GİZLİ KAMERA

0.3

O olaydan sonra tam tamına iki gündür o evde yaşıyorduk. Leyla her ne kadar sürekli gidelim desede gitmeyecektim. Aklımdaki planı uygulamadan gitmeye niyetim yoktu. Sonu ölümle sonuçlanacak olsa bile.

O sapıktan günlerdir hiçbir hareketlilik yoktu. Peşimi bıraktığını düşünmüyordum. Hala diken üstünde gibi hissediyordum.Sanki biri beni izliyordu. Evet aslında izleniyordum. Kim olduğunu bilmediğim,beni sevdiğini söyleyen bir sapık tarafından.

Sanırım daha fazla burda oturup bunu düşünmeyecektim. Ne hali varsa görmeliydi. Aslında şu iki gündür Leyla çok garipti. Ne olduğunu çözemesem de benden sakladığı birşeyler olduğunu hissediyordum. Genelde hislerimde yanılmazdım. Bana sürekli bu evden gitmemiz gerektiğini o sapığın çok tehlikeli olduğunu söylüyordu. Bu dediklerinde fazlasıyla haklıydı.

Benim şüphelenmemin sebebi dün geceydi. Dün gece ben tam odama doğru yürürken,bir takım sesler duymuştum. Leyla sanırsam birisiyle konuşuyordu. Kimden bahsediyordu bilmiyordum.

Asıl değişik olan seslerin odamdan gelmesiydi. O an için çok önemsememiştim. Belki sevgilisini özlemiş onunla konuşuyor diye düşünmüştüm. Ama bu yaşanan olayların olduğu evde ne kadar güvende olduğumuz bilinmediği için, konuşulan sesleri dinlemeye karar vermiştim.

"Benden başka birşey isteme yeter vicdan azabı çekiyorum herşey senin yüzünden o gün olanlar senin yüzünden oldu bunu biliyorsun dimi"

Sadece Leyla'nın sesini duyabilmiştim.Sanırsam telefon hoparlörde değildi. Çünkü konuştuğu kişinin sesini duyamıyorum sadece Leyla'nın sesi geliyordu.Neyden bahsediyordu bilmiyordum. Ama sabrım kalmamıştı.

Birden odaya dalmıştım. Leyla ne olduğunu şaşırmıştı. Sanırsam gelmemi beklemiyordu.Çok telaş yapmıştı anlamadığım bir şekilde. Zaten konuşulanlar içimde şüphe uyandırırken,bu garip hareketleri iyice şüphelenmeme yol açmıştı.Dayanamayarak sormuştum.

"Kiminle konuşuyorsun bu saatte leyla?"

Sorduğum soru karşısında ne diyeceğini bilememişti. Bir kaç saniye sonra sorduğum soruya cevap vermişti.

"Sevgilimle konuşuyordum açelya başka kiminle olacak"

Tabiki bu dediğine inanmamıştım. Ama o an bu konuyu üstelemenin doğru olmadığını düşünmüştüm. Bu konuyu onunla sonra konuşacağımı aklımın bir köşesine yazmıştım.

"Pekala öyle diyorsan öyle olsun"

Ben düşüncelerimle boğuşurken bana seslenen leylayı duymamıştım. Sanırsam bu konuyu fazla kafaya takmıştım. Sorun sanırsam iki gün önce yaşadıklarımdaydı. Beni çok etkilemişti. Haliyle Leylaya da birşey olsun istemiyordum. O sırf beni bu evde yalnız bırakmamak için kalıyordu. Bir nevi kendi canını benim için tehlikeye atıyordu. Herkesin yapabileceği birşey değildi.

"Kızım aloo kime diyorum ben"

"Dalmışım kusura bakma"

"Daldığını görebiliyoruz denize girmiş gibi" derken kahkaha atıyordu. Bu dalgın halim onu güldürmüştü.

"Leyla ben şeyi düşünüyordum aslında bu kamera işini evi arayalım ne dersin belki buluruz"

Aslında o an ki düşüncem bu değildi. Fakat bunu da düşünmüştüm. Belkide bulurduk. Hem böylece izlenilmekten de kurtulurdum. Ama Leyla'nın söylediği şeyler daha da şüphelenmeme yol açıyordu. Bu davranışlarını acil kesmeliydi çünkü ondan şüphelenmek en son isteyeceğim şeydi.