynamasını istemeden kartlarımı düzgün oynamam gerekiyordu.
Cep telefonunu yanımda, şiltenin üzerinde bıraktım ve konuşmaya başlamasını izledim.
Benim için ne kadar dolaş Baygın ve biraz da üzgün görünüyordu. İkimiz de iyi durumda değildik. Son birkaç haftadır neredeyse hiç konuşmamıştık ve ne yapmayı planladığımı öğrendiğinde işler daha da kötüye gidecekti. Bavulu hiç toplamadım
